... Είχαν καθήσει κάτω στο έδαφος κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα ματια,σήμερα ο Σάββας ηταν σιωπηλός και σκεπτικός, είχε μια έντονη έκφραση που μαρτυρούσε λύπη ,, η Αναστεζια δεν μπορούσε να καταλάβει κανένα απο τα συναισθήματα του,ήταν πραγματικό μυστήριο καθώς κάθε λέξει που έβγαζε σήμερα ηταν ενα ξερό( ναι η καλα. << Σάββα συνέβει κάτι; << τι; << ΣΑΒΒΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩΩ???? Γύρισε το ξαφνιασμενο προσωπο του σε εκείνην << τι ειπες? . << είσαι καλα Σάββα?σήμερα δεν μιλάς η γελάς καθόλου << πως ηταν ; << ποιό πράγμα << πως ηταν εκείνος ,,πως ήταν να είμαι ο Μαξ << ηταν γενναίος πεισματάρης και.. << και?.. << ήξερα πως με αγαπούσε. Ο Σάββας αστραπιαία βρέθηκε μπροστά της ξαπλώνοντας το κεφάλι του στα πόδια της << Σάββα; Εκείνος κουλουριαστικε δίπλα της αφήνοντας τα ματια του να κλείσουν απαλά.πρωτη φορά τον έβλεπε ετσι. << έχει αφήσει κάτι απο το φως του μέσα μου και αυτό με τρομάζει.. << έχει αφήσει και την καρδιά του ? Σήκωσε το κεφάλι του κοιτάζοντας την έντονα << δεν σε αγαπάω αν αυτό ρωτάς!!!! << σωστα δεν με αγααπάς. Η Αναστεζια σηκώθηκε διαλυμένη φτιάχνοντας το φόρεμα της... Ο Σάββας την κοίταζε γεμάτος περιέργεια. << τι τρέχει με εσένα ε;σε πείραξε το γεγονος οτι ένας βρικόλακας δεν νιώθει? Σε έχει πειράξει τόσο το γεγονος οτι δεν αισθάνομαι τίποτα; Η Αναστεζια πήγε με φορα κοντά του χαστουκιζοντας τον.το χερι της άφησε σημάδι. << ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ? << ΣΚΑΣΕ ΠΟΙΑ ΦΤΆΝΕΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ Η ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣ ΑΚΟΥΣ?? ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΑΙΣΘΆΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΞΕΣ;; ΚΑΤΙ;; ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΜΟΛΙΣ ΓΊΝΩ ΞΑΝΑ ΜΑΓΙΣΣΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΘΑ ΦΥΓΩ ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ ΣΑΒΒΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΆΩ ΑΙΩΝΙΑ !!ΑΝ ΑΥΤΟ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ.... κατέβασε το βλέμμα του καθώς εκείνη έφευγε νευριασμένη. Ευθείς έτρεξε πίσω της << ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΦΗΣΕ ΜΕ... απο τον θυμό της Χτυπησε το ποδι της πανω σε εναν βράχο,τοτε την σήκωσε δίχως να ακούσει τα καυστικά της σχόλια ,και αρχισε να προχωράει μπροστά έχοντας την στην αγκαλιά του. << άφησε με να φύγω καταραμενε.. << θα σε αφήσω μόλις σε δω ευτυχισμένη. << γιατί σου είναι τόσο σημαντικό ε. << γιατί ποτε δεν θα ξεχάσω οτι με διαλεξες ακόμα και όταν δεν το αξιζα,,ναι είμαι κακός μα το φως μέσα μου είναι μαζι σου. Η Αναστεζια έμεινε σιωπηλή σε ολοι την διαδρομή Το μυαλό της γυρισε πισω στην ειζια και την ντεμπορα....ποτε ηταν η τελευταία τους συνάντηση?? Η αναστεζια μετά απο τοσο καιρο ενοιωσε αληθινή νοσταλγία.. "Τι παραπάνω αξιζει αυτος ο αντρας απο τα άτομα που αγαπω?? Τι εκανε για μένα αυτος ο ανθρωπος τι μου εχει δώσει?? Το μονο που κάνει ειναι να παιζει μαζι μου...καποιες φορες μου λειπουν οι δυναμεις μου,μου λείπει η παλια αναστεζια ,το παλατι που ζούσαμε τα παντα..." μαζεψε οσο εγωισμο της εμεινε και με μια απότομη κινηση κατέβηκε απο τα χερια του και σταθηκε μπροστά του με θυμο,εκεινος την κοιταξε παραξενεμενος "ΤΈΡΜΑ ΣΑΒΒΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΥΝΗΓΆΩ ΒΑΡΈΘΗΚΑ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΣΟΥ,ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΩΡΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΝΤΑΞΕΙ? ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΧΗΜΕΙΑ ..."ύστερα αναστεναξε απογοητευμενη και του κρατησε τα χερια "ειναι τελευταία φορα που το κάνεις αυτο αναστεζια"σκεφτηκε απο μεσα της "Σαββα...ας πουμε αντιο" Τα ματια του βουρκωσαν και μια φλεβα πεταχτηκε απο το λαιμο του,εκεινη περιμενε Ανοιπομονα την απαντηση του.. "Δε μπορω να σε κρατησω,εισαι ελεύθερη " Τον κοιταξε για μια τελευταία φορά και ετρεξε μακρια του ηθελε να φυγει μακρια απο ολους,γιατι αυτο το τελος? Σε ολα τα παραμυθια ηταν ευτυχισμένο τέλος?? Αραγε υπάρχει συνεχεια για εκεινη? Δεν την αξιζει?? Ξαφνικα ενοιωσε εντονα βηματα να την ακολουθούν,τοσο εντονα που ενοιωσε ενα ηλεκτρισμο επανω της,το σημαδι επανω της εκαιγε επικίνδυνα και εκεινη ελιωνε εσωτερικα ..παραδωμενη απο τις δυνάμεις της σταματησε "ΕΛΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" Η μαγισσα εκανε την εμφανιση της,ηταν καλλυμενη με μια μαυρη καπα και κρατούσε ενα κοφτερο στυλετο με πετραδια επανω της,τοσο κοφτερο που ενα απαλο άγγιγμα ηταν αρκετο να σε καταστρεψει "Τι εισαι αναστεζια?? Εισαι ενα τιποτα σου εξαφανισα ολες σου τις δυνάμεις,μολις εχασες και το αλλο σου μισο" "Ωραια νικησες,χάρηκες? Κανε αυτο που θες τώρα σκοτωσε με,γι αυτο δεν ηρθες?" "Τετοια ηττα δεν θα εμενε ατιμωρητη,το ξες οτι εχασες και θα νοιωσεις την ηττα,εισαι ενας βρικολακας ενα τιποτα" Η μαγισσα με σταθερα βηματα την πλησιασε εχωντας ανιψωμενο το στυλετο επανω της μα η αναστεζια δεν ειχε δύναμη να αμυνθει ,ήταν μιση πια. Εκλεισε τα ματια της οταν ενα βογκητο πονου ακουστηκε πολυ γνωριμο,ανοιξε τα ματια της και ειδε τον σαββα να λυγιζει αργα κοιτοντας την με δακρυσμενα τα ματια επεσε επανω της παρασυρωντας και εκεινη μαζι στο εδαφος "ΣΑΒΒΑ ΓΙΑΤΙ?? ΓΙΑΤΙ?????ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ???" αιμα αρχισε να κυλάει απο το στομα του αργα καθως αφηνε τις κοφτες του ανάσες μπροστά της "Συγγνώμη για..για ολα στα αληθεια σε αγ..αγαπησα ακομα...." την κοιταξε ικετευτηκα στα ματια "Ακομα σε αγαπω" ειπε και το βλεμμα του εμεινε κενο επανω της,ειχε σταματήσει ο χρονος,ηταν νεκρος.. Τοτε το ενστικτο της πειρε επικυνδινα φωτιά,οχι δε θα τον αφηνε ξανα.. Τον αφησε απαλα στο εδαφος κρατωντας ακομα το στυλετο μεσα του και τραβωντας το με μια κινηση ενω... Σηκωθηκε επιθετικα προς την μαγισσα ριχνοντας ενα πονηρο χαμογελο ενω τα ματια της έγιναν μαύρα σαν την πισσα "Ξες ποιος με εκπαιδευσε εμενα έτσι?" Η μαγισσα εβγαλε απο το χερι της ενα πράσινο εκτυφλοτικο φως πετοντας το σε εκεινη ενω η αναστεζια με μια αστραπιαια κινηση καταφερε να εξαφανιστει απο τα ματια της... Η αναστεζια εκανε συνεχεια γυρους κανοντας την μαγισσα να τρελενεται ολο και περισσοτερο πετώντας το στυλετο στο εδαφος ενω εκεινη το επιασε και της ακουμπησε τον ομο συμπωνετικα "Ετσι ενιωσα οταν τον μαχαιρωσες" της ειπε και την κάρφωσε στη καρδια.. Η αναστεζια γυρισε γρήγορα πισω στον σαββα ενω με απόλυτη προσηλωση εντόπισε τους αδύναμους χτυπους της καρδιας του και μπηκε με συγκέντρωση στο μυαλο του δείχνοντας του στιγμες ευτυχίας και ολες τις αναμνήσεις που περασαν φερνοντας πισω και τον μαξ..ηξερε τώρα τα παντα για εκεινον.. Ανοιξε διαπλατα τα ματια του αντικριζοντας την ενω σηκωσε λιγο το κεφαλι του και της αφησε ενα φιλι..μα αυτη τη φορα ηταν η αιωνια υπόσχεση τους... ........... Το φορεμα της κοκκινο σαν το αιμα να περπατάει επανω στην ιδια της την θαλασσα θλιμμενα..τώρα αρχιζε η δικια της αρχη..ή μηπως ο χρονος μετρουσε αντίστροφα?
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
