Twee weken gingen voorbij en Harry liet me echt met rust. De lessen waren stil en het leek alsof ik niet bestond voor Harry. Elke les die de jongens of hij met me deelden, zorgden ze dat ze ver van me weg zaten en praatten ze met elkaar, deden ze mee met de les of spijbelden ze simpelweg. En ik, ik voelde me alleen. Ik wist niet of ik nou wel of niet met andere mensen om kon gaan, doordat Harry me het altijd verboden had. Ik wist niet eens of mensen mij eigenlijk wel kenden, ze namen namelijk nooit de moeite om naast me te zitten. Ondanks al het gezeur met Harry, schoten mijn cijfers flink omhoog. Als ik niet staarde naar Harry of tekende in mijn schrift, maakte ik mijn huiswerk en lette ik op. Misschien had het ook wel te maken met het feit dat ik nauwelijks sliep door de vele nachtmerries. Als ik weer wakker schrok pakte ik gelijk een lees of schoolboek om me af te leiden. Het viel me wel op dat Harry bij elke Engels les afwezig was. Zelfs mevrouw Dommers viel het op en had me gevraagd of ik even wilde blijven na de les. Of het wel klikte tussen mij en Harry en of we al waren begonnen aan het project dat af moest voor het einde van het schooljaar. Ik had gedachteloos ja geknikt en was opgelucht het lokaal uitgegaan.
"Kan ik hier zitten?" Mijn ogen flitsten omhoog naar het meisje met donkere haren en blauwe ogen, die me vriendelijk toelachte. Onzeker knikte ik een beetje, waarna ik mijn aandacht richtte op de laatstejaars die tegen een muurtje aanstonden en lachend een sigaretje rookten. Ik wilde dat ik zo'n leven had, zorgeloos. Maar zelfs nu Harry verdwenen was, lukte het me niet.
"Ik ben Heike trouwens" Het meisje leek oprecht geïnteresseerd in mij, want een normaal mens was al gelijk afgekapt nadat ik me afgewend had.
"Emma" Mompelde ik terug, wat me een stralende glimlach opleverde. Op dat moment kwam de vieze man die ons scheikunde gaf, binnengestormd. Het zweet liep vanuit zijn vette haar over zijn dikke pukkelige gezicht, zo zijn bloesje met daarop koffievlekken, in.
"Ik had me verslapen omdat ik die verschrikkelijke proefwerken na moest kijken gisteravond..." Zijn dichtgeknepen, harde, bruine ogen schoten de klas rond. Zijn neusvleugels stonden opengesperd en zijn lippen waren op elkaar geperst.
"Jullie hebben allemaal gefaald, op Emma na" Snauwde hij mijn klasgenoten toe. Zijn ogen stopten bij mij en met ene glimlachje liet hij zijn gele tanden zien.
"Ah, Heike!" Zijn ogen gleden naar mijn buurvrouw, die ik aandachtig aankeek nu zijn aandacht op haar gericht was. Ze keek de man doodserieus aan, maar als je goed keek zag je haar mondhoeken trekken van de pure walging.
"Een vijf komma acht is niet genoeg om je vier op te halen" Hij keek haar grijnzend aan en stak zijn hoofd wat verder naar voren toe.
"Waarom vraag je niet om hulp?" Het mannetje gaf haar een vieze grijns en een spottend geluidje ontsnapte uit haar mond.
"Ik ga nog liever dood dan dat ik me in uw buurt bevind." Ze liet haar blik even over de man glijden en pakte haar tas om die over haar schouder viel en met slome passen liep ze de klas uit. Ik zag het adertje op de slaap van de duivel kloppen en ik hoorde zijn tanden bijna knarsen. Eenmaal bij de deur draaide Heike zich even om en keek me glimlachend aan.
"Veel succes met dát, Emma" Waarna ze door de deur verdween en mij achterliet met de ogen van alle klasgenoten op me brandend, inclusief die van Harry.
_________________
Wie mag Heike? IKKE C:
