(Uitverkoren 2) - De chaos

26

Mooi niet. Mijn bruiloft wordt niet gepland door die snol. Over. Mijn. Lijk. Met stevig gebalde vuisten staar ik haar aan, proberend iets te verzinnen dat ik naar haar hoofd kan slingeren zonder dat ik neergezet word als iemand die de barbarij zelve is.

"Dat klopt," bevestigt Nestor het slechte nieuws. "Ik heb wel belangrijkere zaken aan mijn hoofd dan voer elke futiliteit te moeten vergaderen, dus heb ik Arachne gevraagd mijn rechterhand te worden."

"Om alles te kunnen saboteren zeker?," merk ik sarcastisch op. Alsof Arachne mij echt de mooiste dag van mijn leven gunt. Ze zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ik publiekelijk vernederd word. Denkt ze soms dat Arthur zo verliefd op haar zal worden? Zij is echt gek.

Arachne kijkt me echter geschokt aan, alsof het nooit bij haar op zou komen om mijn grote dag te ruïneren. "Ik ben toevallig van plan om alles tot in de puntjes zorgvuldig te organiseren. Iets dat jij ongetwijfeld compleet zou laten versloffen. Als ik jou was, zou ik maar blij zijn met mijn hulp."

"O, dat is een goede. Ik moet blij zijn met jouw hulp."

"Dat moet je inderdaad, Deianeira." De smerige slangenogen van Nestor zijn weer eens op mij gericht. "Je kunt de hulp van Arachne goed gebruiken. Vanaf nu zullen jullie nauw met elkaar samenwerken. Ik betaal, dus ik bepaal. Gedraag je niet als een ondankbaar nest en zorg ervoor dat alles geregeld wordt."

Ik kan niet meer doen dan hem een woedende blik toe zenden. Hij heeft gelijk. Zelf kan ik deze bruiloft niet betalen. We zijn volledig van hem afhankelijk. En dat is precies hoe hij ons wil hebben.

Naast me zit Arthur er ook verre van ontspannen bij. Met samengeknepen ogen tuurt hij naar Arachne. "Het is dat je een meisje bent, en dat je vader erbij zit, anders had ik je nu een gigantische knal voor je kop verkocht."

"Zeg Arthur, begin jij nu ook al die heidense gewoonten van je verloofde over te nemen?," reageert Nestor.

Hoe durft hij? Alsof ik zo'n vechtersbaas ben. Meestal práát ik niet eens met mensen, laat staan dat ik ze sla. Hoewel ik Arachne bij nader inzien natuurlijk wel een keer een gebroken neus heb bezorgd. Iets wat ze dubbel en dwars verdiend had trouwens.

Arthur staat op. "Prima. Als het zo moet dan hoeft het van mij niet meer. Ik ben weg hier."

"Dus we kunnen de hele bruiloft afblazen?"

"Nee. Deianeira en ik gaan trouwen, dat weet ik heel zeker, maar wel op onze manier. En daar heeft zij-" Arthurs blik verschuift richting Arachne. "Niets mee te maken."

-

Met een bonkende hoofdpijn lig ik een uur later in bed. Nadat Arthur kwaad de vergaderzaal uit liep, is Nestor nogmaals tegen me uitgevallen. Hij bleef maar doorrazen over hoe ondankbaar we zijn en over hoe wij ooit verantwoordelijke volwassenen zouden moeten worden. Daarna ben ik meteen naar mijn kamer gegaan. Arthur heb ik niet meer gesproken. Ik hoop maar dat de revolutie gauw voorbij is, dan kunnen we tenminste samen ons eigen leven leiden, of dat nu in een eenvoudig huis is of hier in het paleis.

Een zacht klopje op mijn deur klinkt door de kamer. Dat zal Arthur wel zijn. "Binnen!"

Tot mijn verrassing is Arthur niet degene die mijn kamer in stapt. Het is Marlon. "Slaap je al?"

"Nee."

Zijn voetstappen komen wat verder de kamer in. "Gaat het een beetje?"

Ik negeer hem. Waarom is hij hier? Ik wil gewoon even alleen zijn. Of samen met Arthur, maar dat mag niet.

Het wordt allemaal nog vreemder als Marlon op de rand van mijn bed komt zitten en zijn hand op mijn arm legt. "Jullie zitten in een lastige situatie, of niet?"