(Uitverkoren 2) - De chaos

5.2

Nestor en Arthur zijn al in de feestzaal als Marlon en ik daar arriveren. Ook Vivien is er, wat ik niet begrijp, maar dat wordt al snel duidelijk.

"Nestor heeft mij gevraagd om jullie dansles te geven," verkondigt ze vrolijk. Blijkbaar is dit iets dat ze graag doet. Ik vraag me af of ze het jammer vindt dat er in dit land zo weinig gedanst wordt. De meeste mensen hier hebben wel iets beters te doen dan suffe bewegingen maken op muziek.

Nestor knikt goedkeurend. "Dat klopt. Op jullie bruiloft moeten jullie natuurlijk met elkaar kunnen dansen, als man en vrouw. En gezien Vivien de beste danslerares is die ik ken, heb ik haar gevraagd om jullie het één en ander bij te brengen."

"Goed, laten we beginnen." Vivien straalt één en al enthousiasme uit. Het is vast al een tijdje geleden dat ze iemand heeft mogen leren dansen. "Hebben jullie makkelijke schoenen aan?"

Ik werp een blik op de laarzen die aan mijn voeten steken. Ze zijn een maat te groot, waardoor ik er niet erg handig op loop. Ermee dansen lijkt me al helemaal geen goed idee. Daarom schop ik de dingen maar uit. "Nu wel."

"Prima. Arthur, leg je rechterhand op Deia's onderrug. Deia, jij doet hetzelfde bij Arthur, maar dan met je linkerhand."

Onwennig leg ik mijn hand op Arthurs rug. Ik voel zijn lichaamswarmte dwars door zijn kleren heen. Het zorgt ervoor dat ik me veilig en geliefd voel. Zelfs als ik deze les dertig keer op zijn tenen ga staan, zou Arthur dat nog niet erg vinden. Bij hem hoef ik nergens bang voor te zijn. Een reden te meer om met hem te willen trouwen.

"Goed zo. Pak nu elkaars vrije hand vast."

Terwijl mijn vingers zich met de zijne verstrengelen, kijk ik Arthur recht aan. Hij lacht naar me en ik lach terug. Dit is voor ons allebei geen gebruikelijke situatie, maar we zijn in ieder geval samen.

"Ach, wat zien jullie er heerlijk verliefd uit," merkt Vivien op. "Echt aanbiddelijk."

Ik werp een snelle blik op Nestor. Die is het er zo te zien niet mee eens. Jammer dan voor hem. Er zal toch een punt moeten komen waarop hij inziet dat ik het wel degelijk fijn vind om bij Arthur te zijn om wie hij is en niet omdat ik denk via hem de macht over het land te kunnen grijpen.

Vivien gaat ondertussen vrolijk door met het geven van instructies. "Nu gaan we echt dansen. Deia, jij zet je linkervoet een pas naar voren en Arthur, jij zet je rechtervoet een pas naar achteren."

Ik besluit Nestor uit mijn gedachten te bannen. Het komende uur gaat het alleen om leren dansen. Op onze bruiloft zullen Arthur en ik stralen en dan zal Nestor zien dat wij het laatst lachen.

-

Na de les wachten Arthur en ik tot Vivien en Nestor de ruimte verlaten hebben. Dan zijn alleen wij twee en Marlon nog over.

"Zou jij zo vriendelijk willen zijn om ook even weg te gaan?," verzoekt Arthur mijn zogenaamde beveiliger.

Marlon laat zich echter niet zomaar wegjagen. Onbeweeglijk blijft hij op zijn post vlak langs de deur staan. "Ik heb de opdracht gekregen om Deia te beschermen. Vierentwintig uur per dag."

"Kerel, ze is mijn verloofde. Denk je echt dat ik haar iets aan zal doen?"

"Inderdaad, Marlon," val ik hem bij. "Arthur en ik willen even alleen zijn."

"Ik ben ingehuurd om bij je te blijven."

Ik haal diep adem en tel in gedachten tot tien om niet kwaad te worden. "Er gebeurt niets. Je kunt best even naar de gang gaan."

"Oké dan," geeft Marlon met tegenzin toe. "Als je maar weet dat ik bij de deur blijf staan totdat je weer naar buiten komt." Na die woorden loopt hij eindelijk de zaal uit.

Arthur lacht naar me. "Wat als ik je wel iets aan zou willen doen? Puur hypothetisch?"

