Verbaasd knipperde ik met mijn ogen. Had hij deze woorden zojuist echt gezegd? Het antwoord werd me al snel duidelijk toen hij in mijn richting wandelde, zijn passen rustig en geduldig. Ik verwachtte elk moment de ijzeren greep om mijn arm, maar het kwam niet. Voor een kort moment was het even stil in de badkamer -op het lopen van het badwater na- waarna het geluid van stof dat over huid schuurde mijn oren vulde. Ik waagde het erop om op te kijken, recht naar Harry die op slechts een halve meter afstand stond, zijn handen zijn blouse afstropend. Het lelijke rode stuk stof, gemengd met wat vage, bruinige strepen viel op de badkamervloer en zo stond de krullenbol voor me, slechts gekleed in een zwarte boxer. Ik kon het niet laten om mijn ogen een klein beetje af te dalen naar de zwarte stof, die ietwat strak stond. Of het van een erectie kwam of gewoon dat hij zo groot was, wist ik niet. Toen ik merkte dat ik aan het staren was liet ik mijn blik snel naar zijn voeten glijden en trok mezelf weer in elkaar. Harry zuchtte en zette zijn voeten dichterbij, precies in mijn blikveld op de vloer. Zijn handen schoven onder mijn oksels en trokken me omhoog, verbazingwekkend voorzichtig. Zodra mijn voeten op de grond stonden dacht Harry dat ik mezelf wel kon redden, wat niet het geval was. Mijn benen begonnen te trillen en de pijnlijke steken zorgden ervoor dat ik al bijna weer op de grond zat, maar Harry hield me tegen. Hij drapeerde me chagrijnig op de wc-bril en keek me ijzig aan met zijn groene ogen.
"Als je nu valt is het je eigenschuld" Leken zijn ogen te spreken. Gelukkig verliet geen enkel woord zijn lippen want ik zou zeker in huilen uitgebarsten zijn, aangezien mijn onderlip al zachtjes trilde. Toen ik merkte dat Harry zijn handen naar de witte rand van zijn boxer gleden, wendde ik mijn blik naar de badkamer deur, mijn gedachten over de krullenbol negerend. Ik schrok van de armen die om mijn middel schoven, recht langs een open schaafplek, wat mij pijnlijk liet kreunen. Harry haalde zijn arm niet van de plek af, maar zei er ook niks erover. Het leek alsof ik een veertje was in Harry's armen, zo snel en handig tilde hij me richting in het warme water. Toen hij er een voet inzette en mijn knie een bemoedigende tik gaf, begon ik zacht te snikken. De vlammen van toen hij me erin gooiden hadden zeker tien minuten geduurd en ik had de volle tien minuten geschreeuwd. Harry gromde door mijn ongehoorzaamheid. Ik huiverde van dat woord, ook al was het een feit. Harry werd boos als ik niet luisterde of terwijl ongehoorzaam was. Alsof ik een hond was. En dat was ik ook, voor Harry. Toen Harry zijn greep iets verstevigde begreep ik dat ik even uit mijn gedachten moest komen en moest gaan luisteren. Langzaam liet ik mijn ongehavende voet het water inzakken en genoot voor een kort moment van hoe een bad hoorde te voelen. Achter me voelde ik Harry's lichaam verdwijnen en zag het water wat golven. Zijn benen schoven onder mij door en dwongen me mezelf neer te laten zakken. Nog steeds angstig door het gevoel dat de Harry die me dit allemaal aangedaan had, nog steeds in hem zat. En dat liet me langzaam neerzakken, op zijn schoot. Mijn spieren spanden aan bij de brandende huid, maar op één of andere manier werd het verzacht door de milde huid onder me. Ik schrok van de vibraties door Harry zijn borst galmden en schoot overeind met een klein gilletje. Harry had nooit zo gelachen... Zo vrij... Zo echt. Pas toen zijn veel te grote handen om de zoom van het T-shirt sloten begreep ik waarom hij gelachen had. Al snel werd mijn licht rustgevende gedachten weggedrukt door de paniekerige gedachten van Harry die het shirt omhoog stroopte.
"Armen omhoog" Zijn stem liet me huiveren en mijn onderlip trillen, maar ondanks dat besloot ik te doen wat hij zei. En zo waren we weer naakt, beide. Het was iets waar ik een traumatische herinnering aan had. Harry wikkelde zijn armen weer om mij heen en trok me iets naar achter, zodat mijn hoofd weer in het kuiltje tussen zijn ribben kwam te liggen. Ik lag verstijfd boven op hem en ontspande langzamerhand toen zijn hand zachtjes over mijn buik begon te strijken. Het was raar. Harry en ik in bad, met Harry die mij eens geruststelde. Harry zijn andere hand begon te spelen met mijn haar en draaide steeds een lok om zijn vinger om hem er vervolgens weer af te wikkelen. Toen Harry deze herhaling al vele malen herhaald had en ik langzamerhand aan het indoezelen was, stopte Harry. Hij duwde zichzelf een beetje op en liet mijn haar los. Ik was ervan verzekerd dat er onderhand pijpenkrullen in moesten zitten.
"Niet gillen, okay?" Fluisterde Harry toen hij weer zijn oude plaats had ingenomen. Ook al had ik geen idee wat hij ging doen en ik totaal niet wilde knikken, deed ik het toch. De brandende pijn die volgde liet mij toch een kreetje slagen, waarna ik gelijk mijn tanden in mijn lip boorde. De pijn verspreidde zich vanuit mijn onderrug langzaam hogerop. De pijn was zo ondragelijk dat ik ervan begon te trillen en de tranen als watervallen over mijn wangen liepen.
"Het is maar een washandje" Fluisterde Harry me toe, waarschijnlijk met de gedachte dat het mij geruststelde, aan zijn stem te horen. Ik knikte maar wat, er geen idee van hebbende wat ik ander moest doen. Harry bleef enkele minuten doorgaan. Ondertussen was mijn onderlip kapot en mijn ogen deden pijn van de vele tranen. Een harde klap liet Harry stoppen en mij opkijken, recht in de brandende, bruine ogen van Liam. De hazelnootbruine ogen van Zayn. De oceaanblauwe ogen van Niall en de blauwe ogen van Louis.
"Harry?!" Sneerde de stem van Liam woedend, doelend op het feit dat de krullenbol samen met mij in bad lag en ik in tranen was.
