Zijn grote lichaam drukt tegen de mijne aan en voor ik het weten liggen zijn zachte roze lippen op die van mij. Ik had verwacht dat hij me pijn zou doen, maar Harry was te vertrouwen. Ik kuste hem gulzig terug en vergat voor even waar we waren. Ik vergat de pijn die door mijn lichaam raasde en ik vergat het pistool dat op de grond lag. Het pistool! Ik legde mijn handen dwingend op Harry's borstkast en duwde hem met alle kracht die ik nog in me had van me af. Zijn groene ogen keken me geschrokken aan en zijn roze lippen waren van elkaar afgeweken.
"Sorry, voor alles. Ik had je nooit mogen..."
"Harry, het pistool!" Onderbrak ik hem angstig. Het lichaam van Harry verstijfde en nu pas had hij door dat hij verkeerd gereageerd had; ik was belangrijker geweest. Hij had de dwang om naar mij te gaan en te kijken hoe het ging, in plaats van zijn en mijn leven echt te redden. Een luide knal galmde door de kamer en een schreeuw verliet Harry's liepen. Ik gilde, waarna ik met een klap op de grond viel. Harry zijn zware en enorme lichaam drukte op de mijne, wat me benauwd naar adem liet happen. Ik liet zijn hoofd naar mijn schouder rollen en legde hem met zijn hoofd op mijn schouder, zodat zijn krullen tegen mijn wang kietelden.
"Harry!" Piepte ik zachtjes, toen ik een bloedplek zag ontstaan in zijn shirt. Een zachte zucht verliet zijn mond en Harry's lichaam trok samen. Een traan liep over mijn wang naar beneden toen ik mijn hand naast de schotwond legde en ik zijn hart niet meer voelde kloppen. Harry was weg. Mijn hart stond voor een seconde stil en mijn ogen bleven glazig open. Hij moest terug komen. Harry kon niet dood zijn, het was Harry! De jongen die alles aankon, enorm groot was, enorm sterk en diep van binnen een gevoelig hart. Een hart die nu niet meer klopte. Wanhopig begon ik onder hem te bewegen, hopend dat zijn lichaam van me af zou vallen en hij geschrokken zijn ogen zou openen. Maar hij bleef slap op me liggen, terwijl de kleur uit zijn gezicht weg trok. Ik durfde niet naar zijn ogen te kijken, die na het inkrimpen weer open waren geschoten.
"Harry" Mompelde ik nogmaals, wanhopiger, en ik duwde mijn neus in zijn haarbos. De krullen verslapten gelijk en vielen uit zijn kuif. Nog meer tranen stroomden over mijn wangen en ik legde mijn neus in zijn nek. Ik liet mijn lippen zachtjes over het stukje vel glijden waar hij het gevoeligst was, maar ik kreeg geen reactie. Zelfs niet toen ik mijn lippen er neer drukte en zijn geur zachtjes opsnoof. De huid was koud en de geur van sigaretten en deo was het enigste wat er te ruiken viel. Harry was weg.
"Mist de kleine slet haar vriendje? Was ze toch zo erg gehecht aan hem? Je zou moeten weten dat hij je alleen gebruikte voor seks, zoenen, voor je lichaam." Schokkend ademend keek ik op naar Jake, die wazig was geworden door de hoeveelheid water in mijn ogen. Toch was de grijns die op zijn gezicht hing duidelijk te zien; hij genoot van de pijn van mijn verlies. Harry. Ik beet op mijn lip en haalde mijn hand door zijn krullen, de altijd zulke stevige krullen. Ze vielen uit een in mijn hand en waren slechts slappen krulletjes nu. Een klik galmde door de kamer en mijn gezicht schoot omhoog, waar Jake stond met zijn pistool op mijn gericht. Ik kon recht in de loop kijken en wist dat hij me elk moment door mijn hoofd kon schieten.
"Zo mooi en onschuldig, zo klein.... Jammer dat Harry je zo'n verschrikkelijke slet heeft gemaakt, je kon voor veel verkocht worden. Maar nu, nu ben je niks meer waard." Gromde hij zachtjes. Ja, verlos me! Breng me naar Harry! Ging er door mijn hoofd. Toch was ik bang. Ik wilde niet dood, ik wilde alleen Harry terug. De jongen die in dit prachtlichaam had gezeten. Het lichaam dat nu levenloos op mijn lichaam lag. Nogmaals galmde er een klik door de kamer.
"Tot ziens, slet." Mompelde Jake zacht en een klap galmde door de kamer.