"Dan word je in de gevangenis gegooid en moet je meedoen aan de volgende Eliminatie, wat erop neerkomt dat je dan alsnog vermoord wordt door je eigen vader, dus dan zou ik daar vrede mee hebben."

Hij schatert het uit. "Dat is echt weer een antwoord voor jou. Daarom hou ik zo van je, lieve Deianeira."

Die woorden ontsteken een vreemd gevoel in mijn borstkas. Ooit was Bodine degene die dit soort dingen tegen me zei. Als ik weer eens alles in cijfers uitdrukte om het beter begrijpbaar te maken bijvoorbeeld. Nog steeds mis ik haar elke dag, maar ik ben blij dat er nu iemand anders is die me door en door kent. Of die op z'n minst hard op weg is om me net zo goed te leren kennen als zij deed.

"Kom." Arthur trekt me op de grond, waar hij languit op het gepolijste hout gaat liggen. "Ik wil gewoon even bij je zijn. Wij met z'n tweeën. Zonder die bemoeizuchtige familie van me, of die idioot van een Marlon."

"Je vader is wel erg geïnteresseerd in ons huwelijk."

"Zeg dat wel. Om nog maar niet te spreken over Aeneas."

"Aeneas?" Verbaasd vlei ik mezelf naast mijn verloofde op de vloer. Zijn broer is wel de laatste persoon van wie ik verwacht dat hij interesse heeft in onze bruiloft.

Arthur knikt, voor zover dat tenminste gaat vanuit een liggende positie. "Hij zit zich de hele tijd overal mee te bemoeien en idiote opmerkingen te maken. Volgens mij kan hij het gewoon niet hebben dat hij zelf geen vriendin heeft."

"Misschien moeten we er eentje voor hem regelen," verzin ik. "Een verschrikkelijk klerewijf. Arachne bijvoorbeeld."

"Dat lijkt me geen goed idee," vindt Arthur. "Dan zitten wij daar ook de rest van ons leven mee opgescheept. We zouden hem juist een vriendin moeten geven die wij aardig vinden, maar die zijn hele leven saboteert."

"Zodat je vader gaat denken dat zij alleen maar iets met hem wil om de macht over te kunnen nemen?"

Arthur lacht. "Kom op Deia, je maakt me niet wijs dat jij de macht niet over zou willen nemen."

"Nee, echt niet. Jij wel?"

"Natuurlijk," antwoordt hij zonder na te denken. "Ik zou meteen de Eliminatie afschaffen."

Dat is inderdaad een hele goede reden om een staatsgreep te proberen, maar alsnog is het belachelijk om aan te denken. Zelfs als we het zouden proberen dan zou het ons nooit lukken. Daar is Nestor veel te sterk voor.

"Laten we het samen doen, mijn liefste. Wij twee aan de top."

"Vrouwen kunnen geen consul worden," help ik hem herinneren.

"Dan veranderen we die wet toch gewoon? Makkelijk zat."

Ik nestel me nog wat dichter tegen hem aan. Het is best schattig hoe simpel hij de wereld ziet, ook al werkt die eigenschap me het grootste deel van de tijd op mijn zenuwen. Maar als wij twee bij elkaar zijn, voelt het alsof we ook daadwerkelijk iedereen aan zouden kunnen. Dat is een geweldig gevoel. Ik moet alleen uitkijken dat ik er niet te veel van krijg.

Arthur kijkt me doordringend aan met die kristalheldere blauwe ogen van hem. Ondanks de lach om zijn lippen staan zijn ogen behoorlijk serieus. "Wat denk je ervan? Zullen we samen een revolutie starten?"

- - -

A/N De clip bovenaan moest er gewoon bij omdat dat de inspiratie was voor deze scène. Al toen ik nog maar bezig was met het eerste deel, wist ik al dat ze op een gegeven moment dansles zouden moeten krijgen. 'Thinking out loud' was dan ook mijn theme song bij het schrijven van deel twee. Momenteel ben ik bezig met het herschrijven van deel drie en tot nu toe gaat het lekker. Ik weet ook een belangrijk ding in het verhaal nu dat ik ga veranderen, dus hopelijk lukt het allemaal. Tot volgende week!

P.S. Kennen jullie mijn Facebookpagina al? Kijk op https://www.facebook.com/schrijfselsvanmisstop40/ voor meer nieuws.