De volgende ochtend werd ik wakker met barstende hoofdpijn en met krakende botten duwde ik mezelf overeind. De plaats naast mij was gelukkig al leeg, maar nog warm. Harry was dus nog niet lang uit bed. Ik dwong mezelf op de koude vloer te stappen en een strak shirt met mijn grijze, gerafelde joggingsbroek aan te trekken. Eenmaal op de gang merkte ik op dat het stil was, te stil. Voorzichtig sloop ik de trap af, op mijn hoede voor wat er kon komen. Maar in de woonkamer was er niks, op Harry na die aan de keukentafel zat met een mok in zijn handen. Zijn haren hingen wild langs zijn gezicht nu het niet gestijld was met gel en hij droeg alleen een broek.
"Goeiemorgen" Mompelde ik zacht en liet mijn ogen nogmaals door de kamer glijden, maar de jongens kwamen niet tevoorschijn.
"Goeiemorgen." Gaapte hij en zijn ogen gleden over mijn lichaam heen. Ik droeg nog steeds zijn witte shirt en had geen broek gepakt. Zijn mondhoeken krulden automatisch omhoog en hij stond op van zijn stoel. Traag liep hij in de richting van de keuken en net toen ik richting de bank wilde lopen kwam mijn naam vanuit de keuken. Nog steeds vermoeid, liep ik op een traag tempo naar de keuken. De geur van geroosterd brood kwam mijn neus binnen en ik zag Harry nonchalant tegen het aanrecht geleund staan. Langzaam ging ik tegen de kast tegenover hem staan en fixeerde mijn ogen op zijn gezicht, omdat ik niet wilde staren naar zijn ontblote borst.
"Hoelaat is het?" Probeerde ik de stilte te onderbreken. Harry's linker mondhoek trok omhoog en hij duwde zichzelf van het aanrecht af, zodat hij een stap naar voren zette.
"Vandaag mag ik vragen" Mompelde hij zachtjes en zijn ogen begonnen te glimmen. Ik gromde zachtjes en keek hem teleurgesteld aan. Dan zelf maar kijken hoelaat het was. Ik deed aanstalten om de kamer uit te strompelen, maar werd tegen gehouden door een zachte greep om mijn pols. Langzaam werd ik naar achteren getrokken en de warmte die me plots tegemoet kwam, liet me weten dat ik tegen Harry aanstond.
"Ik mis de plekken" Fluisterde hij zachtjes, waardoor ik gelijk verstijfde. De blauwe plekken. Uit paniek probeerde ik me los te trekken, wat Harry goed tegenhield. Mijn adem schuurde scherper door mijn keel en tranen welden op.
"Emma" Sprak Harry me streng toe en zachtjes werd ik omgedraaid. Harry's groene ogen doorboorden die van mij en keken me rustig aan. Zijn lichaam duwde me beetje bij beetje naar achter, tot de rand van het aanrecht mijn rug raakte. Nog steeds ademde ik zwaar en de adrenaline gierde weer door mijn lichaam. Harry's ogen bleven me doorboren wat mijn hoofd af liet wenden, maar hij werd gelijk weer terug gedraaid door Harry, zijn warme hand op mijn wang.
"Sorry, Emma. Ik formuleerde het verkeerd... Ik mis... Ik mis de tekens die aangeven dat je van mij bent. Ik wil dat je van mij bent." Ik slikte van de woorden, ik had geen idee of ik dit nu positief of negatief moest opvangen. Ik schrok van de warme lippen in mijn nek en genoot tegelijkertijd van de zachte aanraking. Harry's lippen streken van onder mijn oor naar het kuiltje van mijn nek en stopte daar toen ik verstijfde. Ik voelde zijn lippen het plekje kort verlaten en zijn warme adem blies hij over mijn nek. Zijn tong raakte de gevoelige huis aan en langzaam werkte Harry naar een zuigplek toe. Bij elke aanraking ademde ik stotterig en er ontsnapte zelfs per ongeluk een kreun uit mijn mond.
"Dankje" Fluisterde Harry toen hij naar achter boog en zijn blik fixeerde op mijn nek.
"Staat goed" Hij glimlachte, draaide zich om en ging verder met de geroosterde broodjes.
