Harry zijn kaken klemden zo hard op elkaar dat ik zijn knarsende tanden duidelijk hoorde. Mijn benen trilden van de pijn en het gewicht dat ze nu vast moesten houden en ik wist dat als we nog langer zouden staan, ik ter plekke neer zou vallen. Mijn adem was trillerig en snel en zorgde voor hele kleine condens wolkjes. Harry duwde zijn knie in mijn rug zodat ik een stap vooruit zette, wat een schreeuw van mij opleverde. Mijn knieën deden zoveel pijn dat ik niet anders kon dan naar adem happen. De scherpe kant van het mes sneed in het vlees van mijn keel toen Harry het ding nog dichter naar zich toe trok.
"Houd je bek en loop naar die auto" Ik keek voorzichtig iets naar rechts, waar ik vandaan was gekomen en zag een zwarte auto staan, gevuld met de andere jongens. Ik beet op mijn lip.
"Ik kan niet lopen" Piepte ik, wijzend naar mijn knieën die hij gemarteld had. Harry snoof, maar haalde toen tot mijn opluchting het mes weg en gooide me zeer onvoorzichtig over zijn schouder. Een pijnlijke kreun schoot uit mijn mond toen ik tegen zijn veel te harde en lange lijf aan knalde.
"Kop dicht" Gromde Harry, diep vanuit zijn borstkast. Ik had Harry nog nooit zo boos gezien en hoopte dat ik hem ook nooit meer zo mee hoefde te maken. Maar toch, zelfs in zijn ergste driftbui, heeft hij me gered. Harry stopte en ik hoorde een deur opengaan, waarna ik vanaf zijn schouder op de achterbank geduwd werd, op de schoot van Zayn. De getinte jongen sloeg zijn armen om me heen en keek me emotieloos aan.
"Hoe haal je het in je hoofd om zelfmoord te gaan plegen" Mompelde hij afkeurend. Hij wendde zijn hoofd af en keek uit het raam, net zoals Liam en Louis deden. Niall zat naast Harry in de passagiersstoel en bestudeerde onopvallend de jongen met de wilde krullen. De lippen van de blonde jongen krulden naar binnen totdat ze een rechte streep waren en zijn ogen vernauwden; hij was het niet eens met Harry's gemoedstoestand. Even borrelde een fijn gevoel in me op. Het gevoel dat er toch iemand om me gaf, totdat ik besefte dat Niall waarschijnlijk zijn kansen inschatte. Misschien om iets te vragen, of iets te doen. Niall was immers ook niet te vertrouwen. Ik wreef zachtjes over de stof van mijn shirt en voelde de 'H' die onderhand een litteken begon te vromen, duidelijk. En ik had gelijk met mijn gedachtes over Niall, want een paar seconden later waagde hij toch de gok om Harry te vragen of er wat muziek aan mocht. Harry beantwoordde zijn vraag met ene goedkeurende grom, waarna er even later een zeer bekend liedje door de auto galmde. Ik herkende The Rolling Stones, maar de titel bleef weg. Bij het refrein werd te volume knop een halve slag omgedraaid naar rechts en zongen Louis, Liam en Niall luidkeels mee. Niet veel later voegde Zayn zich ook bij de veel te harde muziek en een paar seconden later ook Harry. Mijn wenkbrauwen fronsten bij de zeer goed bij elkaar passende stemmen, die een mooi geluid veroorzaakte. Pas toen drong het tot me door dat deze jongens eigenlijk supergoed in zingen waren. Voor even ebde het gevoel dat ik hier weer in de auto zat met de gevaarlijke jongens weg en genoot ik van de pure stemmen. Die van Louis redelijk hoog, die van Liam juist laag. Die van Zayn helder, die van Harry schor. En die van Niall, als een engel. Het liedje liep tot zijn einde, net als de autorit. Harry draaide de volume knop weer zacht en stopte de auto, om vervolgens eruit te springen en de deur met een klap dicht te gooien. De andere jongens deden gelukkig iets voorzichtiger, zowel met de auto als met mij. Zayn gooide mij niet hardhandig over zijn schouder heen toen hij me eenmaal uit de auto had. Nee, hij stak zijn hand onder mijn knieën en rug en tilde me redelijk zorgzaam naar binnen. Naar het huis waar ik net een paar uur uit was. De andere jongens waren als eerste het huis ingelopen en toen Zayn eindelijk de voordeur had dicht gekregen, waren de andere jongens al verdwenen. We liepen dit keer de woonkamer voorbij en gingen door een deur die uitkwam bij de keuken. Zayn zette me neer op een donkere houten tafel en draaide zich om, om in de kastjes te snuffelen. Ik had geen idee wat hij van plan was, maar ene vaag beeld van Harry in de keuken opzoek naar een mes liet me even rillen. Zayn maakte een goedkeurend geluidje toen hij in één van de kastjes eindelijk gevonden had wat hij wilde en het verbaasde me heel erg toen hij zich omdraaide en een verbandkoffertje in zijn hand had. Hij zette het koffertje naast me neer en opende hem. Lipbijtend keek ik toe naar de potjes met pillen en tubes met zalfjes, alsof hij een echte dokter was. Mijn ogen werden groot toen hij een schaar pakte en ongemerkt probeerde ik wat opzij te schuiven.
"Blijf" Waren zijn harde woorden, waarna hij mijn been pakte en de spijkerstof open begon te knippen tot iets boven mijn knieën. Hij herhaalde het proces bij mijn andere been en ik wierp ene blik op mijn knieën. Ze waren helemaal opgezwollen en er druppelde een beetje bloed uit. Dat was dus de reden waarom ze zo pijn deden. Zayn begon mijn knieën netjes te verzorgen en ik wendde mijn hoofd af om zo min mogelijk te zien wat hij deed. Na een paar minuten van pijnlijke steken, stond Zayn weer rechtop en pakte mijn kin vast om mijn hoofd omhoog te drukken.
"Niet aanzitten en het groeit dicht" Gromde hij. Ik knikte bij het besef dat Harry waarschijnlijk een snee had gemaakt met het mes in mijn keel.
"Waarom ben ik eigenlijk weer hier en niet thuis?" Ik waagde het erop om het te vragen.
"Omdat je mij nu iets verschuldigd bent" Harry's hese stem klonk boos, net als zijn gelaat eruitzag, toen ik me eenmaal omgedraaid had.
"En ik weet precies wat" Grijnsde hij me toe.
_____________________
Okay, dit hoofdstuk ging echt heel snel.
Gaan we mij eens in de top krijgen voor de 1000 woorden?
XXLoveyouall
