Elanın en güzel tonunu taşıdığı gözleri her zaman ki gibi mutlulukla bakıyordu bana. İşte şimdi gerçek aşk karşımdaydı. O Elice'ti. Gerçekten aşık olduğum kadın. O uçurumda elini ilk defa tutup kurtardığım, kanını içmemek için ilk defa kendimi tuttuğum insandı. Her şeyiyle beni kendine çeken kadın...
Gözlerinin dolduğunu gördüm. Onu öyle görünce benim de gözlerim dolmuştu. Koşarak kollarımın arasına aldım ince bedenini. Kasları...güçlenmiş gibiydi. Eskisi kadar narin değildi artık. Ama çok da umursamamıştım. Onca zamandan sonra bugün, şimdi kollarımın arasındaydı. Gülmeye başladım mutluluktan birkaç damla göz yaşı dökerken.
"Elice..." diye mırıldandım. Şimdi mutluydum, huzurluydum. Valizini yere bırakıp bana sarıldı. "Adrian, sevgilim." Diye karşılık verdi. Gözlerimi kapattım. Kollarımın arasındaydı!
"Seni çok özledim. Çok..." Dedim.
"Seni bekliyordum. Anlamanı istemiştim. Üzgünüm."
"Hiç bir şey umurumda değil! Sen yanımdasın. İyi ki canımdasın, iyi ki kanımdasın, iyi ki her şeyimlesin! Seni seviyorum."
"Bende seni seviyorum." Dedi. Her şey bitmiş miydi? Benim için bitmişti. Elice kollarımın arasındayken her şey bitmişti. Mutlu bir son değil, mutlu bir sonsuzluk başlamıştı. Neden imkansız olsun? O vardı. O yanımdayken her şey bitmişti.
Boğazından kaçan hıçkırığı duyduğumda saçlarını okşadım. "Hişşşt." Dedim onu sakinleştirmeye çalışarak. "Artık beraberiz. Bir daha hiç ayrılmayacağız." Dedim fısıltıyla. "Hiç mi?" diye sordu çatallaşmış bir sesle. "Hiç." Diyerek onu yanıtladım. "Hiç ayrılmayacağız."
...
Elice ellerimden destek alarak bana her şeyi anlatmıştı. Kalp atışları durduğunda Jacob'ın beni büyüyle bayıltıp onu kaçırdığını ve vampir kurulunun ona düşman olduğunu. Vampir kurulunun yaptığı kara büyüler yüzünden her şey en başa dönmüştü. Bu yüzden güçlerimi kullanamıyordum. Rüyalarımda gördüğüm Elice ise Elice'nin bana ulaşması sonucu oluyormuş. Aradan geçen süre içinde Elice kendini eğitmiş. Ve çok güçlü bir melez olmuş. Benim yıllardır aldığım eğitimi o çok kısa bir sürede almış ve başarıyla da tamamlamıştı. Şimdi kurt tarafının Alfası olacaktı. Bende vampir tarafının. Bu aynı Kızılay da alfa olacağız demekti.
Elice'ye baktım.
"İnanamıyorum, bu nasıl olabilir? Onlara bu kadar saygı duyarken sırf sen daha güçlüsün diye bize bunları yapmaları... Özellikle de o Jacob'ı öldürmek istiyorum. Benim sevdiğim kadını o sevemez!" diye haykırdım. Elice kolumu okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Bu hareketi ne kadar hoşuma giderse gitsin düşündükçe sinirleniyordum.
Elice ile biraz daha konuştuk ve hasret giderdik. Sonra da dinlenmesi için onu vampir okulunun yurtlarına bıraktım. Artık orada kalacaktı. Bende yanında olmak için orada kalacaktım. Kızılay da dönüşür dönüşmez ilk işimiz savaş için hazırlık yapmaktı. Sonra da Elice'nin istediği üzerine Alexandra'yı dönüştürmek. Elice bir melez olduğu için dönüştürmek konusunda kararsız kalıyordu. Bu yüzden onu muhtemelen ben dönüştürecektim.
Beraber aynı Kızılay'da ikimizde alfa olacaktık. Bunu düşündükçe gülümsüyordum. Onu ben dönüştürmüştüm. Yani hala bir safkandım. Ama yapılan büyülerle bunu gerçekleştiremiyormuşum. Kızılay bütün kara büyüleri çözerdi. Bunu da çözecekti. Ve Kızılay'la beraber Elice ile savaş hazırlığına girecektik. Vampir kurulunu yenmek için ordumuzu toparlayacağız ve kazanacağız da. Vampir kurulu belki vampirleri yenebilir. Ama kurtları beklemeyeceklerdir. Bu yüzden kurtları da toplayacaktık. Bu da bize avantaj sağlıyacak. Onları yenebiliriz!
Üzgünüm kısa bir bölüm olmuş. Ama devam ederseniz keyif alacağınızdan eminim. Hatalarımı maruz görün. Hepsi düzenleniyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıl Ay Doğuyor (BİR VAMPİR HİKAYESi)1
Wampiry(ASKIDA) Ölüme bu kadar yakınken, ölümün ete kemiğe bürünmüş haline aşık olmak ancak bir vampir hikayesine özgü olmalıydı. Aşk, bu kadar güzelken bu kadar ölümcül olmamalıydı.
