That Mysterious Lady

49. Do Something

***

Zyra's PoV

It's been 2 weeks since that incident. At ito nga, nandito ako sa bahay ni Zach. Oo sakanya lang. Inilayo ko sya sa bahay nila dahil alam kong iiyakan nanaman nya yun. Bata palang si Zach, iyakin na. Kaya hindi imposibleng iiyak sya sa harap ng bahay nila. Tss. Buset talaga yang Freya na yan. Kung bakit pa dumating sa buhay namin! Nasasaktan tuloy si Zach!

At eto nga. Pagkatapos ng two weeks,wala syang ginawa kundi magmukmok! Kahit pala ilayo ko sya sa bahay nila at sa lahat ng nagpapaalala kay Freya, dala dala parin nya ang masasayang memorya nilang dalawa. At ito nanaman ang isang araw na pagsusuyo kay Zach na Wag syang mag mukmok.

Nasa loob lang kasi sya ng kwarto eh.

*tok tok*

Katok ko. Hindi ko na hinintay na mag salita sya kaya ako na mismo ang pumasok sa loob ng kwarto nya. At yun nga. Nakita ko si Zach. Tulala nanaman.

Inilapag ko ang breakfast ni Zach sa table. Nilapitan ko sya at nakita kong tumulo nanaman ang luha nya. Hayst. Kulang nalang na magpakamatay tong kapatid ko eh.

"Zach." Hindi sya nag salita at nakatitig lang.

"Uy! Zach!" Napailing sya at napatingin sakin. Agad nyang pinunasan ang mga luha na nasa pisngi nya.

"Zy, andito ka pala?" -.-

"Di ba obvious?" May pagka-sarcastic kong tanong.

"Joke lang.!" Nakangiti kong sabi at umupo na ako sa tabi nya.

"Ano pinunta mo?" Tanong nya.

"Uy, teh. Nalulugi kaya ang company mo. At dahil mabait si Markc, sya na muna ang nag hahandle ng company mo." Sabi ko. Tumango lang sya. Wala ba talaga to pake??

"Kailan ka pa mag mumukmok dyan?" Tanong ko. Hindi sya nagsalita.

"Alam mo, kailangan mo rin minsan gumalaw galaw ano??" Hindi nya ako inimik. I sighed.

"Bakit ayaw mong mag trabaho? Gugulin ang sarili mo sa trabaho para naman may ginagawa ka at kahit minsan man lang mawala siya sa isip mo." Sabi ko. Napayuko sya at napangiti ng konti. I heard him chuckled.

"For what? Kahit naman mag trabaho ako habang buhay, wala naman akong binubuhay." Sabi nya.

"Zach.. please.. do something para hindi ka magmukmok dito. Do some hobbies! Drawing, paint, write a poem, or song, dance, be a choreographer or dancer, be a painter or artist. You can be anything Zach. You can do whatever job it is. Total, ikaw naman ay genius para samin." Nakangiti kong sabi kay Zach. Natigilan sya saglit. Agad rin syang tumingin sakin.

"Hm... I want to be a scientist." Sabi nya. Nabuhayan ako. Akala ko tatanggi nanaman sya pero.. this time.. *0* pumayag sya!

"Then try to be one.!" Excited na sabi ko. He smiled. 0.0 a real smile! Hindi yung tipid, hindi rin yung malungkot, at hindi yung peke.. kundi totoong ngiti!

"Okay, I'll try. But do you have a Lab here?" He asked. Napahinto ako. Napakamot rin sa batok.

"Wala eh." Pano kami magkakaron nun eh wala namang matalino samin. Saka hindi namin hilig ang mag experiment ng ganyan.

"Okay then? I'll go home." ?.?

"But you are already home." Sabi ko. Umiling sya.

"To my real home." Nagulat ako. Agad akong nag react.

"NO ZACH! Don't you dare go there! That house will bring you more sufferings! More tears! More sadness! More pain! No. You cant. And I cant allow you to." Matigas kong sabi. Maaalala nya lang dun yung bruhang yon. Yung bruha na nagpaiyak sa kapatid ko. Na halos magpakamatay na to. Baka pag andun na si Zach, magpakamatay na eh.