Zinderella and the Best (Book 1 and 2)

Chapter 1.7 - Moody Gloomy Night (Part 2)

Mateo's POV

Ang kulit naman ng babaeng yon. Naiinis ako kaya lumabas na ako ng maliit na bahay na yun, kung bahay nga bang matatawag yun.

May bahay ba naman kasing walang kagamit gamit sa loob, kahit kutsara't tinidor, wala!

Iisa lang ang kama, matigas pa!

Ano ba naman kasing topak ng tatay kong yun at kung sang lupalop ako dinala.

Naalala ko nanaman si Papa. Eh sa tuwing maaalala ko pa naman yun ay sirang sira na ang mood ko.

Anong gagawin ko ngayon, nasungitan ko pa siya...

Eh ang kulit nga kasi!

"We're trapped in this place, maybe in different ways but still, you- I mean we, have to find ways to get out of here!"

"We're trapped in this place, maybe in different ways but still, you- I mean we, have to find ways to get out of here!"

"We're trapped in this place, maybe in different ways but still, you- I mean we, have to find ways to get out of here!"

Agh!!

Ba't ba paulit ulit nalang 'to sa utak ko!

Pero may point din naman yata siya sa pangungulit, she don't remember anything.

"We're trapped in this place, maybe in different ways but still, you- I mean we, have to find ways to get out of here!"

We have to find ways to get out of here! She's right!

Tumakbo ako pabalik ng bahay, ba't-

Bakit bukas ang pinto? Binagsak ko yun pasara kanina ah...

Di kaya-

Umalis siya?

Nagmadali ako pabalik ng bahay, wala siya,umalis siya. Baka nagalit siya sakin.

"Belle!" sigaw ko.

Lumabas na din ako sa bahay, sa'n kaya nagpunta yun... delikado pa naman dito.

"Belle!"

"Belle!"

"Be-

"Who is Belle?" napalingon ako, oo nga pala, ako lang ang tumatawag sa kanya ng Belle, suot niya yung t-shirt ko kaya malaki yun sa kanya.

Oo. Binihisan ko siya nung wala siyang malay.

At dahil binihisan ko siya, hinubaran ko siya...

at dahil hinubaran ko siya...

Pumikit ako.

Nakakita na ako ng hubo't hubad na babae, sa harap ko pa mismo, pero itong babaeng 'to? Ewan, pero parang hindi ko kayang tingnan ng nakahubad.

"Hey!" paggising niya sakin. Daig ko pa kasi ang nakatulog nung naalala ko siya habang binibihisan ko.

"Ah-eh..."

"Who is Belle? Asawa mo?"

"Ha? Wala kong asawa no!"

"Then who is belle?"

"Ahm... you."

"Me? How come? Sabi mo you don't know me? Are you fooling around?" Eto nanaman po siya, madaming tanong.

"Ok. Look. I guess masyadong magulo yung takbo ng usapan natin kanina. Uminit bigla yung ulo ko, I'm sorry." She was about to talk again pero inunahan ko na ulit siya. "Ikaw si Belle. Pero totoong hindi kita kilala. Belle lang ang tinawag ko sa'yo because what you wore that night I found you reminded me of childhood. I named you Belle."

"Oh..."

"Then..."

"Then you can call me whatever you want."

"Huh?" Ano daw?

"Yes."

"You don't look troubled now." Sabi ko. Kanina lang parang iiyak na siya. Ano ba namang babae to, baliw ba 'to?

"Of course I'm still bothered. I still want and needed to know who I am, pero kasi narealize ko ng I can really count on you."

Ano daw?

"You can count on me?" I asked.

"Yeah! Hindi mo naman siguro hahanapinkungdi ka nagaalala sa kin diba?" then she smiled.

"Ok. Fine. Whatever you say."

"See. You can't deny it." Then she laughed. What a beautiful girl.

"So what is our plan now?" tanong niya. Anong plano plano pinagsasabi nito.

"Wala."

"Pffft..." halika na nga sa cute mong bahay. Magkasakit ka pa." ba't parang mas concerned pa siya na nabasa ako ng ulan kanina kaysa saw ala siyang maalala.

Tiningnan ko lang siya.

She stared at me too...

...then she smiled...

...then she grasped my hand.

--