.. Το αλογο της ειζιας διασχισε πανω απο την θάλλασα δίχως να βουλιάζει έτρεχε σαν άνεμος κόντρα στα ποιο βαθιά νερά, περιμένοντας να βρει την αδερφη της..
Σταμάτησε να τρέχει και έμεινε στάσιμη πανω απο την θάλλασα, όταν τα νερά άνοιξαν στην μέση φανερώνοντας ενα κοκκινο πέπλο που συνοδευόταν απο την αδερφη της,,η Ντέμπορα έμοιαζε παντα ος ποιο μεγάλη Αδερφη είχε παντα αυτό το θλιμμένο ύφος που μαρτυρούσε βάσανα ,φορούσε ενα κοκκινο ος τα γόνατα φόρεμα ενώ τα μαλλια της ήταν πιασμένα σε μια επιδέξια μπλεξουδα ,κάθε βήμα που έκανε κοντά στην ειζια η θάλλασα γινόταν μια σκάλα για να πατήσει ,η ειζια κατέβηκε απο το άλογο πατώντας άφοβα πανω στην θάλλασα.
<< Ντέμπορα....
Εκείνη της Χαμογελασε με τον τροπο που σου έλεγε είσαι ζωή μου..πλησιάζοντας την κιαλο ..ώσπου η δυο αδερφές αγκάλιασαν η μια την αλλη..
<< Ντέμπορα η Αναστεζια έλυσε την κατάρα της.
Τα ματια της Ντέμπορας έτρεξαν καθαρό νερό.
<< είναι καλα?βρήκε την αγάπη?
<< ναιιιι εσύ? Την βρηκες αδερφη μου?
<< ειζια μου η αγάπη δεν είναι στην θάλλασα που είμαι εγώ,αν ήταν, τοτε θα είχε πνιγεί.
<< εγώ δεν πνιγομαι είμαι μέσα στα νερά σου και εσύ μου εχεις ανοίξει δρόμο.
<< είναι σπίτι σου ειζια στο σπίτι μας παντα υπάρχει μια πόρτα ανοιχτεί.
Η ειζια κατέβασε το κεφάλι της λυπημένη.
<< τον μισώ Ντέμπορα μισώ εμένα που του έδωσα τοσα πολλά θα γυρίσω πίσω αδερφη μου,διπλά στον γιο μου,δεν αντεχω αλλο είμαι ο ήλιος και πάγωσα..
Το χερι της ντεμπορας έσφιξε αυτό της ειζιας.
<< μην τα παρατας αδερφη μου έκανες τόσο δρόμο ος εδώ πάλεψε ,,,βρες τον κοίταξε τον στα ματια και τότε θα θυμηθεί, θα δει ποια είσαι,
<< δεν υπάρχει μέλλον μήτε αγάπη δεν με αγαπάει πλεον το έσκασε απο εμενα ,θα τον αφήσω.
Τα ματια της Ντέμπορα εμειναν στάσιμα πανω στην ειζια με τροπο που διάβαζαν το ποιο απόκρυφο κομματι της ψυχής της.
<< ο Δημήτρης είναι καταραμένος ειζια μπορω να τον δω καθαρά ,,όταν ήσουν εσύ πέθανε για σένα αξίζει κάποιος να τον σώσει,,, άφησε τον ήλιο να διώξει το σκοτάδι μην τα παρατας αδερφη μου πιστεύω σε σένα..
<< δεν μπορω να τον βρω Ντέμπορα έχει χαθεί.
<< όχι!!!! Δεν μπορείς να τον βρεις γιατί κρύβεται ειζια,ο κυνηγός δεν θέλει να σε πονέσει!!! Είμαι σιγουρη οτι είναι στο δάσος..
<< τοτε μένει να τον κάνω να βγει εξω!!!
Ειπε αποφασιστικά η ειζια.
Η Ντέμπορα Χαμογελασε πλατιά καθώς το σημάδι στο χερι της έμοιαζε Πίσα μαυρο.
<< σε πονάει Ντέμπορα?
Ειπε η ειζια καθώς είδε το σημάδι απο την κατάρα που είχε σχεδόν ξεχάσει.
<< δεν ποναω είμαι καλα και όσο είμαι στο νερό κανένας λύκος δεν μπορεί να μπει...
Πονουσε μα δεν θα της το έλεγε το ήξερε καλα η ειζια.
Αγκαλιαστηκαν και η δυο αλλάζοντας αλλη μια φορά πορεία....η ειζια μπήκε βαθιά στο δάσος καθώς στο περασμα της κοβόταν ο αέρας. Καθώς τα μαλλιά της είχαν κολλήσει πανω της,ίσια και πλεον μακρια. Με το άσπρο φόρεμα της,πήδηξε με φορά κάτω απο το αλογο κοιτάζοντας το πυκνό δάσος γύρο της.ψιλά δέντρα και πουλιά πο έλεγαν δικά τους τραγούδια.
