~ Battle Twenty-Four ~

41 1 0
                                    

"Sorry" Excuseerde Liam zich toen hij zichzelf tot bedaren had gebracht. Zijn borstkas ging weer sloom en een zuinige glimlach kwam op zijn gezicht; niet beantwoord door de mijne. Ik kon mezelf er niet toe dwingen om te lachen, zelfs al zouden ze me martelen. Liam liet zijn mondhoeken naar beneden zakken en trok zijn lippen een beetje naar binnen, wat hem de uitstraling gaf van een verloren puppy. Ik keek hem alleen maar aan tussen mijn zwarte wimper door en kromp weer gillend in elkaar bij een nieuwe pijnscheut die door mijn lichaam schoot. Het deed zo verschrikkelijk veel pijn, mentaal en fysiek. Fysiek door de pijn die Harry me had gegeven, ook al had ik de schade nog niet gezien. Mentaal doordat Harry met gemak misbruik van me kon maken en ik hier naakt voor Liam lag. Die laatste zuchtte even moeilijk en nam zijn neusbrug tussen zijn duim en wijsvinger, wanhopig met gefronste wenkbrauwen. 

"Wil je.." Vroeg Liam aarzelend, maar schudde toen zijn hoofd en nam opnieuw zijn denkhouding aan. De eerste paar seconden fascineerde het me nog maar al gauw dwaalden mijn gedachten af naar het gebonk dat uit een paar kamers verderop kwam. Een vlaag scheldwoorden dreef mee met de lucht die onder de kier van de kamer door kwam en vervaagde in de grote ruimte. Ook Liam leek ze op te merken en excuseerde zich, waarna hij met forse passen en een strak aangespannen lichaam de kamer uit beende. Ik luisterde naar de nieuwe geluiden en het geschreeuw van beide jongens, met ingehouden adem. Uit de reeks scheldwoorden van Harry en de schreeuwende toon van Liam merkte ik op dat Liam heel erg boos moest zijn.

"Je hebt haar godverdomme totaal getraumatiseerd" Was de enige zin die ik op kon vangen en ook gelijk de laatste zin in het gesprek. De klap van de kracht waarmee de deur dichtgesmeten werd, galmde door het hele huis en liet mij een beetje in elkaar krimpen. Tussen mijn wimpers door zag ik Liam woedend de kamer binnen stormen, zichzelf gelijk corrigerend op zijn gedrag door het feit dat ik ook nog aanwezig was. Het was geweldig om eens iemand te zien die zich aan mij aanpaste. 

"Wil je misschien even in bad?" Vroeg Liam na een paar minuten aangename stilte. Tot mijn verassing lukte knikken met mijn hoofd en ook mijn rechter arm bewoog weer op commando. Een opgeluchte zucht was uit mijn mond ontsnapt, terwijl Liam langzaam op me afliep en zijn grote, warme handen weer onder mijn rug schoof. Zijn veel te gespierde armen trokken mij tegen zijn borstkast, wat weer een gil van mij opleverde. Mijn hele lichaam begon hevig te trillen en haperig haalde ik adem. 

"Rustig blijven" Fluisterde Liam, bang om angst op te wekken. Ik knikte als teken dat ik zijn woorden begreep en probeerde mezelf te kalmeren door rustig adem te halen en mijn ogen even te sluiten. Liam opende een zwarte deur die uitkwam in een blinkend witte badkamer. Hij klapte de deksel van de wc dicht en zette mij erop, in de hoop dat ik er niet af zou glijden. Gelukkig gebeurde er ook niks, aangezien de verlamming uit was gewerkt tot aan mijn middel. Liam draaide zich om en begon wat te prutsen met een zilveren kraan die boven een bijna tweepersoons-badkuip hing. Toen hij zich omdraaide vergrootte mijn ogen bij het zien van het witte T-shirt van Liam, dat niet zo wit meer was. Zachte en hardrode vlekken waren verdeeld over zijn hele trui en niet veel later ontdekte ik er ook een paar in zijn broek. Het waren verdomme mijn bloedplekken.

"Liam ik wil mijn lichaam zien." Probeerde ik standvast te zeggen, wat belemmerd werd door de zachte trilling in mijn stem.

"Weet je het zeker?" Fluisterde Liam wanhopig. Hij kreeg een kleine knik als bevestiging en schuifelde langzaam richting de andere kant van de oogverblindende witte badkamer. Een spiegel werd achter één van de twee zwarte verwarmingen weggehaald en nog voor even probeerde ik me te concentreren op het geluid van de kraan die het bad langzaam vulde. 

"Niet gillen" Waarschuwde de jongen met de bruine ogen me en schoof de spiegel voor mijn lichaam, waardoor ik zijn laatste zin gelijk snapte en mijn hand ongelovig voor mijn mond vouwde.

___________________________

Jongens oh jongens.

Het is twee uur 's nachts en ik kan niet slapen en mijn wekker staat om negen uur.

Terrible!

~ Battle. (Dutch 1D fanfiction.)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu