Help my sister

hoofdstuk 8

Ad olivia

Niall gooit de deur open zonder te kloppen. Hij laat de telefoon uit zijn handen vallen. "NIALL!" hoor ik de oh zo bekende stem van Liam zeggen. Terwijl Niall me met betraande ogen aankijkt, waarom weent hij?

Hij komt naar me toe en neemt zachtjes het deken vast terwijl hij op zijn lip bijt, hij trekt het naar boven. Ik wil hem tegen houden. Ik wil naar hem roepen. Hem slagen. Maar dit alles doe ik niet. Ik ben verbaasd wat ik hier aantref. Niall die weent om een depressief kind die haar gewoon heeft gesneden.

"Olivia waarom?" vraagt Niall zachtjes. Ik kijk hem aan, zonder hem antwoord te geven. Hij wilt de dokter gaan halen, maar dan hou ik hem tegen. "Geen dokter, ik wil hier niet blijven." "oke maar alleen als ik jou mag verzorgen." ik knik zachtjes. Alles is beter dan hier te moeten blijven. Zelf al is dat Niall.

Niall kijkt me bezorgd aan als hij mijn T-shirt naar boven doet. "Olivia je bent te mager en je staat vol met schrammen en wonden." hoor ik Niall geschroken zeggen.

Ik kijk naar boven, ik mag nu niet opgeven. Ik ben er bijna, snel zal ik bij je zijn.

Als Niall me verzorgd heeft komt er een dokter zeggen dat we naar huis mogen. Hij waarschuwt me nog eens, maar weer luister ik niet. Waarom zou ik ook? Ik wil dood, ik wil niet verzorgd worden en ik wil niet eten.

"Olivia, morgen vertrekken we op tour doorheen heel Europa en Amerika. 5 seconds of summer tourt met ons mee. Samen geven we een 4 uur durend concert. " "oke is goed mag ik thuis blijven?" "nee sorry we hebben Liam en Luka beloofd dat je meegaat en speciaal hebben we Charlotte, Sophia en Catherina gevraagd zodat je niet als enigste meisje meegaat." ik knik zachtjes. Op tour gaan, meer mensen die me in het oog kunnen houden en fans die me niet zullen accepteren.

De rit naar huis verloopt stilletjes, Niall en ik wisselen geen enkel woord tussen elkaar.

Als we thuis zijn aangekomen, ga ik meteen naar mijn kamer. De rest van de jongens hun vragen vermijdend.

Wat hebben Luka en Liam me aangedaan. Ik dacht dat ze mijn broers waren, maar dit doen broers niet.

Met mijn oortjes in luisterend naar Shawn Mendes val ik rustig in slaap.

"Olivia" hoor ik een meisjes stem zachtjes vragen. Als ik mijn ogen opendoe zie ik Catherina staan. Kom we moeten vertrekken. Iedereen is er al.

Met tegenzin sta ik op, ik zie Catherina naar mijn buik kijken. Maar ze zegt er niets over. Snel doe ik kleding aan. Mijn koffer hebben de jongens gisteren voor me ingenomen. Dus meteen ga ik naar beneden. 2 meisjes waarvan 1 Charlotte is, 8 jongens waarvan er eentje mijn aandacht trekt.

Een jongen dat teruggetrokken in de zetel zit. Me niet zoals de rest aankijkt, me zelf geen blik waardig vind. Zelf in diepe gedachten zit. Een magere jongen vol verdriet en geheimen waarvan niemand iets afweet.