"Harry, ze heeft nog nooit een vriendje gehad. Verwacht dan niet dat ze het meteen goed doet." Verontwaardigd keek ik naar Liam. Ik had Harry verliefd aangekeken, mijn handen met de zijne verstrengeld en hem een kus gegeven, dat was toch wat verliefde stelletjes deden?
"Emma, je moet die kus wel menen!" Snauwde Harry naar me en drukte zijn lippen onverwacht op de mijne. Geschrokken duwde ik hem achteruit en kromp gelijk ineen.
"Als stelletje heb je onverwachte kussen. Het wegduwen is slecht, maar het inkrimpen nog erger" Mompelde Niall, die ons hoofdschuddend aankeek. Boos keek ik hem aan en stapte weer dichter naar Harry toe, die mij ook boos aankeek. Deze lessen werkte echt niet. Mijn moeder zou het zeker weten doorhebben dat Harry niet mijn vriendje was.
"Het is niet alleen Emma die iets verkeerd doet, Niall. Harry, je moet minder bezitterig zijn. Liefde, geen dwang" Ik schonk een glimlach in de richting van Liam, die hij hardnekkig negeerde. Een warme hand werd op mijn onderrug geplaatst en langzaam werd ik weer in de richting van Harry getrokken. Mijn lichaam op was weer op een klein beetje afstand en opnieuw ging een ongemakkelijk gevoel door me heen.
"Jongens, dit werkt gewoon niet. Kijk Emma's gezicht!" Zuchtte Zayn, die verveeld op de bank zat. Het blikje redbull in zijn hand klotste gevaarlijk bij zijn wilde gebaar terwijl hij opstond en de kamer uitbeende, blijkbaar te verveeld. Maar Zayn had gelijk, het ging echt niet werken. Ik voelde me te ongemakkelijk met Harry in de buurt. Hoe sexy hij ook was, hoe lief hij kon zijn... Nee, het verleden zou nooit weer uit mijn brein gaan. Harry's grote hand streelde over mijn wang en ik trok mijn hoofd gelijk weer achteruit. Een grom ging door de woonkamer en zijn arm waarop ik steunde was weg, waardoor ik met een harde klap op de grond viel. Harry beende de kamer uit en Liam hielp mij overeind.
"Vat dit niet persoonlijk op, als Harry gefrustreerd is dan heeft er altijd wel iemand pijn" Hij glimlachte zwak, waaruit ik opmaakte dat zijn woorden me moesten opvrolijken, maar het had een tegenovergestelde werking. Ik liep weg bij Liam zonder hem te bedanken en besloot om even naar de keuken te gaan. Ik maakte een kop thee voor mezelf en ging bij het raam staan, genietend van de zonnestralen die door het raam naar binnenvielen. Ik was al enkele dagen niet naar buiten geweest, dat was te riskant volgens de jongens. Jake kon mij op elke manier te pakken krijgen, zelfs in hun huis was ik niet honderd procent veilig.
"Emma, we moeten nu echt verder. Het moet goed gaan, we doen het voor jou" Ik draaide me om naar Niall, die mokkend in de deuropening stond. Zijn blonde haar hing slap op zijn hoofd, zijn kleren had hij al twee dagen aan en zijn ogen waren een beetje troebel. Dat het me nu pas opviel hoe slecht hij er eigenlijk uitzag, verbaasde me.
"Is er iets mis, Niall?" Besloot ik hem te vragen. Hij zag er te treurig uit. Gelijk verharde zijn blik en spande zijn kaken aan.
"We oefenen verder met Liam en Louis. Ik moet ergens heen en Harry is aan het boksen met Zayn." Hij negeerde mijn vraag ijskoud en nam de kop thee uit mijn handen. Binnen één slok was het goedje weg en trok hij mij mee naar de woonkamer, blijkbaar geen zin hebbend om over zijn probleem of problemen te praten. In de woonkamer stonden Louis en Liam al klaar om te beginnen en hoorde ik Niall in een andere deur verdwijnen. Ik keek ze vragend aan, wat Liam hoofdschuddend beantwoorde.
"Ik ga haar niet kussen of aanraken. De rest kan je prima, dus eigenlijk is het hopeloos om te oefenen. Jij en Harry moeten gewoon closer worden" Ik gromde gelijk door zijn laatste zin en plofte op de bank. Een klein gilletje verliet mijn mond toen ik iets nat voelde, maar eenmaal weer opgestaan was er niks op de bank te vinden. Het zou toch niet dat ik juist nu... Snel rende ik naar de wc en trok mijn broek naar beneden. En ja hoor, daar zat het bloed al. Ongesteld.
