~ Battle Four ~

51 0 0
                                    

"Wisten jullie al dat onze Emma mij dood wil?" Harry grijnsde naar mij en zijn ogen fonkelden gevaarlijk. Ze zette allemaal een paar stappen dichterbij, waardoor het leek alsof ze boven me hingen. Het water had ondertussen mijn broek helemaal doorweekt en de kou drong door tot in mijn botten. Mijn spieren verkrampten en een huivering trok over mijn rug. Ik duwde mijn handen op de vloer en kroop overeind, wat Harry niet leek te accepteren. Een grote hand vouwde om mijn schouder en duwde mij ruw naar beneden. Doorgaans gebruikten ze deze handeling, dus gewend was ik het wel. Harry zijn vingers lieten overal blauwe plekken achter. Vandaag alleen al had hij mijn wang, been en schouder aangeraakt en ze hadden me allemaal getekend. Ik was ondertussen weer in de plas beland. Ik had de voet die met volle vaart in mijn maag trapte niet aan zien komen, waardoor ik happend naar adem dubbelklapte.

"Stond deze manier ook in je tekeningen? Iemand trappen tot ze geen adem meer kunnen halen?" Harry siste het kwaad en nog een trap belandde in mijn buik. Kermen sloeg ik mijn armen erom heen. De tranen gleden over mijn wangen en de blubber die uit de kieren van de straat kwam, mengde zich met mijn haren. Er volgde nog een trap, tegen mijn been deze keer. 

"Harry!" Kermde ik. De sadistische lach vulde mijn oren en er volgde nog een trap, mijn schouder dit keer. Mijn zicht was troebel door de vele tranen en het vuile water dat opspatte. Een hand wikkelde zich in mijn haren en met een ruk werd ik omhoog getrokken. Een gil galmde over het schoolplein en het duurde even voordat ik doorhad dat hij van mij was. Een grote ruwe hand werd om mijn mond gevouwen, terwijl Harry mij op mijn voeten neerzette. Mijn hoofdhuid brandde van het gewicht wat hij net moest tillen. Harry gaf een ruk aan mijn haar waardoor ik in zijn grijs-groene ogen moest kijken. Een paar bruin-gouden spikkels schitterden om zijn pupil. Als ik niet zo bang was geweest, had ik ze bewondert. Ik zou ze bekijken, elke minuut van de dag.

*Flashback*

"Nee, het is mijn barbiepop" Ik trok de perfecte blondine tegen mijn tengere lichaampje aan. Harry vouwde zijn kleine armpjes over elkaar en keek mij zielig aan. Zijn haren waren lichtbruin en lagen stijl op zijn hoofdje. 

"We kunnen er samen mee spelen" Zijn stemmetje was hoog en smekend. Ik keek even bedenkelijk en knikte toen. Harry wikkelde vrolijk zijn handje en trok me mee, weg van het speeltuintje waar we ons zojuist bevonden. Twee stegen en een straat verder stonden we voor een groot weiland, de zon schitterend aan de hemel. Harry trok mij mee naar het hoekje van het weiland en hielp mij over het grote houten hek heen. Zijn handjes duwden tegen mijn kont aan en ik tuimelde met een zachte plof in het lange gras. Een schattig lachje ontsnapte uit mijn mond, waarnaar Harry naast mij plofte. Hij tilde mij weer overeind aan mijn arm en trok me mee, nog steeds in stilte. We kwamen aan in de andere hoek van het weiland, waar het gras kwam tot onze kin. Harry duwde het opzij en een klein, kaal plekje verscheen in mijn zicht. Harry duwde mij neer en pakte de perfecte blondine uit mijn handen.

"Ze is heel erg mooi." Hij zei het met stralende oogjes. "Maar ik vind jou mooier" Zijn handjes woelde door mijn lange, krullende haren. Een blosje verscheen op mijn wangen en verlegen keek ik hem aan. Zijn groengrijze ogen keken glinsterend in die van mij. Wat me opviel waren de bruine spikkels die door de zon veranderden in goud. Het waren de mooiste ogen die ik ooit had gezien. Harry boog zich voorover en gaf een klein kusje op mijn wang. Ik gaf hem er ook heen en toen ik me terug boog en in zijn ogen keek, dacht ik dat de blije glinstering er nooit meer uit zou gaan.

*heden*

De blije glinstering had zich plaats gemaakt voor een kwaadaardige, 7 jaar geleden. We waren 8 toen hij me voor het eerst negeerde. Toen ik daar boos om werd en zijn schepje af wou pakken, waarmee hij een zandtaart mee aan het maken was, kreeg ik een tik op mijn vingers. Ik was huilend naar de lerares gegaan, maar die zei dat ik me niet aan moest stellen. En dat heb ik altijd onthouden. Als ik nu naar iemand toe zou gaan, zou diegene zeggen dat ik me niet aan moest stellen en Harry zou me vermoorden.

_______________

Hey peepz!

Een redelijk lange!

~ Battle. (Dutch 1D fanfiction.)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu