How deep is your love?

CHAPTER 32 (He's around)

I just got back from our lunch and surprisingly, masarap ang pasta sa resto na pinagdalhan sa akin ni Ismael. I loved the food a lot at isa iyon sa mga pupuntahan namin ni Xavier bukas. He'll love it for sure. Hindi ko inasahang magiging mala-BGC ang isang area ng lugar namin. It was really full of tall grasses and the place was an empty field for the children to play. The place is still nostalgic kahit hindi iyon ang dati kong palaruan. The place is now a spot for foodies and they amped up the place. I guess I just feel a little betrayed that my childhood memories are just... well memories.

I used to play there with Ismael and the others. Na-miss ko tuloy sila. Gusto ko man silang kitain eh nasa abroad na ang iba at may mga pamilya na kaya mahirap nang hagilapin. It's fine actually na okay sila. Buti na lang maayos pa rin sila. Nakwento ni Ismael kanina kaya naman napasaya ako ng mga kwento niya.

Naantala ang pagbibihis ko nang may magtext sa akin.

To: Unknown number

Did you have a good lunch? Is that guy just a friend? Two guys around you isn't that delighting to me, sweetie. Remember, I'm just around the corner; waiting to attack.

X

"Ah!" I smashed the phone on the wall at napaupo ako sa sahig. Gusto kong umiyak at magwala. Paanong nakita niya ako kanina? Bakit idadamay na naman niya ang nga kasama ko? Idadamay ba niya si Ismael katulad nang ginagawa sa amin ni Xavier? Hindi niya pwedeng saktan si Ismael. He's my best friend and he should be out of this mess. He can't be involved in this.

Napahawak ako sa ulo ko. Buti na lang wala pang tao at ang mga kasambahay lang ang kasama ko. Nasa baba naman sila kaya malamang hindi nila ako narinig.

Napaluha na lang ako sa takot. Paano kung saktan niya ang mga magulang ko at si Ismael? Paano na lang kung may ibang taong madadamay? Paano? Kasalanan ko 'to. Kung hindi ako pumunta dito, hindi sila madadamay. Pati ang mga inosenteng tao madadamay. Ang unfair. Hindi sila pwedeng madamay.

I picked up my phone. Okay pa naman kaso basag ang screen. I dialed his number and it's ringing. Ayaw niyang sagutin.

Then he answered. All I can hear is ragged breathing. Hindi ko maintindiban kung ano ang nangyayari sa kabilang linya. All I can hear is a woman panting, a guy breathing hard and... oh my god. I dropped the call.

They're having sex.

Who is this crazy man? Why is he doing this to me? I crawled in the corner of my room and covered my face with my hands. I need to get out of here. I need to make sure that no one will be hurt because of me.

I stood up and started packing. Hindi pwedeng madamay ang parents ko. They need to be away from harm. Problema lang ang dadalhin ko sa kanila. He's after me, at kung aalis ako hindi na siya mananatili dito. That's the only way I can get him out of here. Ayokong madamay ang mga taong mahalaga sa akin.

Narinig kong dumating na sila tatay. Agad akong bumaba.

"Anak, bakit namumutla ka? Pawis na pawis ka." Sabi niya da akin.

"Tay, kailangan ko na hong bumalik ng Manila. Kailangan ako doon. May clinical trials kasi akong kailangang i-monitor. Hindi daw nila matapos ang next phase kasi kulang sa doktor." Sabi ko naman. Dumating si Xavier na may dalang isang kahon.

"Okay ka lang?" Tanong niya.

"We need to talk. Tay, promise usap lang." Sabi ko sa tatay ko at hinatak ko si Xavier paakyat ng kwarto ko. Nagulat siya nang makita ang nakaimpake kong gamit pati ang phone kong basag na basag ang screen. Itinapon ko kasi ulit nang marinig ko ang ginagawa nila sa kabilang linya.