Mijn gezicht was de afgelopen dagen niet erg opgeklaard. Ik had nog steeds een paars oog en verschillende plekken op mijn armen. De gespleten lip van toen was gelukkig gevormd tot een klein korstje en de kras op mijn wang was zo goed als dicht. Maar dat was niet het gene wat mij zo liet walgen. De donkerpaarse streep op mijn hals, gevuld met zwarte draadjes was het probleem. Nog een litteken van Harry, maar deze afzichtelijk en gewoonweg afschuwelijk. Gelijk ging mijn hoop naar de kleur van de streep, die ooit lichter zou moeten worden. Met een trillende zucht begon ik me langzaam uit te kleden, wat nog steeds gruwelijk pijnlijk was, en stapte onder de warme stralen van de douche. Zoals altijd gaf het in het begin een brandend gevoel wat na een paar minuten veranderde in een verzachtend middel voor de wonden en kneuzingen. Het voelde verschrikkelijk goed om mijn haar te wassen en voor een moment totaal te kalmeren. Er was geen Harry hier, ik had even geen pijn en hoefde even niet na te denken. En voor het eerst verscheen een kleine lach om mijn lippen toen ik zachtjes mijn hoofdhuid masseerde onder het uitspoelen en de hoofdpijn die ik had langzaam afnam. Na een lange douche voelde mijn hele lichaam soepeler en meer ontspannen. Het afdrogen kostte me wat moeite, waarna ik me gelukkig makkelijker kon hijsen in een joggingsbroek en een oversized shirt. Ik had het simpelste en het zachtste wat ik kon vinden in de kast meegenomen. De stoom ontsnapte met me mee toen ik de deur van de douche opendeed en om de ramen niet te laten beslaan zette ik het raam van de kamer open. De frisse lucht liet me even rillen. Net toen ik weer in het bed kroop, die nieuw, fris beddengoed had, kwam er een vrouw langs die mij een bord met eten gaf. De sla en gekookte aardappels zagen er lekker uit, maar de twee gebraden kippenpootjes overgoten met een sausje lieten me watertanden. Dankbaar nam ik het bord voedsel aan en begon langzaam te eten. De dokter met bruine ogen kwam niet veel later binnenwandelen en ging glimlachend op de stoel naast mijn bed zitten.
"Je ziet er een stuk beter uit Emma!" Glimlachte hij vrolijk en knikte goedkeurend toen ik glimlachend nog een hap van de kip nam. Het smaakte heerlijk, maar tot mijn spijt schuurde het bij elke hap wel pijnlijk in mijn keel. De dokter leek het te merken en keek me even medelijdend aan, waarna zijn bruine ogen gelijk weer begonnen te stralen.
"Morgen halen we de hechtingen eruit en over vier dagen mag je naar huis, ook al moet je daarna thuis blijven tot je weer normaal kunt praten" Geen Harry, was het eerste wat me te binnen schoot bij deze woorden. Al zou hij altijd nog binnen kunnen komen. De gedachten lieten me ongemerkt huiveren.
"Ik kwam hier om je vragen te beantwoorden" Ging de dokter maar gelijk van start. Ik gaf hem een klein knikje wat een kleine pijnscheut via mijn keel door mijn lijf liet trekken, als bevestiging dat ik luisterde.
"Okay. Je bent hier gekomen omdat Meneer Styles je bloedend op straat heeft gevonden. Waarschijnlijk ben je neergestoken door iemand die je geld wilde, maar de dader is niet te vinden want nergens waren sporen." Beantwoordde de dokter mijn eerste vraag. Harry had gelogen tegen de mensen.
"Meneer Styles is hier een volle maand geweest, elke dag. Na de keer dat je wakker werd vorige week is hij niet meer geweest" De dokter beantwoordde gelijk twee van mijn vragen in één. Was ik een volle maand buiten westen geweest?
"En ja, wat hij hier deed... Hij liep rond, keek naar je, schreef in een boekje, las de krant, praatte met zijn vrienden. Vooral de jongen met bruin haar en blauwe ogen. En anders zat hij op zijn telefoon. Is hij een bekende?" De dokter keek me doordringend aan. En nu moest ik kiezen. Kende ik Harry en zou ik de waarheid vertellen? Dan was de kans groot dat ik binnenkort dood was. Ook al zat Harry dan achter de tralies, ik zou sterven. Of ik moest meegaan met het spelletje van Harry.
________________
Pam pam...!
Hihi, het is zo moeilijk.
Ik weet dat het niet helemaal klopt want dokters zijn veel slimmer, maar probeer dit te nemen okay? hahaha.
Sorry :c
Loveyouall <3
