Κραυγές γέμισαν όλο το χωριο. Καθώς η ειζια πάλευε να γεννήσει,
Κρυος ιδρώτας είχε κατακλύσει το κορμί της ο καιρός ειχε περάσει τόσο γρήγορα που κανεις δεν είχε καταλάβει πως ερχόταν εκείνο το παιδι, και ποσο μακρια ηταν εκείνος, είχε τόσο πολυ καιρό να νιώσει ενα σημάδι του .είχε κουραστεί τόσο δυνατά που πλέον γέμιζε το κενό με κουρασμένα βλέμματα και αρκετό σκοτάδι... Πως θα μεγάλωνε αυτό το μωρό όταν δεν ηταν καλα μέσα της πως να το κοίταζε στα μάτια και με τι θάρρος θα του έδινε δύναμη? Τι μπορούσε να πει στο παιδι της.,.
Η πόνοι είχαν γίνει αφόρητη κάνοντας την να φωνάξει βοήθεια.όταν μια στρατιά μαγισσών με φαρδιους μακριούς χιτώνες στάθηκε απο πάνω της ενώ όλες έκαναν στην άκρη να περάσει η γυναίκα με τα κόκκινα ρούχα και τα γυμνά απο παπούτσια πόδια της .
Τα ματια της ειζιας έπεσαν στην αδερφη της η οποία κοίταζε με αυτό το στοργικό της βλέμμα ,μακάρι να μπορούσε να πεσει στην αγκαλιά της μακάρι να μην πονουσε τόσο..
Η Ντέμπορα Γονάτισε και Επιασε το χερι της αδερφής της ..
<< ο πόνος ειζια είναι σαν την θάλλασα σε πνίγει αργά όσπου έρχεται η λύτρωση, αυτό το μωρο πρέπει να σωσει κάτι απο της καρδιές μας κάτι δικο μας...
Η ειζια της έσφιξε το χερι γεμάτο ευγνωμοσύνη ενω η πόνοι μεγάλωναν μέσα της...
<< έρχεται Ντέμπορα ο γιος μου έρχεται...
Τα γεμάτα απο χαρά δάκρυα της Ντέμπορα έτρεξαν πανω στο προσωπο της ειζιας που με δυναμη αγάπης πίεσε τον εαυτό της να αναπνεύσει και να καταφέρει να γεννήσει το μωρο που με την παρουσια του φώτισε όλην την νύχτα κάνοντας ολους γύρο τους να γονατίσουν μπροστά του..,
Η ειζια Επιασε το μωρο της στην αγκαλιά της καθώς κοιτάζοντας τα κάστανα μάτια του παιδιού της ένιωθε να βλέπει τον άντρα που είχε αγαπήσει..
<< στο παιδι μου θα δώσω ενα όνομα οπου θα αντιπροσωπεύει την δυναμη του, την ψυχή του τα καθαρά του ματια, το όνομα αυτό αξίζει να το έχει οποίος έχει αυτήν την δυναμη, και ο γιος μου είναι ίδιος ο πατέρας του ο γιος μου θα με κάνει να μην ξεχάσω ποτε τα μάτια του πατέρα του έτσι, ο πρίγκιπας σας θα ονομαζεται Δημήτρης ο γιος του κυνηγού!!!!..
Ακούμπησε το κεφάλι της στην αγκαλιά του παιδιού της
Όταν το αεράκι χάιδεψε τα μαλιά της{ ήρθε εκείνος}.
<< ξέρω Δημήτρη ειναι καιρός να φύγεις...
Ειπε εκείνη χαμηλόφωνα..
<< ο γιος μου,ειζια...
Δεν μπορούσε να τον δει μα η φωνη του αντηχούσε μέσα της η φωνη του εκανε την ψυχή της να θέλει να ξεκουραστεί μακριά απο όλα που την κυνηγούσαν.
<< αντίο κυνηγε μου.,
<< ειζια!!! Συγχώρεσε με μα δεν μπορω να πω αντίο..
Έσφιξε τα κλειστά της ματια όλο και ποιο δυνατά..
<< ειζια πες μια εστον λεξη φωναξε μα μην κλαις εσωτερικά μπορω να σε ακούσω..
<< φύγε πριν σε αγαπήσω περισότερο, φύγε πριν με διαλυσεις κιαλο φύγε πριν δεν μπορέσω να σηκωσω και αυτό το βαρος απλως άφησε με για παντα μονη δεν καταφερες να μείνεις Δημήτρη, δεν τα κατάφερε η αγάπη μας..
Όλοι γύρο μαζι με την Ντέμπορα σκουπιζαν τα θλιμμένα δάκρυα τους καθώς άκουγαν τα λογια που η ειζια έλεγε με κλειστά μάτια...
<< δεν καταφερα να μείνω ειζια μα...
<< όχι δεν καταφερες όχι Δημήτρη δεν μπορεσες να μείνεις..
<< έμεινα όσο μπορουσα όλοι εκείνη στην άλλη πλευρα έσπευσαν να με πάρουν μα εγώ γυρισα αλλη μια φορά να σε κοιτάξω όσο εσύ δεν με βλέπεις μπορεί να έχω χαθεί απο τα ματια του κόσμου μα στα δικά σου δεν κατάφερα να κρυφτό είμαι δειλός, είμαι παγωμένος στο χώμα μα!!! Δεν αντεχω δίχως την αγάπη σου ειζια,εδώ!!! Κανείς δεν μπορεί να με αγαπήσει όσο εσύ παλευω ειζια μα με έχουν κιόλας ντύσει στα άσπρα ,τους φωνάζω έχω αφήσει μονη την αγάπη μου μα κανεις δεν μπορεί να κανει την καρδιά μου να χτυπάει πάλι,, όλοι με λένε νεκρό! Μα κανεις δεν μπορεί να πει ότι επαψα να αγαπώ κανεις δεν μπορεί να πει αυτός δεν προσπάθησε,, εκανα τα παντα έδωσα οτι είχε μείνει απο εμένα παλεψα στο όνομα της αγάπης μου ,κανεις εκεί πανω δεν μπορεί να πει εζησες,, όχι!! Δεν έζησα ο ήλιος μου κρατάει το παιδι μου στα χέρια της και εγώ; που είμαι; τα κρύα μου χέρια δεν μπορούν να τον αγγίξουν, ( ειζια δεν μπορω να σε αγγιξω)
Έσφιξε το μωρό της δυνατότερα στην αγκαλια της κρύβοντας τους λυγμούς της...
<< θέλω πριν φύγω ειζια να σου πω πως όταν σε είχα βγάλει από εκείνες της τριανταφυλλιές εκείνη την μέρα οπου σε γνώρισα, εκείνη την μέρα σε αγάπησα τόσο ήμουν (παιδι )και τόσο μεγάλη αγάπη εκείνη την μέρα ήξερα πως δεν θα αγαπούσα καμια άλλη απο εκείνη την μέρα έζησα μόνος μακρια σου μη μπορόντας να ζήσω χαμένος απο το φως σου όταν η μοίρα με έκανε να σε ξανά συναντησω, είπα ποσο όμορφη έγινε και ποσο θα ήθελα να κοιμηθώ στην αγκαλιά της, ειζια η αγάπη μου δεν υπάρχει κανείς δεν μπορεί μα σε αγαπήσει όπως εγώ δεν μπορεί κανείς να νιώσει όπως εγώ ανάθεμα ήσουν ο δικός μου παράδεισος τώρα οπου με στείλουν δεν με νοιάζει με πήραν απο τον δικο μου παράδεισο πλεον μονο κόλαση απλώθηκε μέσα μου..
Η φωνη του κόπηκε όπως και ο αέρας γύρο της τώρα είχε φύγει για παντα...
