"Louis, zorg dat je onderbroek op je hoofd komt en hou hem.. De hele avond op." Angstig keek ik Louis aan voor zijn reactie, die breed begon te grijnzen. Hij stond op en begon zijn broek ook uit te trekken, waardoor ik al snel in gedachten verzonk. Het was deze opdracht die ik gekozen had, omdat ze volgens mij alles wel wilden doen. Al had ik gezegd dat Louis tien glazen met de veel te sterke drank op moest drinken, zou hij het nog doen. Het was iets wat ik eerst wilde zeggen, toen ik besefte dat het alleen maar risico's voor mij kon hebben. Ik schrok weer wakker uit mijn gedachten door de jongens die juichten voor Louis, die triomfantelijk met een felgekleurde boxer op zijn hoofd zat. Ik trok een walgend gezicht toen ik zijn nog steeds blote benen zag, wat aangaf dat hij geen bescherming droeg. Ik was bang voor trauma's aan hun... Lengtes. Het was gewoon iets wat ik liever niet wilde zien. Tot mijn geluk bleef Louis gewoon op de bank zitten, zijn lengte verstopt achter een zwart kussen en een deel van zijn T-shirt.
"Liam." Louis keek zijn beste vriend uitdagend aan, een licht speelse blik in zijn ogen. Het stille contact tussen hun irriteerde mij, niet wetend waar ze ook maar samen aan dachten. Uit het niets verscheen de enorme grijns over het gezicht van Louis, terwijl Liam zijn ogen groter werden.
"Liam, laat je handen vastbinden en je verwennen door Emma" Ik hapte naar adem, maar de zuurstof kwam niet naar binnen. Met heel mijn hart hoopte ik dat Liam een glaasje zwarte vloeistof zou pakken, maar dat deed hij niet. Liam stond langzaam op en liep richting de plek waar ik Harry's broek had neergegooid, om daar de riem uit te halen. Met trage, twijfelende stappen liep hij wee richting Louis, aan wie hij de riem gaf. Zelf ging hij met zijn rug naar Louis toe staan, zijn handen achter zijn rug geplaatst. Louis wikkelde de riem er behendig omheen en gespte hem zo vast, dat Liam ze niet meer kon bewegen. De vastgebonden jongen strompelde naar de bank en liet zich erop ploffen, mij afwacht met een tint van spijt, aankijkend. Waarom had hij niet een glaasje gedronken?! Uit de angst voor de klappen die ze met gemak zouden geven, besloot ik toch maar op te staan. Tot mijn verbazing hield Harry zijn armen stevig om me heen geklemd. Ze klemden nog strakker toen ik een beweging maakte om overeind te komen.
"Het kan me niet schelen dat je niet mag drinken Liam. Drink. En anders verbreek je je reputatie maar." Ik hoorde de sissende stem achter me bij elk woord bozer worden. Ik kromp in elkaar onder de ruwe ademhaling en klemmende armen.
"Nee, het is mijn record." Liam's stem was onzeker, maar toch standvast op het punt dat hij zijn record niet wilde verbreken. Het lichaam van Harry begon nog strakker te staan. Ik kreeg onderhand geen adem meer door de veel te sterke adem van Harry.
"Harry" Piepte ik wanhopig, happend naar lucht. Het kostte hem moeite om zijn blik van de vastgebonden Liam af te scheuren en naar mij te kijken. Zijn blik was vuil en toen hij me naar adem zag happen kneep hij nog wat harder met zijn armen. Een kokhals geluidje kwam mijn mond uit en er verschenen wat zwarte vlekken voor mijn ogen. De stemmen die begonnen te praten verstomden en werden vervangen door een ruis in mijn oor. Ik begon te trekken aan Harry's armen, mijn laatste hoop. Harry spande zijn armen nog meer aan, wat mijn ribben liet kraken. Ik had verwacht dat het niet erger kon, maar nu was mijn hele blikveld zwart en de ademnood liet mijn lichaam inzakken.
"Harry, je vermoord haar.." Het was wazig en herhaalde zichzelf. Harry je vermoord haar. Je vermoord haar. Je vermoord haar. Harry, ze gaat dood.
