Ik deed mijn mond even open om terug te reageren, maar al snel sloot ik hem weer. Ik had er niks op te zeggen. Ongelovig begon mijn hoofd te schudden en ik keek Harry recht in zijn ogen aan. Ik zag spijt, maar toch was het niet geloofwaardig genoeg.
"Nee, je kunt niet zomaar van me verwachten dat ik alles vergeef of... Ik weet het niet! Je kunt gewoon niet verwachten dat ik vrienden met je word of je met een glimlach aan kan kijken. Ik weet niet eens of je het meent" Wanhopig begon ik in de kamer te ijsberen. Harry kon dit niet menen. Hij kon niet verwachten dat alles nu goed was. Totaal gefrustreerd begon ik richting de deur te lopen om hem open te trekken. Zachtjes werd er weer een hand boven mijn hoofd gelegd die de deur dicht drukte. Zijn hand sloot zachtjes op mijn pols en trok me weg bij de deur.
"Loop alsjeblieft niet altijd weg voor je problemen" Stamelde Harry en als antwoord schudde ik boos mijn hoofd en sloeg zijn hand van me weg. Gelijk verstrakten zijn kaken, maar de spijtige blik in zijn ogen veranderde niet naar boos.
"Luister, ik heb mijn eigen vader vermoord en jou al die tijd gebruikt om mijn woede op af te reageren. Ik weet nu pas hoe slecht ik bezig ben geweest." Harry wilde nog meer zeggen maar ik kraakte het af met een kort, afkeurend kreuntje. Mijn ogen liepen onnodig vol met water en hardnekkig wendde ik mijn hoofd af om weer naar de deur te lopen.
"Als het je echt spijt, laat me dan met rust en kom nooit meer in mijn leven" Ik beet op mijn lip en keek nog één keer in de richting van Harry. Hij zat voorover gebogen met zijn handen in zijn haar en zijn rug ging met schokjes op en neer. Het was zijn eigen schuld. Standvastig liep ik naar beneden, waar de jongens gelijk hun blikken op mij richtten. Luid lachend stond Liam op en wankelde in mijn richting om zijn arm om me heen te slaan. De alcoholwalm die uit zijn mond kwam vertelde mij genoeg; ik moest wegwezen. Gelijk zette ik een paar stappen naar achter en richtte mijn blik op de voordeur; ik zou langs de jongens moeten als ik weg wilde. Liam had zijn arm opnieuw om me heen geslagen en drukte zijn lippen in mijn nek. Zachtjes zoog hij aan een stukje vel, waardoor ik mijn handen tegen zijn borstkast zette en hem weg probeerde te duwen. Liam sloeg zijn handen om mijn middel en trok me juist dichter tegen hem aan. De jongens joelden luid op de achtergrond toen Liam zijn tong in mijn mond drukte en zijn handen af liet zakken naar mijn billen.
"Liam, ga daar weg" Blijkbaar was Harry op het gejoel af gegaan en toen Liam mij losliet zag ik de koude blik in zijn ogen.
"Wil jij haar voor je alleen? Haroldje" Grinnikte Liam, wat hem een woedende blik van Harry opleverde.
"Nee, we laten Emma met rust." Antwoordde Harry monotoon, mij even geen blik waardig keurend.
"Geen speeltje meer?" Jubelde de stomdronken Liam, die nog een slok nam van het sterke goedje in de fles. Harry keek me aan met de meest gekwetste blik die ik ooit gezien had in zijn ogen en de rode kleur van het huilen liet mijn hart steken.
"Nee, als Emma ons niet meer in haar leven wilt, dan komen we er ook niet meer in"
________________
Het spijt me heeeel erg dat ik geen hoofdstukken meer heb geactiveerd. :(
Hier is een goed makertje. :)
