Drifting Memories (Summer Love Book #1)

KABANATA 15

KABANATA 15

ESPESYAL

The piercing sound of the alarm clock brought me back from the dead of sleep. I started to wriggle and stretch within my cosy, warm, haven that is my bed. As parts of my body were gradually turning on, I realised today is tuesday.

Isang busy na araw dahil ngayong umaga namin tatapusin nila AJ ang shoot para sa magazine. Pagdating naman sa hapon ay diretso ako sa restaurant para sa trabaho ko. Wala na akong balita kay Andrew, basta ang huling balita ko sa kanya ay busy siya sa Manila at nakikipag-usap sa mga designers na mag-aayos ng magazine.

The cell phone vibrates me awake. I reach for it, hold the bright screen to my squinting face. I get up and look at the venranda. It's still dawn and sun is not yet coming out. Though it's a bit cloudy, I am not sure if the sun will strike out later.

I actually like cloudy days. They are warmth, hot coffee. They are staring into grey, feeling soothed by it, letting it cover you like a blanket of introspection. Your whole world is what is right in front of you because everything else is consumed by fog. A veil over the world.

I'm starting to love this place, but sometimes it becomes too much, and I just have to escape from the noise to free my mind from all the routine worries, to clear my thoughts and remind myself that despite how difficult and challenging life can get, I still have to enjoy the road along the way to success while achieving my dreams.

Kaagad akong nag-ayos ng sarili ko para gawin ang pang-araw araw na routine ko, jogging. Nang matapos akong mag-ayos ay madali akong lumabas dahil ayokong malate at magjogging ng mainit.

Nang makalabas ako sandali akong napatigil at napatitig sa pintuan ng kaharap kong suit. Napakunot noo ako nang maisip na naman iyong nangyari nong nakaraang araw. Bumigat iyong dibdib ko at para bang nahirapan akong huminga kaya naman umalis na ako at pinagpatuloy ang dapat kong gawin.

There is no easy way of letting go. But I know there's no sense in holding on too much to something fading.

"Hi, Madam Summer!" Napataas akong ulo ko ng bumukas ang pintuan at may bumati sa akin.

"Good morning, Chloe." Nakangiti kong bati sa receptionist ng hotel na ito. Halos lahta nga ng receptionist at staff ng hotel na ito kilala ko na dahil panay ang pagbati nila sa akin kapag nakakasalubong nila ako.

"May shooting po ulit kayo kaya maaga kang nagising?"

"Mamaya pa. Magjojogging lang ako pantanggal stress." Natawa siya sa sinabi ko.

"Saan banda yong stress mo ma'am? Parang di naman halata sa mukha mo. Maganda pa din." Saad niya habang palabas kami ng elevator. Panay pa din ang tawa naming dalawa. Oh, a good way to start the day.

"Loka-loka. Puro ka kalokohan, Chloe. Dyan ka na nga!" Paalam ko sa kanya at madaling lumabas ng hotel para makapagsimula na.

When morning came, bright sunlight shone from an almost clear sky. Habang nagpapahinga at nagpupunas ng pawis, namalayan ko nalang ang sarili ko na naglalakad na naman papunta sa isang lugar na hindi nawawaglit sa isipan ko.

Ang abandonadong paraiso.

"Nandito ka na naman, Ma'am." Napakamot ako ng ulo pagkatapos sabihin ni manong iyon.

"I just want to see this place. Hindi naman po ako papasok." Nakangiti kong saad kapagkuwan ay nasilayan ko din siyang ngumiti.

Nagkalat ang mga tuyong dahon sa loob nito at para bang nilipas na ng panahon. Para tuloy ang sarap linisin ng lugar na ito kahit na tamad ako at walang alam sa gawaing bahay, gagawin ko iyon para lang gumanda ulit ito.