Do you see that I love you?

39- Luke

  "Luke Hemmings nog 1 keer en je gaat eruit!" zegt de docent boos. "Alsof mij dat wat boeit!" zeg ik even boos terug. "Nu is het genoeg geweest! Ga je maar melden bij de directeur! Dit gedrag pik ik niet!"zegt de docent. "Heb je goed voor mekaar gekregen, Hemmings!"zegt Darcy lachend. Boos loop ik naar haar toe. "En jij moet even heel gauw je bek houden! Begrepen!"zeg ik boos.   "Ow wat wil je anders doen, je broer erbij halen? Ow wacht die heb je niet meer hé? Ben je net zo zielig als je broer en ga je ook zelf moord plegen? Succes mate, niemand zal je toch ooit gaan missen! Op geruimd staat netjes!Beter ga jij ook je broer achterna hebben wij geen last meer van je!" zegt Darcy. "Spreek geen woord over Ben! Bitch!"zeg ik gauw voordat ik de klas uitloop. Na de begrafenis van Ben ben ik erg veranderd volgens vele. Ik heb een muur om me heen gebouwd en laat geen emotie's toe zegt mijn moeder. Harry probeert elke avond met me te praten maar ik zeg niks. Ik wil hun gewoon niet lastig vallen dat is alles. Maar blijkbaar snappen zij dat niet. Iedereen heeft dat toch wel eens. Dat je andere mensen niet wilt lastig vallen met je problemen en je emotie's niet toelaat? Dat is toch hartstikke normaal? Nja blijkbaar niet. Mijn moeder wilt dat ik naar een psycholoog ga maar dat hoeft helemaal niet. Ze zit telkens te zeuren dat ik dat wel moet, ik was ook een keer weg gelopen tijdens een ruzie naar Micheal en Calum. De laatste tijd ben ik steeds vaker en meer bij ze. Daar is er geen verplichting en zeiken ze niet op me. Eigenlijk gamen we dan alleen maar, maar dat maakt niet uit. Op school word ik er elke dag wel uitgestuurd omdat ik hun regels niet opvolg ofzo. Allemaal bullshit! Niemand op school weet dat mijn broer overleden is. 

"LUKE! KOM ETEN!" schreeuwt mijn moeder van beneden. Vlug loop ik maar naar beneden anders wordt ze nog bozer. Nadat ik bij de directeur was geweest heb ik nu een vierkant rooster, dus van 08:00 tot 17:00 op school zijn. Mijn moeder was helemaal pissig toen ze het hoorde. Ik ging de verkeerde kant op volgens haar als ik zo door ging. Wees blij dat ik niet aan de drugs en alcohol zit zei ik. Nou dat had ik beter niet kunnen hebben gezegd. Ik heb mijn moeder nog nooit zo boos gezien. Harry werd ook nog eens boos op me omdat ik dit niet allemaal kan maken na de dood van Ben. Louis was de rustige zelve en heeft de rust terug gebracht. Mijn vader moest de hele dag werken en plannen maken en al dat soort dingen. Als ik beneden aankom zie ik iedereen al aan tafel zitten. "Luke de volgende keer kan wel wat sneller." zegt mijn moeder. "Jaja zal het proberen." antwoordde ik afwezig. "Luke reageer normaal op je moeder!"zegt Harry. "Ik kan ook niks goed doen de laatste tijd in jullie ogen hé? Alles wat ik doe heeft wel iemand gezeik op!" Ik keek boos naar mijn eten. Tegen over mij zaten mijn moeder en Harry, Louis zat naast mij. "Luke doe eens rustig!" zegt mijn moeder streng. "Owja nu moet ik eens rustig doen? Ik doe rustig!" zeg nou ja schreeuw ik meer. "Luke ga NU naar je kamer!" "Owja wel handig hé degene weg sturen die het allemaal fout doet! Weet je flikker maar op!" Boos loop ik naar boven en spring ik op het bed. Op het nachtkastje staat een foto van Ben en mij. Die hadden we gemaakt na afloop van de eerste keer dat ik hem ontmoette. De tranen glijden over mijn wangen. Boos schreeuw ik alle woede van de afgelopen tijd uit in mijn kussen. Vaag hoor ik ergens mijn kamer deur open gaan. Ik neem de moeite niet om te kijken wie het is en ga rustig door. Wanneer iemand me in een knuffel trekt merk ik pas dat het Louis is. Als een klein kind klamp ik me aan hem vast. Louis wrijft rustig over mijn rug. Langzaam merk ik dat ik rustig word. Louis begint een nummer te neuriën. Leggo house van Ed Sheeran. Voorzichtig begint hij ook mee te zingen. Ik krijg de tranen weer in mijn ogen maar dit keer omdat het nummer me zo erg raakt. "Alles komt goed Lukey! Ook met je ouders en Hazz!" fluistert Louis. Ja ik moet mijn emotie's toelaten dat werkt meer dan elke keer ruzie's. Langzaam zak ik weg in een droomloze slaap.