Closer than your thoughts|| Dylan O'brien ff

37.

-... Wiem, że nie zrozumiesz tego co czuję, ale ja po prostu nie potrafię i nie chcę się do niego odezwać cho...

- Nie potrafisz czy nie chcesz?- spytał w stanie skupienia marszcząc brwi.

- Em...Chyba to i to. Sam jego widok mnie onieśmiela, ale też nie chcę być z nim w innej relacji niż byłam.- uśmiechnęłam się pod nosem na obraz Dylana wytwarzający się w mojej głowie, po czym założyłam wystający kosmyk włosów za ucho.

- To skomplikowane, ale wykończysz się i dojdzie do tego, że zostaniesz starą panną z trzydziestoma kotami.- zaśmiał się dyskretnie.- A tego chyba nie chcesz.

- Racja. To wszystko jest popieprzone.- położyłam łokcie na stole, podpierając czoło o dłonie.

- Hej, na pewno znajdzie się jakieś rozwiązanie.- uśmiechnął się pocieszająco.

- Wiesz.- zaczęłam.- ostatnio wpadłam na pewien pomysł.

- Hm?- uniósł pytająco brwi.

- Jednak musiałbyś mi w tym pomóc. Jeśli się zgodzisz, oczywiście.

- Wal.- zaśmiał się.

- Myślałam, że gdy zobaczy, że kogoś mam to odpuści sobie.- zachichotałam.- nie, to głupie, zapomnij.

- Całkiem niezły pomysł.- przyznał.- Mam rozumieć, że uda...

- Tak.- przerwałam wbijając wzrok w swoje dłonie.

- Nie ma sprawy, od czego są przyjaciele.

- Dziękuję.- wstałam przytulając młodego mężczyznę.- Strasznie dziękuję.

- To żaden problem, a jeżeli dzięki temu będziesz szczęśliwsza, to tym lepiej.

za chwile 1k juhuuuuu