Help my sister

Hoofdstuk 9

Ad Calum:

De tour begint weer, ik hoopte dat ik het langer zou kunnen uitstellen maar dat ging niet meer. De jongens hebben er nu zo hard naar uitgekeken, ik wou het niet verpesten voor hun.

Ze vroegen steeds weer opnieuw of het beter ging, "ja het gaat prima." dat is de zin die ze altijd terugkregen. Maar eerlijk gezegd gaat het helemaal niet. De jongens weten wat er is, ze troosten me maar ze weten de details niet. Net zoals de rest van de wereld.

Ze weten het, maar wat er gebeurd is zullen ze niet te weten komen. Dat neem ik namelijk mee in mijn graf.

Ik kijk op en zie een mager meisje naar me kijken. Ik herken haar niet dus zal zij waarschijnlijk Olivia zijn. Olivia het meisje dat net zoals mij een geheim heeft dat niemand weet.

Beide blijven we elkaar aanstaren, niet wetend wat we moeten doen. Ik zie verdriet in haar ogen.

"Calum, Olivia komen jullie?" vraagt Niall. Niall net zoals Luke Michael en Ashton mijn beste vriend, mijn broer die net als de rest van niets anders weet. Ze willen me helpen, maar ik ben verandert. Ik ben niet meer de jongen van vroeger.

Ik zou willen dat alles anders was geweest, dat ik de tijd kon terug draaien. Maar spijtig genoeg kan dat niet.

Als we in de tourbus komen, ga ik meteen naar de achterste kamer. Het boeit me niet wie er bij mij komt slapen. Iedereen in de tourbus heeft namelijk een kamer voor 2 personen. Het zijn niet echt grote kamers maar dat maakt me niet uit.

De jongens verloten de kamers altijd, meestal sta ik te springen om daar aan mee te doen. Maar nu boeit het me allemaal niet meer.

Ad Niall:

Ik zie Calum al naar de achterste kamer wandelen. Normaal zou hij als eerste willen weten met wie hij in de kamer ligt, maar nu kan zelfs dit hem niet meer gelukkig maken. Ik snap dat hij verdrietig is, ik wil hem dan ook helpen maar hij sluit me alleen maar buiten.

"Niall en Ashton" hoor ik Luke roepen. Ze zijn natuurlijk al begonnen. "Michael en Harry" zijn de twee andere die net na ons volgen. "Louis en Liam." "ik en Sofia." hoor ik Luke zeggen.

Geen enkele jongen gaat bij Calum liggen, we zullen hem niet in het oog kunnen houden. Nu maar hopen dat Olivia bij een van de meiden ligt. Maar natuurlijk valt dat tegen. "Calum en Olivia." ze liggen samen. De twee personen die we het meest in het oog moeten houden liggen samen.

Ik wil protesteren maar hou me in, de enigste regel dat we bij de kamerindeling hebben is dat wat er ook uitkomt. Er niets verandert wordt.

Ad Calum:

Na een kwartier gaat de deur langzaam open, ik verwacht één van de jongens te zien. Maar als ik naar achter kijk zie ik Olivia. Het meisje dat niet zo veel verschilt van mij.

Ik ben blij dat zij hier bij me ligt, ze zal me niets verbieden zoals de jongens. Ze doet alles namelijk zelf ook.