(Uitverkoren 2) - De chaos

4.1

Ik mis Vinny. Natuurlijk mis ik haar al sinds mijn vertrek thuis, maar nu het nacht is, mis ik haar nog meer. Ik wil tegen haar aan kunnen kruipen en haar lichaamswarmte kunnen voelen. Maar ze is hier niet. Het enige gezelschap dat ik heb is deze veel te grote kamer en de koude lakens. Zo eenzaam heb ik me nog nooit gevoeld, zelfs niet in de arena.

Mijn vingers sluiten zich om de trouwring van mijn moeder. Ik vraag me af wanneer ik haar weer terug zal zien. Het is toch zeker niet verboden om af en toe mijn familie op te zoeken, of wel?

Ik wil dolgraag slapen, maar ik durf het licht niet uit te maken. Als ik dat doe, is het zo donker. Alleen al de gedachte aan enge schaduwen die over de muur kruipen, zorgen ervoor dat ik moeite krijg met ademhalen. Maar met het licht aan lukt het me ook niet om een oog dicht te doen.

Plotseling klinkt er een geluid uit de richting van de deur. Meteen zijn mijn oren gespitst. Is Nestor van plan om me in mijn slaap te vermoorden? Herstel, laten vermoorden. Zelf ligt de consul op dit moment vast naast zijn vrouw te snurken.

Tergend langzaam gaat de deurklink omlaag. Heel voorzichtig wordt de deur open geduwd en een hoofd piept door de opening. Tot mijn grote opluchting zie ik dat het Arthur is. Als hij ziet dat er nog licht brandt, komt hij binnen. Zachtjes sluit hij de deur achter zich en sluipt hij naar het bed toe. "Hé. Ik dacht al dat je nog wel wakker zou zijn. Heb je weer last van het donker?"

"Ja." Ik ben blij dat hij er is. Hij is dan misschien geen Vinny, maar een betere vervanger voor haar zal ik nu niet kunnen krijgen. Het is hoe dan ook beter dan de hele nacht in mijn eentje paniekaanvallen doorstaan.

"Wil je dat ik bij je blijf tot je slaapt?"

"Nee, dat hoeft niet. Ik wil niet lastig zijn. Ga maar gewoon terug naar je eigen bed." Ik wil gewoon even met hem praten of zo, maar hij hoeft niet wakker te blijven voor mij. Dat klinkt zo egoïstisch. Zo wil ik niet zijn.

"Lieve Deia, jij bent helemaal niet lastig. Schuif eens op."

Aarzelend doe ik wat hij van me vraagt. Ik weet dat ik zelf verlangde naar een warm lichaam om tegenaan te kruipen, maar daarbij had ik mijn zusje in gedachten. Nu hij hier is, slaat de twijfel toe. Moet ik hem echt 's nachts mijn bed in laten?

Arthur kruipt naast me onder de dekens en pakt mijn hand vast. "Ga maar lekker slapen. Ik ben bij je."

Misschien is dat wel het probleem, maar dat durf ik niet hardop te zeggen. Daarom leg ik mijn hoofd weer op het zijdezachte kussen en sluit ik mijn ogen. Ik kan inderdaad maar beter proberen te slapen. Wie weet wat me morgen allemaal weer te wachten staat.

Ik voel hoe Arthur tegen me aan kruipt. Zijn hand houdt de mijne nog steeds vast. "Droom maar fijn, mijn mooie droommeisje."

Deze woorden laten zowaar een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Zijn lichaamswarmte tegen de mijne zorgt er algauw voor dat mijn hersenen zichzelf langzaam uitschakelen. Voor ik het weet val ik in slaap.

-

Ik word wakker in een lege kamer. Arthur is dus inderdaad weggegaan nadat ik in slaap was gevallen. Dat is maar beter ook. Ik weet niet hoe ik me had moeten gedragen als ik naast hem wakker was geworden. Dat was vast ongelofelijk ongemakkelijk geweest.

Geluidloos dalen mijn blote voeten neer op de zachte vloerbedekking. Ik zou willen dat we dit thuis hadden, maar daar hebben we alleen maar krakende ruwe planken op de vloer. Daardoor zitten er geregeld splinters in mijn voeten, iets waar ik hier niet bang voor hoef te zijn.

Popelend van verlangen om de douche te proberen begeef ik me naar de badkamer, bijna struikelend over mijn eigen voeten. Ondanks mijn afkeer van de consuls en hun levensstijl kan ik mijn opwinding over de sanitaire faciliteiten niet onderdrukken. Ik heb gewoon een badkamer helemaal voor mezelf! En wat voor eentje.

Alles hier in het paleis is grootser en mooier dan thuis, maar de badkamer overtreft al mijn verwachtingen. Toen ik die voor het eerst zag, gisteravond vlak voor het eten, was ik zelfs zo in shock dat Arthur me wel tien keer moest vertellen dat het allemaal echt is. Hij heeft me meteen uitgelegd waar alles voor dient, want sommige knoppen en voorwerpen zeiden me helemaal niets. Ik ga dan ook nooit in bad. Mijn familie heeft alleen maar een douche waar als je geluk hebt een beetje lauw water uit komt sijpelen.

Zonder na te denken spring ik in de badkuip en draai ik aan de knop die ervoor zorgt dat er warm water uit de douchekop komt stromen. Gloeiend hete druppels raken mijn huid. Au! Misschien was dat toch iets te heet. Ik draai de kraan een heel stuk kouder voordat ik weer onder de straal durf te stappen. Genietend laat ik het water over mijn lichaam lopen. Dit moet wel het heerlijkste gevoel ter wereld zijn. Het maakt het bijna fijn om in het paleis te wonen. Bijna.

Na wat voor mijn gevoel wel uren lijkt te duren, draai ik de kraan weer dicht. Druipend van het douchewater kom ik tot de conclusie dat ik vergeten ben om een handdoek of schone kleren klaar te leggen. Op goed geluk trek ik het kastje onder de gootsteen open. Bingo, hier liggen de handdoeken. Ik trek de bovenste van de stapel en ben aangenaam verrast als de stof mijn blote huid raakt. Wat zacht! Met het ding om mijn lichaam heen gedrapeerd loop ik de kamer weer in om te kijken wat ik aan zal trekken.

Dat is geen moeilijke keuze, want de kast is nog praktisch leeg. De meeste kledingstukken die onderdeel uit zullen maken van mijn nieuwe garderobe moeten nog gemaakt worden. Tot nu toe heb ik alleen een jurk, een rok en een blouse die Nevis voor me mee heeft genomen uit de kleermakerswinkel.

Maar wat moet ik daar eigenlijk mee? Ik draag nooit rokken. Broeken vind ik veel fijner. Doet Nestor dit expres om me nog minder op mijn gemak te laten voelen hier?

Onzeker pak ik de rok en de blouse van hun hangers. Het is dit of de kleren aantrekken die ik droeg toen ik hier gisteren arriveerde. Een lastige keuze.

Een glimlach kruipt over mijn gezicht als er een manier in me opkomt om de situatie een beetje naar mijn hand te zetten. Als Nestor denkt dat hij vanaf nu mijn hele leven kan bepalen dan heeft hij het mis.

- - -

A/N Als het me lukt om dit te updaten dan hebben jullie echt geluk, want mijn internetverbinding doet op dit moment vrij weinig. Ik weet dus ook nog niet of er morgen een update van 'Pastinaakpuree' komt.