~ Battle Twenty-one ~

43 0 0
                                    

De twee kleine glaasjes die naast de flessen stonden, werden voor de helft gevuld met een donkerrode vloeistof. Harry zette de fles met een soepele beweging weer terug op het nachtkastje en ging dit keer voor een Flügel flesje, gevuld met een doorzichtige vloeistof. De vloeistof werd maar in één van de twee glaasjes gegoten en zoals verwacht werd dat ene glaasje mij aangeboden. Harry schoof wat naar achter op het bed zodat hij tegen de muur aanzat en trok mij nog wat beter in zijn armen. Hij opende zijn benen zodat ik daar tussen zat en verplaatste zijn mond richting mijn oorschelp. Zijn tanden schraapten eroverheen, gevolgd dor het puntje van zijn tong.

"Op drie drinken we." Blies de krullenbol zachtjes uit, hij plantte zijn lippen even in mijn nek en zoog zacht. Ik probeerde me van hem af te bewegen en uit zijn greep los te komen, wat hopeloos mislukte. Ik richtte mijn blik naar beneden en keek recht in het glaasje. Het spul was redelijk dik en deed me denken aan hoestdrank.

"Ik wil nie.." Harry brak mijn zin af door zijn tanden in mijn nek te zetten, wat een helse pijn opleverde aangezien hij eerst de huid overgevoelig had gemaakt met zijn lippen.

"Je bent het me verschuldigd" Siste hij in mijn nek en beet er opnieuw in. Ik piepte pijnlijk, wat geen resultaat opleverde. Zijn tanden lieten los en zijn tong schoot over de beet die hij had gemaakt, wat mijn nek in brand liet staan. Een rilling kroop over mijn rug toen hij er tegenaan blies en toen tevreden tegen mijn nek glimlachte.

"Eén" Fluisterde Harry zachtjes, zijn hoofd weer uit mijn nek halend. De plotselinge warmte die verdween deed me goed. 

"Twee" Een hand sloot om mijn arm en trok mij met gemak weer op zijn benen, omgedraaid dit keer. De bijna kersenrode lippen waren op nog geen vijf centimeter afstand van de van mij en toen mijn ogen de zijne vonden deinsde ik achteruit. Ze stonden smeulend van verlangen, maar nog steeds de vlaag van de vaste woede erin. Zijn vrije hand pakte mijn hand die gevuld was met het glaasje en duwde hem richting mijn mond.

"Als je niet drinkt.." Ik slikte bij de snelle verandering in zijn ogen. Ze stonden dreigend, inbeeldend wat hij me kon aandoen als ik niet deed wat hij wilde. Hij likte zijn lippen kort -Ik wist niet of het was door zijn gedachten of omdat ze gewoon droog waren- en zijn blik gaf aan dat hij weer in de realiteit was.

"Drie" Zelf goot hij de vloeistof direct naar binnen en een tik tegen mijn ellenboog liet ook mij het glaasje naar mijn mond brengen. Harry had het rode drankje al op en gromde toen hij zag dat ik nog niks ophad. Mijn arm begon te trillen toen ik mezelf over probeerde te halen het drankje naar binnen te gieten, maar het wilde gewoon niet. Harry had er al genoeg van gekregen en gaf een ruk aan mijn haar. Met een zachte gil schoot mijn hoofd achterover en werd de vloeistof in mijn mond gegooid. Uit automatisme wilde ik het uitspugen, maar Harry's hand liet niks toe. 

"Slik. Door" Siste hij. Het spul begon te brandden in mijn mond en snel slikte ik het weg, met tranen in mijn ogen. Ik kinkte als teken dat hij zijn hand weg kon halen. Argwanend deed hij het en trok mijn mond met een harde ruk open. Een grijns verscheen op zijn gezicht en hij zakte iets onderuit.

"En nu wachten" Fluisterde hij, meer aan zichzelf gericht dan aan mij. De vraag lag op mijn tong. Waarop zouden we moeten wachten? De vraag werd al snel beantwoord door een rustgevend gevoel dat door mijn lichaam schoot. Ik sloot mijn ogen en genoot van de roes. Doordat mijn hoofd opzij zakte, wilde ik de haren die voor mijn ogen gleden weghalen, maar het lukte me niet. Mijn hand bleef steevast liggen op de plek waar hij nu lag.

"Harry" Piepte ik, blij dat mijn mond het nog wel deed. Harry opende zijn ogen en keek me met een opgetrokken mondhoek aan; de mondhoek trok nog meer omhoog toen hij me in deze staat aantrof. Totaal verzwakt in zijn armen, alleen mijn gezicht nog werkend. De krullenbol liet me van zijn schoot afglijden en legde me onvoorzichtig neer op het bed, waarna hij bijna gelijk op me sprong. Zijn benen waren aan de weerzijden van mijn lichaam en zijn gewicht werd opgevangen door zijn ellenbogen.

"Wat heb je me gegeven" Fluisterde ik angstig door het feit dat ik mijn lichaam echt niet kon bewegen, maar mijn tastzintuig nog wel werkte.

"GHB, Slet. Een overdosis kan je lichaam verzwakken, maar laat je alles nog voelen. Het is wat gemakkelijker voor mij." Fluisterde hij. Ik keek hem even niet begrijpend aan, maar toen zijn ellenbogen inzakte en hij zijn handen afliet zakken naar een lager gebied, raakte ik in paniek.

~ Battle. (Dutch 1D fanfiction.)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu