Ken's POV
Ang Lungkot ng pamilya.
Si Maila, laging nakatingin sa kawalan. She has a lot of friends pero si Zindy lang ang nakakatiis sa medyo baluktot na utak nitong girlfriend ko.
Si Karl, himalang di nagpapacute sa mga babae, puro pagsusungit lang ang ginagawa.
Ganun din si JC, seryoso lagi ang mukha.
Si Arjay, hindi naman malapitan o kahit matingnan man lang ng mga stalker niya. Hindi rin siya makapaglarong maayos.
Si Ace, din a natutulog. Aba't siya na nga lang ngayon ang walang tigil sa kakasalita. It's obvious that he wants to make the family to at least smile. Well, he's succeeding, kahit medyo pilit kaming ngumiti.
At si Myco at Arvin?
Ayun, lagi nasa tambayan nila, nakatingin sa malayo. Lahat apektado sa pagkawala ni Zinds pero halayang halata sa kanila yung lungkot. The love Zindy most.
Nasa'n ka na ba kasi Zinds?
Nahihirapan na ko tuwing nakikita ko silang ganito. They thought I was the strongest. What they do not know is how much I value this 'family', and how much I wanted to stay strong for them. Sila nalang ang pamilyang meron ako. Sila na lang.
"Anong iniisip mo?" si Maila. Nandito na pala sila.
"Nothing." Sagot ko, pero tumingin lang siya. She knows I'm lying. "I'm thinking about Zindy's lost." Pag-amin ko.
"I miss her..." mahinang usal niya, sapat na para marinig naming lahat.
"We all miss her." Sagot ko at tumayo na ko. Lumabas muna ako ng kwartong yun. I need air to breathe. Konti nalang baka sumuko na 'ko. Nawala yung ingay na kami langi ang nagsisimula.
Zinds ikaw lang talaga makakapagbalik ng masayang pamilya natin.
Where are you?
Naramdaman kong may sumusunod sakin. Pero nagtuloy tuloy pa rin ako sa paglayo sa kwartong yon.
"Ken!" pagtatawag niya sakin. It's Arjay. Di pa rin ako lumilingon.
"Ken!" sigaw niya at bigla akong tinulak na para bang naghahamon ng suntukan. Ano bang problema nito?
*boogsh* Bigla niya kong sinuntok sa pisngi.
"What?!"sigaw ko. Pero hindi ako gumanti.
"Nag-away ba kayo ni Mai?" tanong niya.
"No!" sagot ko.
"Umiiyak nanaman siya."
"She just miss Zindy..."
"We all miss her..." aba, linya ko yun kanina ah.
"I said that earlier..." I said then grin.
"I know. Why did you suddenly leave?" tanong niya.
"I just need to breathe. Ang hirap na magpakatatag para sa inyong lahat." Sagot ko.
"I'm sorry... me myself don't know how to handle this situation." He said.
"Alam ko, dahil hindi niyo pa alam ang mawalan ng mahal sa buhay... ng pamilya mo, right through your eyes." I said.
*flashback*
Six years ago. Back when I was 12. A horrible fire ruined our home.
"Son, be strong... babalik ako, I need to save your mom." Dad told me.
"But dad...." I said.
"Be strong anak, mahal na mahal ka namin ng mom mo." Tumakbo na siya malapit sa bahay namin na tinutupok na ng malalaking apoy.
Tumakbo ako. Sinundan ko si Dad, natatakot ako. Malapit na kong makapasok ulit sa bahay pero may pumigil sa 'kin. Nagpupumiglas ako pero mahina pa ko noon para labanan yung lakas nila.
5 minutes... 10... 15...
Lumabas na ang mom at dad, magkasama. Nakahinga na ako ng maluwag. Those hands that stopped me from walking towards the fire let me go. I was about to run to my parents when something very hot dropped down, exactly on the place where my mom and dad were standing.
Nawala sila sa paningin ko. "Daddy!!! Mommy!!!" sigaw ko. Then I fell on the ground. Nawalan na ko ng malay at paggising ko, wala na sila.
*end of flashback*
"You're... crying." Para akong biglang nagising. That was a very traumatic scene in my life. Tumalikod ako para punasan yung luha kong nakita ni Arjay.
"I'm weak." I said.
"Ken, you're not, you're the strongest person I've met, we've met." He said.
"Pero..." di man lang ako pinatapos magsalita at sumingit na siya.
"Hindi masama ang umiyak paminsan-minsan, wag mong itago yung lungkot na nararamdaman mo, ngayon ko lang narealize na hindi lang pala basta pagkakaibigan yung nabuo natin. Zindy's alive. Babalik siya." Pagkasabi niya no'n ay umalis na siya.
Ace's POV
Anong nangyari dun? Ba't bigla nalang siyang umalis.
Umiiyak nanaman si Maila, nag-away kaya sila?
Lumabas din si Arjay, sinundan niya siguro si Ken.
Ano ba yan, di naman ako natutulog ah, ba't parang di ko alam ang nangyari. Linapitan ko si Maila.
"Mai..." tumingin lang siya. "Did you and Ken fought?" I asked. Umiling lang siya.
Tumahimik na lang ako. Walang nagsasalita.
Dati rati ang eksena sa kwartong ito ganito:
Ako natutulog sa gitna...
si Maila, Arjay at Ken magkakatabi, nagkukwentuhan, nag-aasaran...
si Karl at JC nasa may bintana, nagpapadamihan ng babaeng mahuhumaling sa mga titig nila...
Si Arvin, Myco at Zinds naman, maglalaro, sasayaw,magkakantahan sa likod ko...
Magkakaiba kami ng ginagawa pero para na rin kaming nag-uusap.
Pero ngayon?
Ibang-iba.
Pare-pareho kaming nakatingin sa malayo, posibleng pare-pareho ang iniisip pero di kami nagkakaintindihan.
Pumikit ako.
Matutulog sana ako pero biglang bumukas yung pinto. Si Arjay. Napatingin sa kanya lahat. Napatayo ako. Oo, nakatayo na 'ko... tsss... di naman ako ganun kaliit.
Wala.
Wala, pumasok lang siya, umupo, nakatingin din sa malayo.
Uupo palang sana ulit ako, bumukas nanaman yung pinto, si Ken naman yung pumasok.Tumingin siya saming lahat. Tumayo din si Arjay. Nakatingin na sa kanya lahat.
Ba't parang may pasa siya?
Anong nangyari sa labas?
Wala.
Wala akong nahanap na sagot. Pumasok lang din siya, pagkatapos ay tumabi na siya kay Mai.
Umupo na ko, Pumikit, nagtulog-tulugan.
--
BINABASA MO ANG
Zinderella and the Best (Book 1 and 2)
Teen FictionWhat if magising ka nalang isang araw hindi mo na kilala ang sarili mo? handa ka bang magtiwala sa unang taong makikita mo pagmulat mo ng mga mata mo? just like how Aurora trusted the prince who kissed him and will you leave your seven dwarfs like w...
