Kemal Karaman kendi halinde bir mimardı. Aşık olacağını pek düşünmüyordu.Yıllar önce eşini şehit vermiş dul bir kadın olan Sezen Güler ile karşılaşana kadar bundan oldukça emindi. Onlar kalplerine düşen koru keşfedip birlikte biz olmayı başarabilece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kemal daldığı derin düşüncelerle okuduğu kitaba bakakaldı. Farkında olmadan derin bir iç çekmişti. Kitapta oldukça trajedik bir olay, anlatılıyordu. Tarihi kitaplar okumayı bir ayrı seviyordu. Yakın dünya tarihi ve dünya medeniyetlerinin ilginç hikayelerini okumak ona her zaman ilgi çekici gelmişti. Ona göre film izlemek gibi bir şeydi. Masaya getirilen kahve ve tatlı ile kendine gelen genç adam kitabın arasına ayraç koyup kitabı kapattı.
Tatlıyı getiren Sezen'e bakıp gülümsedi. "Teşekkür ederim."
"Rica ederim."
Sezen etrafa bakındı. Gelen birileri olmayınca adamın karşısına oturdu. Planladığı gibi burasını çok güzel bir şekilde dizayn etmişti. Tabi Kemal'in yardımını da asla unutmayacaktı. Bazı anlarda insan kendisine destek verilsin istiyordu. Aradığı desteğin ondan geleceğini asla tahmin edemezdi.
"Son hali harika olmuş Sezen. Hayalinden vazgeçmediğin için seni tebrik ederim." dedi Kemal.
Sezen adama gülümsedi. "Asıl ben teşekkür ederim. Kitaplarını da buraya bağışladın."
"Annemi biliyorsun." dedi Kemal gülerek.
"Hasan ve Burcu döndüler mi?"
"Yarın dönüyorlar."
"Düğünleri çok güzeldi." dedi Sezen. Kitaplıklara doğru bakıp daldı. Kemal onun kendi düğününü düşündüğüne emindi.
"Senin de çok güzel bir gelin olacağına eminim." dedi içinden geldiği gibi. Düğünde gözünü ondan alamadığı bir gerçekti.
"Bunu sen mi diyorsun? Düğünde tüm kadınların gözde bekarıydın."
Sadece senin gözünde olmak istediğim yerde olmak istiyorum. diye geçirdi Kemal.
"Gerçekten hiç aşık olmadın mı?" diye sordu Sezen. Bunu Canandan duymuştu. Herkes bir kere de olsa birine aşık olmuştur diye düşünüyordu. Kemal onu şaşırtmıştı.
Adam derin bir iç çekti. Sezen'in ela gözlerine bakışlarını dikti. Bir yandan da dua ediyordu. 'Ne olur anlasın.' diyordu. Bakışlarıyla anlatmak istiyordu. Dili demeye varmıyordu. İnsan hiç sevgisini dile getirmekten korkar mıydı?
"Aşık oldum. Benim için o ilk ve tekti. Onun içinse ben bir sığınaktım, güvenilir bir sığınak. Benim sevgim ona iyi geliyordu. Onun sevgisiyse beni her gün öldürüyordu. Onu tanıyana kadar imkansız diye bir şey olduğunu düşünmezdim. Bana imkansızı öğreten bir kadındı."
Sezen şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. Biraz değişik hissetmişti. Sanki kalbi sıkılmıştı. Bunu duymayı beklemediğinden olmalıydı. Evet kesinlikle ondandı.
"Bu kadar hüzünlü bir şey yaşadığını bilmiyordum." dedi Sezen. Ardından elini merhamet duygusuyla birlikte Kemal'in eline doğru uzatıp tuttu.
