"Zayn" Zayn kwam overeind en sloeg het keukendeurtje dicht. Zijn ogen vonden kort de mijne en daarna die van Harry, waarna hij snel de keuken uit beende. Langzaam stond ik op van de keukentafel, blij met het verband om mijn knieën, en liep wat achteruit.
"Ik ben je niks verschuldigd" Ik besloot maar direct van wal te gaan, veel erger dan dit kon het niet worden. Hij had mijn gezicht gehavend en in mijn keel gesneden. De dood of coma zou ik geen problemen mee hebben.
"Door mij ben je nu niet dood" Gromde Harry dreigend. Alweer spanden de spieren onder zijn zwarte shirt aan. Zijn lange benen namen kleine stappen in mijn richting en dat was waar ik me op focuste. Elke stap, elke centimeter, elke millimeter die hij weer dichterbij kwam.
"Ik wilde dood" Verzuchtte ik wanhopig. Harry's voeten stopten toen ze bijna de mijne raakten en niet veel later werden er sterke vingers om mijn kin geklemd en mijn hoofd hardhandig omhoog gedrukt. Zijn fonkelende ogen smeulden nog steeds, maar er lag een verborgen tint in.
"Maar ik jou niet" Eén van zijn mondhoeken trok op als een begin van een grijns, terwijl ik hem verbaast doch angstig aankeek.
"Ik heb het nog zo met je te doen" Zijn woorden kwamen aan als een slag van een hamer, ondanks dat ik ze kon verwachten. Het draaide altijd op Harry, of het ten koste was van andere of niet. Ik hapte naar adem toen de krullenbol voorover boog en zijn lippen duwde op een plekje onder mijn oor. Hij streek even heen en weer, tot de gevoelige huid -ongeveer twee centimeter van mijn oorlel af- die hij raakte me naar adem liet happen. Zijn zachte krullen streken over mijn wang en de geur die mijn neus binnendrong was een geur van gel en shampoo. Toen ik eenmaal doorhad wat er gebeurde, legde ik mijn handen tegen zijn borst en drukte hem van me af. Waar ik normaal geen beweging in kon krijgen, drukte ik hem dit keer met gemak een meter van me af. Harry grijnsde.
"Kom." Harry pakte mijn arm ruw vast toen ik na een seconde niet bij hem stond en trok me ruw mee richting de trap. Ik keek mijn ogen uit bij de vele deuren die we passeerden, wat je niet zou verwachten bij het zien van de buitenkant van het huis. Bij de zevende deur stopte Harry en duwde hem open, waar ik dezelfde kamer aanschouwde als waar ik wakker geworden was toen Harry me bijna vermoorde. Harry gaf me een duw in mijn rug zodat ik de kamer binnen struikelde en mijn knie stootte aan de rand van het bed. Luid piepend met tranen in mijn ogen plofte ik op het twee persoonsbed, bekleed met het zwarte dekbed. Harry plofte naast me neer, zich niet bekommerend over mijn toestand. Ik beet op mijn kapotte lip om de tranen tegen te houden.
"Het maakt me niet uit hoeveel pijn je hebt, slet." Daar was dat woord weer. Het deed me zoveel pijn.
"Maar je bent me iets verschuldigd." Ik schudde mijn hoofd, ik wilde het niet. Gillend deinsde ik achteruit toen het glimmende lemmet weer in zijn handen blonk. Harry's hand vouwde zich over mijn mond en zijn andere arm trok me tegen zich aan en hij wachtte geduldig toen mijn stem kapot was.
"Sst. Straks horen onze buren je" Ik hoorde aan zijn stem dat hij grijnsde. Hij had geen buren, het huis was vrijstaand. Een trillende zucht liet me tot bedaren komen, waarna ik me gelijk weer uit de armen van Harry begon te trekken. Hij vond het goed en stond op toen ik weer op het bed zat. Mijn wenkbrauwen fronsten toen hij naar de glimmende, witte kast liep en het mes zorgvuldig in één van de vele laatjes legde, zijn rug naar mij toe gedraaid. Ik kon het niet laten en greep mijn kans om op te staan en richting de deur te lopen om hem te openen. Maar Harry was niet dom. Hoe sadistisch hij ook was, hij was verschrikkelijk slim. De deur was op slot gedaan en leek niet gemakkelijk open te breken.
"Geen zorgen, we zijn alleen" Harry liep naar het bed en drapeerde wat flesjes op zijn nachtkastje. Vervolgens stapte hij in mijn richting en sloef zijn armen weer op me heen.
"Ik haat je." Fluistert hij. Ik knik. Het was iets dat ik al doorhad gekregen in al die jaren.
"Je gaat me helpen, nu" Fluisterde hij. Ik schudde mijn hoofd. Hij knikte. Zijn armen trokken me mee naar het bed en klemden me op zijn schoot. Mijn ogen waren strak op de gekleurde flesjes gericht.
"Laten we het leuk hebben" Fluisterde Harry in mijn oor en toen hij de grote rode fles opendraaide, vulde de geur van alcohol direct mijn neusgaten.
