Help my sister

Hoofdstuk 27

Ad Luke ;)

Ik kijk naar Sofia, ze zit diep ingedachten. Zou ze misschien geen relatie met me willen? Is ze dan toch niet verliefd op mij? Allemaal verschillende gedachten spoken door mijn hoofd.

Langzaam begin ik de hoop al op te geven. Het was ook te mooi om waar te zijn.

Verschrikt doe ik mijn ogen open. Ik kijk in de ogen van Sofia. De lippen die ik voelde waren van Sofia.

Niet lang daarna voel ik hoe mijn hoofd dichter naar haar toe ga. Mijn lippen raken de hare.

Na een tijdje trekken we terug. "Ik hou van je." zeggen we beide tegelijk.

Ik mag nu eindelijk Sofia mijn vriendin noemen. Sofia Hemmings uhm dat klinkt goed. ;)

Ad Olivia

Ik hoor alles wat Calum tegen me zegt. Het doet me pijn om alles te horen. Hij heeft iets vreselijks meegemaakt.

Ik had zo graag alles willen opgeven. Zo graag naar Ashley willen gaan, maar ik weet dat ze dat niet zal willen. Ze heeft het me namelijk verteld. Ze was boos op me. Ze wilde dat ik verderging met mijn leven. 'Je hebt nog een mooi leven voor jou. Je kon er niets aandoen dat mijn leven zo eindigde. Ik kan mijn leven niet meer verder leven maar dat betekend niet dat jij dat ook moet doen. Vergooi je leven niet zo. Laat zien hoe sterk je bent en weet dat ik altijd bij jou ben. Daar." zei ze toen ze naar mijn hart wees.

Ik denk dat ik wel een beetje blij ben dat ze niet wou dat ik doodging, anders had ik alles wat Calum mij vertelde niet geweten. Ik wil hem helpen! Ik wil mezelf beter maken.

Ik open zachtjes mijn ogen. Door het felle licht sluit ik mijn ogen meteen weer. Na een paar seconden open ik ze toch weer.

Ik kijk naar de gebroken jongen die op het bed zit gekeerd naar de muur en met zijn hoofd in zijn handen. Luide snikken vullen de kamer. Ik voel mijn armen hem naar me toe trekken, hem knuffelen. Ik weet zelf niet waarom ik dit zo opeens doe. Ik denk dat ik om hem geef en veel ook.

Geschrokken kijkt Calum me aan. Als hij me ziet zie ik blijheid in zijn ogen. Hij wilt me knuffelen. Maar ik ga naar achter.

Calum zijn glimlach word weer wat kleiner. Ik heb hem gekwetst.

Ik ga terug wat dichter naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. "Sorry Calum." zeg ik zachtjes. "Het spijt mij Liv. " hoor ik hem terug zeggen. "Calum kom maar naast me liggen. Ik zie dat je moe bent." zeg ik. "Mag dat ik wil niet" verder laat ik hem niet uitspreken.

Ik trek mijn deken een beetje omhoog en doe teken dat hij erin mag komen liggen. Ik zie hem aarzelen maar langzaam komt hij toch maar liggen.

Mijn lichaam word helemaal overgenomen door mijn hart. Mijn geweten word aan de kant geschoven en voor ik het weet lig ik in de armen van Calum.

"Ik hou van je." hoor ik Calum zeggen voordat hij inslaap valt.

Speciaal hoofdstukje voor our little Nialler. Ik ben zo blij voor hem dat hij iemand heeft gevonden. Hij verdient het om gelukkig te zijn. En goed meegenomen Céline komt van België :)