Help my sister

Epiloog Luke en Sofia

Speciaal voor Maccas_Brooks :) hoop dat je het leuk vind

*6 jaar later*

Ad Luke:

Gisteren exact 5 jaar geleden zijn Sofia en ik getrouwd. Het was de beste dag van mijn leven. Het was zo een mooi moment toen ik Sofia in haar lange witte jurk zag staan. Ze leek net een echte prinses.

Harry gaf haar aan mij en vanaf dat moment konden we ons niet meer bedwingen. We kusten elkaar. Niet lang maar lang genoeg om eventjes zonder elkaar te kussen te kunnen doorgaan.

Vanaf die dag, 4 jaar geleden, zijn we geen dag meer zonder elkaar geweest. Ik kan haar namelijk echt niet missen. We hebben elkaar nodig. Zo veel mogelijk genieten van elkaars aanwezigheid.

Het is een wonder dat Soof verliefd is geworden op mij. Ze is een pracht van een meid, iedere jongen zou zo in de rij voor haar gaan staan. Maar toch koos ze voor mij.

Trouwen was de eerste stap naar onze toekomst samen en vandaag zal er ook de tweede stap gezet worden. Vandaag zal onze baby boy geboren worden.

"Luke?" hoor ik Sofia vragen. Ik kijk naar haar en meteen zie ik wat er is. Ze heeft pijn. "Soof ik ga achter je liggen, ik ga je helpen. Samen kunnen we dit." zeg ik en ik zie Sofia knikken. Ik kom achter haar zitten, ze legt haar hoofd op mijn borst en knijpt in mijn rechter hand terwijl ik met mijn linker hand door haar haar ga.

"Luke ik kan dit echt niet meer." roept Sofia naar me als we een kwartier bezig zijn. "Soof je kan dit! Ik geloof in je. Straks houden we onze baby boy vast. Denk aan hem, hoe graag je hem wilt vasthouden."

Ik geef Sofia een kus op haar voorhoofd.

Sofia knijpt hard in mijn hand en niet veel later horen we een gehuil. Ik kom achter Sofia uit en ga naar het kleine jongetje. Ik knip de navelstreng door en geef hem aan Sofia. "Hij is prachtig Soof, net zoals jij." "Luke hij heeft jou schitterende ogen."

Ik kijk naar mijn zoon in Sofia haar armen. Ik had nooit gedacht dat ik samen zou zijn met mijn droom meisje en dat we samen een pracht van een zoon hebben.

Als ze hem voor onderzoek meenemen trek ik Sofia dicht tegen me aan. "Soof ik hou echt zielsveel van je. Ik zal er alles aandoen om een zo goed mogelijke vader en man te zijn"

Ad Sofia:

De verpleegster komt terug binnen en geeft hem aan Luke. Mijn prins en mijn prinsje. Beide met de schitterende blauwe ogen.

Ik ben zo blij met Luke, hij heeft mijn leven echt verandert. Hij heeft me aangemoedigd om mijn droom te volgen. Ik ben een voetbalster. Ik voetbal op hoog niveau.

Door Luke ben ik blijven doorgaan, ookal ging het in het begin moeilijk. Hij was er altijd voor mij en steunde me door dik en dun.

Nu zijn al mijn drimen in vervulling gegaan. Ik heb de liefste en knapste man van heel de wereld en een pracht van een zoon.

Lucas Robert Hemmings en Ryan Edward Hemmings the two boys who stole my heart.