Kemal Karaman kendi halinde bir mimardı. Aşık olacağını pek düşünmüyordu.Yıllar önce eşini şehit vermiş dul bir kadın olan Sezen Güler ile karşılaşana kadar bundan oldukça emindi. Onlar kalplerine düşen koru keşfedip birlikte biz olmayı başarabilece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç Yıl Sonra
Kemal attığı golden sonra tüm sahayı turlamaya başladı. Halı saha maçları her zaman eğlenceli olurdu. Eniştesi Turan'a ve abisi Hasan'a sarıldıktan sonra koşarak tellerin yanına gitti. Ufak oğlu Can heyecanla babasını izliyordu.
Sezen elini tuttuğu oğlunu bıraktı. Telin diğer ucundaki Kemal'e elini uzatan Can babası parmaklarına dokununca gülümsedi. Ardından utanarak annesinin bacağına yüzünü gömdü.
Sezen gülerek oğluna baktı. Kemal gülerek oyuna geri dönerken genç kadın derin bir iç çekti. Kızı ve oğlu ile yeniden yerlerine oturdular. Hemen yanlarındaki görümcesi ve yengesiyle çekirdek çitlemeye devam ettiler. "Baba." diyen Ela babasını gösterip ona gitmek istediğini belli ediyordu. Mızmızlanmaya başlamıştı.
"Anneciğim baba gelecek birazdan." dedi Sezen. Ela biraz sakinleşip Hüseyin ve Can'ın yanına oturdu. Üç çocuk birlikte oynuyordu.
"Ay bir bitmedi bu maç." diyerek isyan eden ise Burcuydu. Kucağındaki oğlu Ali'yi avutmaya çalışıyordu. Sıkılmıştı. İki saattir eşinin top peşinde koşturmasını izliyordu. Bu futbolun neyini seviyorlardı anlamıyordu. Top oradan oraya gidip duruyordu.
Bir süre sonra biten maçın ardından Sezen elindeki havluyla halı sahaya girip eşine doğru ilerledi. Hemen havluyu Kemal'e verdi. Kemal karısına gülümserken "Baba!" diyerek bacaklarına sarılan iki çocuğu ile sırıtmaya başladı. Ela'yı ve Can'ı kucaklayarak "Baba üç gol attı. Öpün bakalım babayı." dedi.
İki çocukta babasının yanaklarına ayrı ayrı öpücük kondurdu. Çocukları tamamen Sezen'e çekmişti. İkisinin gözü de elaydı. Onun gibi kahve saçlara sahiplerdi. Sezen onların kendisine benzemediğini söylese de o öyle düşünmüyordu. Belki de onları Sezen'e benzetmeyi istiyordu. Resmen üç yaşlarına girmişlerdi. Üç yıl ne kadar çabuk geçmişti. Kemal ve Sezen 31 yaşındaydılar. Aşkları ilk günkü gibi tazecikti.
İki çocuğu yere indirip ellerini tutan Kemal yürümeye başladı. "Enişte dondurma sözünü unutmadın değil mi?" dedi Kemal bağırarak. Önden giden eniştesi Turan'a sözünü hatırlatmıştı.
Maçtan önce onunla iddiaya girmişlerdi. Kemal üç gol ve fazlasını atarsa maç çıkışında Turan herkese dondurma alacaktı. "Sözüm söz aslanım. Hadi dondurmacıya." dedi Turan.
Canan hemen "Ay çok terlisiniz ama üşütürsünüz." diyerek itiraz etti.
"Olmaz bir şey abla!" dedi bu sefer Kemal.
Sezen, Kemal'in elindeki havluyu adamın sırtına yerleştirdi. "Nasıl bir şey olmaz Kemal? Üşüteceksin." dedi endişeli bir şekilde.
"Olmaz bir şey aşkım ya."
Sezen, Ela'nın elini tutarak onu kendi tarafına geçirdi. Böylece eşinin bir elini o tutabilecekti. Kemal'in iri eli elini avuçlarken kalbindeki heyecan aynıydı. Kocasının kulağına doğru sessizce "Tebrik ederim." diyen Sezen, Kemal'in yanağına öpücük kondurup geri çekildi.
