Elke minuut die volgde in de eeuwig durende les, stonden mijn reflexen op scherp. Ik volgde elke ademhaling, beweging, zelfs de trillingen in zijn hand. Zijn lippen waren kwaad op elkaar geperst. Zo lang, dat ze aan het eind van de les bijna rood waren. Een rilling schoot over mijn ruggengraat toen het schelle geluid van de bel, mijn oren binnendrong. Harry stond sierlijk op -zoals altijd- en keek mij met een vuile grijns aan. Uit angst vluchtte ik naar mijn kluisje om daar mijn boeken uit te halen die ik die middag nodig zou hebben. Voor mijn eigen en waarschijnlijk ook voor Harry zijn huiswerk. Weer galmde het schelle geluid van de bel door de gang, die aangaf dat iedereen die nog les had, in het lokaal moest zijn. Maar voor mij, voor mij betekende het dat er niemand is die me nog ging redden. Het moest die dag ook nog eens regenen. Ik was met de fiets, maar ik wist zeker dat de vrienden van Harry gezien hadden. Dat betekende dat mijn fiets weer onbruikbaar gemaakt was en ik de volle 20 minuten naar huis moest lopen. In de stromende regen. De eerste druppels die op mijn gezicht vielen toen ik eenmaal buiten was, voelden fijn. Maar zoals altijd gaat iets wat langdurig is, irriteren. En zo irriteerden ook de regendruppels mij na 10 stappen. Ze vertroebelden mijn zicht en bezorgde mij en verbazingwekkend koude huid. Iets waar ik me altijd over verbaasde. De mens is bestendig tegen redelijke hitte en kou. Maar dat is niet iets wat mij zou helpen tegen hun. Tegen Harry en zijn vriendjes.
Louis, de vrolijke sprinkhaan met een simpele look die toch sexy is en de beste vriend van Harry. Ze zijn echt altijd bij elkaar. Hij is een lichtpunt in de school, behalve voor mij. Niemand van hun is goed in mijn ogen.
Zayn, de jongen met het leren jack en altijd een sigaret in zijn mondhoek. Zijn ravenzwarte haar stond perfect omhoog in een kuif en vele tattoos sierde zijn arm. Zijn kleren waren meestal zwart, maar modieus. Qua look zou ik het bangst voor hem zijn, maar hij is wel intelligent.
Zo had je ook nog Liam, de rustigere van het stel. Hij was wel fors, net als Harry. Rugby en kickboksen waren zijn sporten, maar toch zou hij nooit hetzelfde niveau als Harry behalen. Terwijl Harry er juist niks voor deed. Zijn intelligentie heeft me meerder malen geholpen. Zonder Liam was ik misschien wel dood geweest, door een fatale klap of iets. Dit heeft echter niks te maken met het feit, dat ik ook bang voor hem blijf. Net zo erg als voor Louis, Zayn en Niall.
En Niall, de blonde jongen. Zijn uitstraling is dit jaar vreselijk erg veranderd. Vorig jaar kwam hij op onze school als een kind. Onderhand zijn-zijn jukbeenderen scherper evenals zijn kaaklijn. Zijn lichaam is zeker een volle 10 centimeter langer geworden en sinds het groepje van Harry hem heeft opgevangen, gaat hij ook drie keer in de week mee naar de sportschool. Zonder die jongens, zou Niall een schatje zijn geweest. Nu is hij gevaarlijk, zoals iedereen.
Doordat ik zo in gedachten verzonken was, had ik de schimmen niet zien opduiken in de stromende regen. Had ik niet opgelet en was ik recht tegen de strakke borstkast van Harry aangelopen. Zijn sterke armen duwde mij met gemak weg, waardoor ik in een plas op de grond viel. Binnen 2 seconden vernederd, de jongens uitlachend om me heen.
