Ik had er geen idee van dat ik zo dom kon zijn, maar dat bleek een poosje later wel. Ik was naar het bed geslenterd en in slaap gevallen. Toen ik eenmaal weer mijn ogen opendeed, zaten alle jongens om me geen. Ze hadden nog niet gemerkt dat ik wakker was dus ik sloot mijn ogen weer en bleef stil liggen. Als ik me concentreerde hoorde ik ze heel zacht fluisteren.
"Ik meen het Harry, je moet stoppen." De stem van Louis drong mijn oren binnen en een vlaag van verbaasdheid schoot door me heen. Louis hield zich er vaak buiten maar als het erop aankwam, kon hij bijna net zo gevaarlijk zijn als Harry. Ze hadden dezelfde sadistische gedachtes.
"Ik beslis zelf wel wat ik doe." Gromde de bekende schorre stem. Er zat een kleine kreun in verscholen en door de situatie tussen hem en Liam linkte ik het aan pijn. Een paar zuchten gingen door de kamer en de stilte die volgde was bijna ondragelijk. Ik wilde bewegen en wegrennen, maar ze wisten niet dat ik wakker was en dat hield ik liever ook zo.
"Je kunt haar voorlopig niet naar school of huis sturen... Die plekken kun je niet verbergen onder een laag make-up" Niall was degene die de stilte onderbrak, waar ik hem eerst dankbaar voor was. Maar de woorden die hij zei bevielen mij totaal niet. Ik was niet van plan hier nog langer te blijven, hoe lief Harry ook was geweest in dat moment. Wie weet had hij drugs of drank gehad en was onder invloed geweest.
"En dan wil je dat hier houden?" Zayn. Ik huiverde lichtjes van de manier waarop hij 'dat' uitsprak. Ik dacht dat dit het goede moment voor wakker worden was en zo opende ik voorzichtig mijn ogen. Gelijk stonden vijf paar ogen op mij gericht en keken me onderzoekend aan. Toen mijn ogen die van Harry vonden hapte ik naar adem. Zijn linkeroog was bijna net zo toegetakeld als de mijne en zijn lip was gescheurd. Er hing weer een vaste gloed van haat over de groene irissen. Snel keek ik weg en probeerde mezelf overeind te duwen. Toen ik een paar centimeter boven het bed hing met mijn rug werd ik ruw weer terug geduwd en al gauw herkende ik de grote hand met twee ringen. Harry.
"Luister." Zijn lippen persten even op elkaar en zijn wenkbrauwen fronsten nog meer. Ik liet heel even mijn blik afglijden naar de andere jongens die Harry ook verbaasd aankeken.
"Je blijft hier. Een week." Beval Harry me na een paar minuten stilte. Gelijk schudde ik mijn hoofd wat me een flink klap opleverde, recht tegen mijn wang. Gepijnigd schoot mijn hoofd opzij en verbonden mijn ogen met die van Liam, die ijskoud terugkeek.
"Ik.. Ik ga hier niet blijven, echt niet! Breng me gewoon facking terug naar huis en laat me nou eens met rust!" Schreeuwde ik toen maar. Veel effect had het niet omdat de tranen al snel opwelden in mijn ogen. Uit totale onmacht begon ik van het bed te kruipen en banjerde richting de deur. Het verbaasde me dat ik niet werd tegengehouden, want hun gesprek vertelde me niet. Toen ik even later bij de voordeur was, snapte ik hun luiheid. De deur was op slot en ging niet open bij een schouderstoot van mij. Tuurlijk niet. Als er iets zou breken, zou het één van mijn botten zijn en niet de deur. Gefrustreerd liep ik door en kwam weer uit in de woonkamer waar we met zijn allen hadden gezeten. Maar ook de deur hier zat op slot en gaf me geen toegang tot de buitenwereld. Net toen ik wilde gaan schreeuwen doordat de gevoelens ophoopte en ophoopte in mijn lichaam, overheerste een fijne kalmte me. Mijn blik trok naar de deuropening zonder deur die naar de keuken leidde. Zonder me nog te bekommeren om de dichte deuren en stond ik op, als een robot lopend naar het messenblok waar mijn ogen op gefocust waren. Ik zou wel weg kunnen. Zij konden hun spieren gebruiken om mijn te martelen, ik kon mijn hersenen gebruiken om hun te pijnigen. Net toen ik een geschikt mes had gevonden hoorde ik voetstappen en raasde ik me naar een wildvreemde deur. De deur liet me uitkomen in een soort klein sportzaaltje. Een paar gewichten en een kickboksspullen vulden de kamer. Ik drukte me tegen de muur naast de deur aan met het lemmet stevig in mijn hand geklemd. Ik kon Harry nu eens overmeesteren.
