"Louis, wil je alsjeblieft wat verder weg parkeren?" Smeekte ik hem zachtjes, hopend dat de tactiek ook op hem werkte. Ik wilde genieten van de buitenlucht en de mensen die om me heen zouden lopen. Ik hoorde Louis geïrriteerd zuchten en zachtjes grommen. Hij had zijn dag echt niet. Gelukkig luisterde hij wel en parkeerde de auto achteraan op de parkeerplaats. Mijn handen schoten gelijk naar de deur om er vrolijk uit te springen, maar ik werd tegen gehouden door het slot. Kinderslot, serieus.
"Emma, luister" Zijn stem was hard en serieus, wat mij twijfelend om liet draaien. Het kon goed en slecht nieuws zijn en ik hoopte heel erg op het eerste.
"Je praat niet met andere mensen en blijf in de buurt van mij, oke?" Regels? Ik was geen klein kind... Al bleef het om me te beschermen tegen Jake. Ik knikte langzaam, waarna er een klik door de auto galmde. Gelijk sprong ik uit het voertuig en slaakte een opgewonden kreetje bij de warmere lentelucht. Mijn ogen gleden over de bomen en gelukzalig zuchtte ik bij het zien dat er kleine blaadjes aan begonnen te groeien. Mijn gedrag was misschien een beetje overdreven, maar na al die tijd in het huis... Mijn genietende moment werd verstoord door Louis die me bij mijn arm pakte en me grommend in de richting van de winkel trok. Waarom kon Liam niet mee? Die zou misschien nog wel kunnen lachen en was niet zo gehumeurd. Maar Liam, Zayn en Niall waren naar school. Ze wisselden elke dag af en Harry ging twee keer per week heen. Door het hoge tempo van Louis waren we binnen twee minuten in de winkel en hadden we al een winkelkarretje te pakken. Louis liep zonder een woord te zeggen de winkel in en liep door de gangpaden. Af en toe haalde hij iets uit het schap en gooide hij ze in het karretje, terwijl ik er maar wat onnuttig achteraan liep.
"Ehrm Louis, ik haal wel wat chips, oke?" Mompelde ik zachtjes, en afwachtend keek ik hem aan. Hij haalde een zak met bevroren friet uit de diepvries en gooide hem ook in de kar, voor hij zich omdraaide.
"Je hebt vijf minuten en daarna ben je op de drank afdeling." Gromde hij. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en op mijn gemak liep ik naar de afdeling van de snacks. Ik pakte een paar zakken naturel chips, twee bussen met Pringles en nog wat andere aparte smaken. Ik wist na die lange tijd precies wat ze lekker vonden en hoeveel er nodig was. Niall bleek namelijk meer dan negen zakken chips per week te eten. Nadat ik alles wat ik nodig had, had gepakt liep ik weer het gangpad uit om richting de drank afdeling te gaan. De klok in het midden van de winkel gaf aan dat ik nog één minuut had. Doordat ik niet aan het opletten was knalde ik tegen iemand op en belandde ik met alle chips op de grond.
"Oh, het spijt me, meisje! Gaat het?" Vroeg een jongensstem bezorgd en een behulpzame hand trok me met gemak overeind. Verbaasd keek ik naar de jongen tegen over me, die best wel knap was. Hij bood zijn excuses aan, daar moest ik echt even aan wennen. De jongens in huis boden nooit excuses aan, laat staan aan mij. Mijn blik werd gevangen door twee donkerbruine ogen, die me bezorgd aankeken. Ik knikte snel als antwoord en liet mijn blik verder over hem heen glijden. Zijn haren waren bruin, een beetje lichter dan Louis en waren netjes gestijld over zijn voorhoofd. Zijn wenkbrauwen stonden gefronst en raakten bijna zijn lange wimpers aan. Ongewild gleed mijn blik over zijn lichaam en het viel me op dat hij ook al zo'n reus was. Zo klein was ik niet, dus het moest gewoon aan de jongens van tegenwoordig liggen. Zijn kledingkeuze was simpel en netjes, hij straalde kalmte uit.
"Jij bitch! Je bent ook niet te vertrouwen. Het is maar goed dat Harry je beschermd..." Bang keek ik naar Louis en zette een stap achteruit. Mijn blik viel vluchtig op de klok en ik zag dat ik slechts twee minuten te laat was gekomen. Twee simpele minuten maar.
"Wat deed je?!" Vroeg hij dreigend, terwijl hij me bij mijn arm pakte" Ik wilde hem vertellen over de jongen, toen ik me herinnerde dat ik niet met anderen mocht praten. Shit, de jongen moest alles gezien hebben! Mijn hoofd schoot naar de plek waar hij had gestaan, maar hij was weg.
"Pak je spullen op, dan rekenen we af. Ik ben helemaal klaar met je" Gromde Louis, voordat hij me losliet en me de spullen liet oprapen. Ik had er geen enkele moeite mee, mijn gedachten hingen bij de jongen...
