AŞKIMIZIN SİMGESİ "SEBA"(DÜZENLENECEK)

Bölüm-11

Aldırma söylenenlere varsın görenler seni bir ot sansın. Sen gül ol da uğruna ötmeyen bülbül utansın.
Hz.Mevlana

SEVDA SERDEM

Teyze, enişte, Sedat abi diye seslendim. Çok endişeli ve üzgün gözüküyorlardı. Hatta teyzem ağlıyordu yanına gidip gözünden akan o damlaları silip

"Ağlama teyze ne oldu neden ağlıyorsun." dedim o da bana sarıldı ve "Sevdam kızım ne olur dikkat et kendine biz seni çok seviyoruz. Sana bi şey olmasından korkuyoruz" dedi. Sonra bi anda kayboldular. Ellerim boşta kalırken bu sefer ellerimde kan vardı ve bi adam yerde yatıyordu. Ama ben yaralı değildim yaralı olan o adamdı. Çok korktum ve bağırmaya başladım bu sefer "Teyzeeee nerdesiniz." diye bi yandan da ağlıyordum ve abim Sevda uyan abim kabus uyan dedi ve gözlerimi açtım abime sarıldım.

"Ağlama geçti bak ben burdayım abisi tama mı." dedi.

"Abi teyzemi,eniştemi ve sedat abimi gördüm. Çok endişelilerdi teyzem ağlıyordu gidip gözyaşlarını sildim ve niye ağladığını sordum. Bana kendine dikkkat et Sevda sana bi şey olmasından korkuyoruz biz seni çok seviyoruz dedi abi sonra bi anda kayboldular ve ellerim de kan vardı ve  ama ben yaralı değildim abi yaralı bi adam vardı. Çok korktum abi." dedim.

"Merak etme abim. Başta Rabbim sonra ben varken kimse bi şey yapamaz sana tamam mı. Korkma." dedi abim. Sonra sabah ezanı okunuyordu. Ezanın sesini duymak bile bana huzur verdi. Rabbim büyük. Abime döndüm ve

"Tamam abi iyiyim artık geçti ben abdest alıp namazımı kılıyım,sen de kılıp uyu istersen benim yüzümden uyandın." dedim.

"Abim sana bütün uykular feda olsun. Yeter ki sen iyi ol üzülme." dedi.

"Tamam üzülmüyorum."
Kalktım abdest aldım. Abim de abdestini almıştı ve namazını kılmış ben odama giderken de dua ediyordu. Ağlıyordu hem de Yavuz Abim. Şöyle dediğini duydum."Allahım ne olur yetim kızı korumama yardım et o önce sana sonra bana emanet. Onu tüm tehlikelerden koru ve benim de koruyabilmeme yardım et. Onun suçlulara karşı kazanmasına yardımcı ol Rabbim" Ah abim benim. Davalarından biri galiba  nasıl da üzülüyor canım abim.  Odama gittim ve namazımı kılıp arkasından yasin suresini okuyup peygamberimiz(s.a.v)e,peygamberlere ve teyzemgil de dahil tüm vefat edenlere  bağışladım. Sonra da yattım yatağıma.

Alarm sesiyle uyandım. Kalktım ve üzerime beyaz kumaş pantolonumu ve üstüne de kırmızı tunik giydim ve üzerine kırmızı siyah desenli bir eşarp yapıp mutfağa gittim kahvaltı hazırlamaya indim bugünde ben hazırlayıp anneme süpriz yapıyım dedim ve alarmı biraz erken kurdum.  Mutfakta kahvaltıyı hazırlarken kapı çaldı. Allah Allah bu saatte hayırdır inşallah dedim. Üzerim uygun kapıyı açabilirim ve açtım. Ama bu bu Barış değil mi ne işi var burada. Niye geldi ki bu şimdi. Benim için gelmiş olamaz demi ama ne işi var tesadüf mü.

"Merhaba günaydın." dedi.

"Günaydın da sizin ne işiniz var burada."dedim. Gülümsüyor bi de Allahım bu adam gülümsemesin , yasaklanmalı gülüşü kalp sağlığına zaralı en azından benim kalbime. Ve aklıma o kızla olan hali geldi.

"Siz hep böyle güler misiniz sebepsizce." dedim. O da bana alnımı işaret etti.

"Çok yakışmış,açmış seni."dedi. Ne diyor bu ya elimi alnıma götürdüm. Ahh salatalık soymuştum ve her zaman adetim olan şeyi yapıp salatalığın kabuğunu alnıma koymuştum. Aldım hemen.

"Şey ben hep böyle koyuyordum da. Unutmuşum. Ama her zaman da bu saatte kapı çalmaz ki canım yani."
Ahhh rezip oldum ya. Şu ağız alışkanlığı canım kelimesinden kurtulmam lazım. Erkeklerle pek samimi olup konuşmadığım için sıkıntı olmuyo ama bazen oluyor işte. Canım dedim ama ağız alışkanlığı. Bi dakika bu bana cevap vermedi.