"Harry, laat me alsjeblieft naar de supermarkt gaan, ik word gek hier!" Smekend pakte ik zijn hand en toverde mijn pruillipje tevoorschijn. Ik had hem met deze tactiek zover gekregen om me elke dag een half uur in de tuin te mogen, maar dat had ik nu wel gezien. Anderhalve maand in dat huis was gewoon te lang. Harry gromde en schudde mijn hand van zich af, zijn ogen nog steeds op de tv gericht. Ik voelde gewoon dat hij kracht moest zetten om me te negeren. Ik deed mijn best om mijn mondhoeken niet omhoog te laten krullen en liep naar de voorkant van zijn stoel, waarna ik op zijn schoot kroop. Mijn benen lagen aan de weerzijden van zijn lichaam en smekend keek ik in zijn groene ogen. Ik moest gewoon mensen zien, even iets anders dan dit huis. Een kleine, gekwelde grom ontsnapte uit zijn mond en boos keek hij me aan. Ik had de strijd gewonnen, ik zag het aan de blik in zijn ogen.
"Vraag Louis mee en haal wat drank en chips." Gromde hij chagrijnig, waarna hij zijn zwarte portemonnee uit zijn broekzak viste en op zoek ging naar gepast geld. Ik moest mijn kaakspieren aanspannen om mijn mond niet open te laten zakken bij het aantal briefjes dat in het leren ding zat. Het was bijna meer dan wat erin paste. Al snel werd er een briefje van honderd in mijn handen geduwd en liet hij zijn armen om me heen glijden. Ik wist gelijk dat hij een knuffel wilde en blij sloeg ik mijn armen om zijn nek en duwde ik mijn hoofd in het kuiltje boven zijn sleutelbeen. In de afgelopen maand was ons contact veranderd. Nog steeds kon zijn humeur onverwacht omslaan, zoals drie weken geleden kon hij zijn woede echt niet inhouden en kreeg ik een klap op mijn wang. Ik vergaf hem snel omdat al die keren buiten dat ongeval deed hij zo zijn best om mij comfortabel te laten voelen. Het zou wel moeten, thuis was ik niet meer welkom. Nadat mijn moeder uitgevonden had dat Harry de zoon was van Anne Styles, kreeg ze een woede uitbarsting. Het deed pijn om de woorden die ze had geschreeuwd te herinneren. Maar de ergste woorden waren toch nog wel dat ik niet meer bij hun familie hoorde en ik mijn koffers kon gaan pakken. Ik zuchtte zachtjes tegen de warme huid van Harry uit trotsheid. Ik had hem zien vechten tegen zijn woede, maar hij had het ingehouden.
"Op sommige momenten heb ik echt liever de oude situatie terug" Louis' walgende stem onderbrak het knuffelmoment tussen mij en Harry. Zijn gestalte zat gehuld in een zwart t-shirt en een broek van Harry, waar de gaten in zijn knieën zaten. De broek was hem een maat of twee te groot, maar het stond hem goed. Vooral het gezichtshaar wat hij liet groeien maakte hem nog volwassener. De kleine haartjes op zijn wang en de dikkere haren op zijn bovenlip en kin stonden hem goed. Soms vroeg ik me af waar Harry's gezichtshaar bleef. Het leek alsof het niet groeide bij hem. Toch was het tegendeel bewezen toen ik laatst een paar zwarte haartjes op de huid onder zijn neus zag zitten.
"Kom je nog of moet ik je halen?" Gromde Louis, die ondertussen ook al een leren jack over zijn schouders had hangen. Louis kon het nooit laten om soms rotopmerkingen te maken op mij, maar het ergste was nog wel als hij chagrijnig was. Dan was alles mijn schuld en Harry had zelf een keer een klap moeten opvangen van Louis, die voor mij bedoeld was. De blauwe tint om Louis' oog nadat Harry klaar was met hem, was nog steeds te zien. Ik hupte van Harry's schoot af en pakte mijn all stars, die ik van Harry gekregen had en ik hem heel erg voor bedankte, vooral omdat het mijn eigen maat was, en trok ze aan. Ik pakte de leren jas met wollen kraag van Harry van de kapstok en trok hem vluchtig aan. De jongens hadden nog steeds geen geduld. Louis pakte de sleutels van Harry's Rangerover en gaf mij een duwtje naar buiten. Eindelijk kon ik weer iets anders zien dan het huis.
