Άνοιξε με δυσκολία τα ματια του συνειδητοποιώντας οτι ήταν κλεισμένος σε ενα τεράστιο κουτί όπου λιγόστευε την ανάσα του δεν μπορούσε να πάρει πλεον αέρα ακόμα και η καρδιά του τον εγκατέλειπε ένιωθε τόσο μόνος ένιωθε κομάτια πρωτη φορά φοβόταν τόσο είχε φύγει όλο του το θάρρος και αυτό τον είχε αφήσει μονο και η ειζια; εκείνη;που είχε παει γιατί δεν του κρατούσε το χερι ( που είσαι ειζια?..
Το άλογο της έτρεχε αναμεσα απο τους ποιο απότομους γκρεμούς θα σήκωνε κάθε πέτρα πάνω σε αυτήν την γη θα σκότωνε οτι έμπαινε στον δρόμο της θα τον έβρισκε!!!.
<< ειζια πρόσεχε πρόσεχε τους δεν πρέπει να τους αφήσεις να σε πάρουν απο εμένα είσαι οτι έχω....
<< θα σε βρω Δημήτρη δεν θα σε πάρει κανεις απο μένα θα σε βρω!!..
Προσπάθησε να σπάσει το ξύλινο κουτί που τον περικύκλωνε μα λες και όλες του η δύναμης τον είχαν αφήσει δεν είχε τίποτα στο πλευρό του μονο μερικές αναμνήσεις που και αυτές φώναζαν ενα και μονο όνομα.
Που τον είχε αυτή η άτιμη πως μια γυναίκα σαν αυτή υπήρχε σε εναν τόσο αγνό κοσμο ...κοίταξε απελπισμένη τον ψιλό ήλιο << τι σου έκαναν Δημήτρη..
Το μονο που κατάφερε ήταν να ανοίξει μια μικρή τρύπα στο σάπιο ξυλο απο πανω του αφήνοντας μια ακτίνα ηλιου να του ζεστάνει το κορμί.
<< ειζια >>
<< Δημήτρη πρέπει να σε βρω!!,,
