(Uitverkoren 2) - De chaos

1.1

"Ben je bijna klaar?" Ongeduldig friemel ik aan de zoom van mijn nieuwe jurk. Hij lijkt op het exemplaar dat ik droeg tijdens de feestmaaltijd en de huldiging van de Eliminatie afgelopen november. Het grote verschil is dat dit geen afdankertje. Sterker nog, mijn moeder beweert dat hij speciaal voor mij gemaakt is. Ik vraag me af waarom ze dan niet gewoon een paar nieuwe broeken voor me heeft laten maken.

Mijn moeder is ook degene die momenteel aan mijn haar staat te frunniken. Ik heb geen idee wat ze allemaal aan het doen is, maar ze staat al minstens een kwartier aan me te plukken en te trekken. "Bijna. Je moet er natuurlijk wel een beetje bijzonder uitzien vanavond."

Ik rol met mijn ogen. "Het stelt niks voor."

"Het is het overwinnaarsfeest. Dat stelt wel wat voor," corrigeert mam me. "Blijf een stilzitten, zo kan ik er niet goed bij. En trouwens, je wilt er toch zeker op je best uitzien voor Arthur?"

Een zucht ontsnapt uit mijn mond. In de eerste zestienenhalf jaar van mijn leven heb ik nooit enige moeite gedaan om er goed uit te zien voor Arthur en daar had hij blijkbaar geen enkel probleem mee. Anders zou hij niet voor me gevallen zijn. Ik zou dan ook niet weten waarom ik vandaag zou moeten beginnen met me zo aanstellerig uit te dossen voor hem.

Tegenover me zit mijn zusje Vinny gebiologeerd mijn transformatie te bestuderen. Zijzelf is in haar witte jurk al helemaal klaar voor het feest van vanavond. Het is dezelfde jurk als die ze droeg naar de Zuivering. We hebben nou eenmaal niet het geld om ons voor elke gelegenheid allemaal in het nieuw te steken. Nog een reden dat ik het doodzonde vind dat mijn moeder haar armzalige salaris heeft besteed aan een nieuwe jurk voor mij. Vinny zou vast wél staan te springen van blijdschap als mam een dergelijk kledingstuk voor haar kocht.

"Het is al klaar." Mijn moeder laat mijn hoofd los en loopt om de tafel heen zodat ze haar werk van een andere kant kan bestuderen.

Op dat moment komt mijn vader vanuit de slaapkamer de ruimte binnen. In de deuropening blijft hij staan. "Wauw Deia, wat zie jij er prachtig uit. Die Arthur boft maar met zo'n knappe vriendin als jij."

Ik slaak nog een zucht. "Kunnen jullie alsjeblieft even over hem ophouden?"

"Waarom?," vraagt mijn vader fronsend. "Hebben jullie ruzie?"

"Nee. Ik heb gewoon geen zin om mijn relatie met jullie te bespreken." Geërgerd sta ik op en been naar de slaapkamer, waar ik op het bed neerplof dat ik met Vinny deel. Was het leven maar zo makkelijk. Helaas weet ik nog steeds niet of ik wel de meest geschikte persoon ben om Arthurs vriendin te zijn.

De afgelopen twee maanden zijn we nog dichter naar elkaar toe gegroeid dan we in de arena al hadden gedaan, dat is zeker waar. Maar komt dat niet gewoon omdat mijn beste vriendin dood is en hij buiten mijn familie zowat de enige is die ik heb? Wat als ik mijn gevoelens voor hem verwar met vriendschap? Ik wil hem niet teleurstellen. Hij verdient zoveel beter dan mij. Het zorgt ervoor dat ik me soms voel als een postduif zonder vleugels; een duidelijk doel voor ogen, maar niet wetend hoe ik er moet komen.

Toen we eenmaal de arena uit waren, was de ellende nog niet afgelopen. Ik heb gewacht tot mijn hersenschudding en zijn schotwond een heel eind genezen waren voordat ik tegen hem uit ben gevallen over hoe stom het was om iemand om te kopen om mij in leven te houden. Blijkbaar maakte mijn woedeaanval niet veel indruk, want hij reageerde dat het de beste actie uit zijn leven was. Waar hij wel soort van een punt mee had. Als hij Wallis niet had omgekocht dan was ik gestorven. Vermoord door zijn vader.

Dat brengt me op de volgende reden waarom ik twijfel aan mijn relatie met Arthur. Zijn vader, Nestor, is niet bepaald een lieverdje. En laat hij nou net degene zijn die het land bestuurt, samen met zijn broer Janus. Tijdens de afgelopen Eliminatie heeft Nestor er alles aan gedaan om mij om het leven te brengen. Jammer voor hem dat het niet gelukt is, maar daardoor ben ik wel bang voor wat hij me in de toekomst allemaal nog zal flikken.