Ο αέρας κυμάτισε τα ίσια της μαλιά καθώς το βλέμμα της ηταν καρφωμένο σε εναν απότομο λόφο, είχε πάρει τον δρόμο προς την μεγάλη αγορά έτσι αναζητούσε μανιωδώς απαντήσεις δεν είχε μείνει πολύς χρόνος έπρεπε να βρει άμεσα την μάγισσα που έριξε την κατάρα, κάθησε κάτω απο ενα ξέφωτο και μάζεψε όλες της της σκέψεις, στην κατάρα της αναστεζια υπήρχε μια μάγισσα και ένας βρυκόλακας στην κατάρα της Ντέμπορα υπήρχε ένας καταραμένος λύκος, και στην δική της ενα τόξο τι μπορεί να σήμαινε αυτό; ενα τόξο κρατούσε το χερι κυνηγού η μάγισσα που σφράγισε την κατάρα της πρόβλεψε που θα έδινε την καρδιά της ,και αν όντως είχε δίκιο; αν όντως ερωτευοταν εναν κυνηγό?!. Τοτε θα τον έβλεπε να σβήνει σαν κερί.αρνούμενη σε αυτή της την σκέψη ταρακούνησε το κεφάλι της ενώ σηκώνοντας το κουρασμένο της κορμί προσπάθησε να συνεχισει τον δρόμο της όταν ενα μαυρο βέλος πέρασε ξυστά απο πανω της καρφώνοντας πανω σε ενα δέντρο, γύρισε τρομαγμένη με κομμένη ανάσα ενώ με όση δυναμη είχε τράβηξε το βέλος μεσα απτο δέντρο ευθείς το χερι της αρχισε να καίει σαν φωτιά που έρεε μέσα της, αυτό δεν ηταν καλό σημάδι!!.καλπασμοι απο άλογο έκαναν το έδαφος να τρέμει, η καρδιά της ηταν σε εγρήγορση ενα κατάμαυρο άλογο εμφανίστηκε στο οπτικό της πεδίο ο αναβάτης του ηταν καλυμμένος με εναν σκουρόχρωμο μανδύα. Το άλογο σταμάτησε μπροστά της και ο αναβάτης του με εναν Σάλτο κατέβηκε κάτω, δεν γύρισε να την κοιτάξει πλησίασε το άλογο του φιλώντας το στην κορυφή του κεφαλιού του.... <<εσύ εριξες το βέλος κατα πανω μου;;;;.. Ο άντρας γύρισε αργά και σταθερά η ανάσα της κόπηκε απο την ομορφια του ηταν σκουρόχρωμος ενω τα ματια του έλαμπαν ζωηρά και φωτεινά, ηταν ψηλός και είχε αέρα που φώναζε απο μακριά πολεμιστής.. << δεν ήθελα να σε χτυπησω είμαι κυνηγός εριξα πανω σε ελάφι συγνωμη αν σε τρομαξα... Τα ματια της άνοιξαν διάπλατα ηταν ένας κυνηγός!!! έκανε ένα βήμα πίσω ενω ακούμπησε με την πλάτη της στο δέντρο, την κοίταξε με ενα βλέμμα που ρωτούσε.. << με φοβασε;;; << πρέπει να φύγω.. Ειπε μέσα απο τα δόντια της.. Προσπάθησε να τον προσπεράσει οταν η παλάμη του έκλεισε γύρο απ τον καρπό του χεριού της << για που το εβαλες;;; << άφησε με αλλιώς..,. << αλλιως;; τι;;.. Ένιωθε να χάνει την υπομονή της και αυτό έκανε την δύναμη μέσα της να χοχλαζει << φύγε πριν σου κάνω κακο!!!.. Ενα απαλό χαμογελο φώτισε το προσωπο του << εσύ θα κανεις κακο σε εμένα ;; << μπορω να σε πονεσω κυνηγε. Κατέβασε τον μανδυα απο το πρόσωπο του αποκαλύπτοντας τα πυκνά του μαλια << άφησε με να φύγω δεν με ξέρεις πως τολμάς να με αγγιζεις!!!.. << με φοβάσαι;;;.. << ΟΧΙΙΙΙ ΆΦΗΣΕ ΜΕ!!!!!.. ο ουρανός τρανταχτηκε και ο ήλιος αρχισε να καίει απειλητικά, ενιωθες την φωτιά του να σε λιώνει! Η ειζια σήκωσε το ελεύθερο της χερι έτοιμη να τον τιναξει μακριά όταν με απότομο τροπο της γύρισε τον καρπό και την τράβηξε κοντά του τα χείλη του ηταν σε απόσταση αναπνοής απο τα δικά της το χερι του που την κρατούσε χαλάρωσε και ανεβηκε στα μαλιά της χαιδευοντας τα,, << γιατί κάτι μου θυμίζεις;; τα μάτια σου είναι καρφωμένα στο μυαλό μου ποια είσαι;;; << δεν σε ξέρω άφησε με να φύγω.. << πρωτα θέλω να ακούσω το όνομα σου και μετα σου υπόσχομαι θα σε αφήσω... Εκείνη ξεφυσηξε γεμάτο αγανάκτησή << ειζια,,, ονομάζομαι ειζια.. Το προσωπο του πάγωσε στο όνομα της μουδιασμενα έκανε στην άκρη Όστε να περάσει εκείνη..έρριξε το βλέμμα του στο σημάδι στο χερι της νιώθοντας την ανάσα του να κοβετε ηταν εκείνη η μικρή αδέξια εκείνη η μικρή πριγκίπισσα που του είχε στοιχίσει το αντίο της, ταρακούνησε μουδιασμενα το κεφάλι του ενω προσπαθούσε να βιοξει τον κόμπο απτον Λεμό του.. << πρόσεχε εκεί εξω ..κατάφερε να της πει καθώς όταν γύριζε να τον κοιτάξει κάτι μέσα του πάλευε. << να προσέχω απο εσένα?.. << δεν ήμουν ποτε εχθρός σου πριγκίπισσα.. Παγωμένη απο της λέξεις του δεν κατάφερε να πει τίποτα. << δεν θα πεις αντίο πριγκίπισσα ίσως αυτή είναι η τελευταια φορά που με βλέπεις... << ποιος είσαι;;; πως ξες ποια είμαι.. << ξεχνα το φύγε και πρόσεχε μέσα στο δάσος .. << μπορω να με σώσω αν χρειαστεί. << όχι δεν μπορείς είσαι μικρή αδέξια.. Της Χαμογελασε ενω γρήγορα ανεβηκε στο άλογο και χάθηκε, η καρδιά της φώναζε απειλητικά τρομαγμένη απο αυτό της το συναίσθημα έβαλε τα κλάματα καθώς κοίταξε τα ίχνη του αλόγου του να σβήνουν, κατάπιε με δυσκολία ενω ενα μεγαλο ερώτημα ούρλιαζε στο μυαλό της γιατί την κοίταζε με εκείνο το βλέμμα; εκείνο το βλέμμα που την έκανε να κοκαλωσει ποιος ηταν αυτός ο άντρας......
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
