Kemal Karaman kendi halinde bir mimardı. Aşık olacağını pek düşünmüyordu.Yıllar önce eşini şehit vermiş dul bir kadın olan Sezen Güler ile karşılaşana kadar bundan oldukça emindi. Onlar kalplerine düşen koru keşfedip birlikte biz olmayı başarabilece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kemal aynada kendine bakıyor, sürekli kendi kendine konuşuyordu. Birazdan düğüne gitmek için evden çıkacaktı. Belki bugün Sezen'e hislerini söylerse diye prova yapıyordu.
"Sezen ben biraz ani olduğunu biliyorum ama sana karşı hislerim olduğunu fark ettim. Aslında bunu söyleyip söylememek için çok düşündüm ama... ama." diyerek sustu. Yine olmamıştı.
Daha aynanın karşısında kendi kendine bile söyleyemiyorken Sezen'in karşısında bunları nasıl söyleyecekti? Ablasının en yakın sürede kadınla konuşması gerekiyordu. Boğazını temizleyip yeniden bir giriş yapmaya karar verdi.
"Sezen biliyorsun biz arkadaşız. Hayır hayır arkadaşlığı katmasana Kemal." diyerek kendi kendine kızdı.
Odanın kapısının aralığından kendisine bakan Canan daha fazla dayanamayıp "Kemal ne yapıyorsun Allah aşkına?" dedi.
Gülmeden duramıyordu. Kemal'in aşık hali gerçekten çok tatlıydı. Sezen bu hallerini keşke görebilseydi. "Ee abla prova yapıyorum. Sen konuştuktan sonra Sezen'e her an açılabilirim. Hazırlıklı olmam gerekiyor."
Canan sırıtarak "Alemsin ya. Of tatlı kardeşim benim." dedi ve Kemal'in saçını karıştırdı.
"Abla! Ben bu saçı yapana kadar ne kadar uğraştım!"
"Damat sen değilsin Kemal ne bu yakışıklılık? Hadi artık çıkman gerekiyor."
Genç adam takım elbisesinin ceketini giydi. Kravatını düzeltip gülümseyerek arabasının anahtarını aldı. "Görüşürüz." dedi ve ev halkına selam verip evden ayrıldı.
Gülümseyerek merdivenlerden indi. Sezen'i evinden almaya gidecekti. Kadının çok güzel göründüğündne emindi. Bir haftadır neredeyse hiç görüşememişlerdi. En son neredeyse Sezen'i öpmek üzereydi. O anı düşündükçe kalbinin kasılması aşkın bir belirtisiydi. Zamanında abisine kızsa da dediği gibi olmuştu. Kemal gönlüne beklemediği bir misafiri almıştı.
Birkaç sokak ilerideki eve arabasını süren Kemal apartmanın önüne geldiğinde arabayı durdurup telefonunu çıkardı. Genç kadının numarasını çevirip aradı.
Birkaç çalıştan sonra açılan telefonda kadının tatlı sesi duyuldu. "Hemen iniyorum Kemal."
"Acele etme bekliyorum."
Telefonu kapatıp arkasına yaslanan adam merakla apartmanın kapısını izlemeye başladı. Ah kim bilir ne giymişti? Bugün kalbi yoğun bir şekilde çalışacağa benziyordu. Kanındaki heyecanı belirgin bir şekilde hissediyordu.
Az sonra apartmanın kapısı açıldığında Sezen içinden dışarıya süzüldü. Kemal için o an oldukça ağır işlemeye başlamıştı. Kadının topuz saçı, giydiği uzun pırıltılı elbise, yüzündeki doğal makyaj ah zaten güzel olan Sezen çok daha güzel olmuştu. Ela gözlerini Kemal'e dikip arabaya ilerleyen Sezen gülümseyerek arabaya bindi.
