Mateo's POV
"Doc? Kamusta na po siya?" agad kong tanong pagkalabas ng doctor.
"She's okay, pero kailangan pa siyang obserbahan. Ang sabi mo ay wala siyang maalala ng matagpuan mo siya,and that was weeks ago. Bakit ngayon mo lang siya dinala dito?" tanong ng doctor sa akin.
"Ngayon lang po kasi ako nakahanap ng daan palabas sa isla kung saan ko siya nakita." Sagot ko.
"Are you sure?" pagtatanong sa akin ng doctor.
Hindi ako nakasagot.
"Doc, anong pwedeng mangyari?" tanong ko.
"I don't want to conclude anything pero oras na magising siya, doon natin malalaman if she will suffer from retrograde amnesia." Sagot niya.
"Amnesia? Pero noong mga nakaraang linggo lang eh may naaalala na siya." Naguguluhan kong tanong.
"Yes yes your right Mr. Li, but retrograde amnesia is different from the amnesia she had suffered, retrograde amnesia targets the most recent memories first."
"What do you mean doc?" tanong ko.
"In retrograde amnesia, patients forger events that occurred in their lives after they experienced the trauma, like what you said, galing siya sa trauma mula sa pag-crash ng sinasakyan niya. Ibig sabihin, maaaring naaalala niya na nga ang nakaraan niya, but there's a large possibility na... na kung ano man ang mga pinagdaanan niyo sa islang iyon ay makalimutan niya." Paliwanag ng doctor.
Parang ayaw mag-sink in sa akin nung sinasabi niya.
"But don't worry, shewill recover." Dugtong ng doctor.
Ngumiti ako.
I should be happy, inassure ng doctor na magigising si Belle.
Pero...
Paano kung makalimutan niya na ako.
Nandito ako sa kwarto kung nasaan natutulog si Belle.
Belle, you're safe. Nasa ospital ka na, unlike me, they can save you.
Is this the price I have to pay?
For being a worthless person?
"You can go out of here in your own way. Oras na makaalis ka ng islang yan, without my help, I'm sure you've changed already." (Mateo's Father's Voice, Ch.28)
Nagtagumpay ka Papa.
I lost.
I've changed.
Natuto akong iparamdam na maaari akong pagkatiwalaan.
"Of course I'm still bothered. I still want and needed to know who I am, pero kasi narealize ko ng I can really count on you." –Bell (Ch.07)
Natuto akong maging responsible.
"I'm never good at taking care of anyone, kahit sarili ko di ko kayang alagaan... because I'm irresponsible. That's the reason why I am here... but... but I'll try, I'll try to be good at you, I'll try to take care of you, and I'll try to help you." (Ch.8)
Natutunan ko ang salitang promise, at kung paano ito panindigan.
"Simula nung nakita kita, at dinala ka dito, I already took the responsibility of taking good care of you, I may not be that kind of person, pero susubukan ko. I... I... I prom- I promise." (Ch.8)
BINABASA MO ANG
Zinderella and the Best (Book 1 and 2)
Teen FictionWhat if magising ka nalang isang araw hindi mo na kilala ang sarili mo? handa ka bang magtiwala sa unang taong makikita mo pagmulat mo ng mga mata mo? just like how Aurora trusted the prince who kissed him and will you leave your seven dwarfs like w...