Η Αδελφότητα Της Μαγείας

αιμα

Ο Μαξ είχε κάτσει κάτω απο ένα δέντρο και ήταν τελείως αμίλητος, εκείνη ηταν κρυμμένη λιγα μετρα μακριά του και κοίταζε ,το σοβαρό του βλέμμα, τον είδε να σηκώνεται και να πηγαινει προς την λίμνη μπροστά του, τα ματια του έγιναν μαύρα καθώς κοίταζε το καθαρό νερό, ενώ μια γυναικεία φιγούρα ενφανηστικε μέσα στο νερό, ηταν η μάγισσα ,η αναστεζια κοίταζε με κομμένη ανάσα.
<< κοιτά η μοίρα Μαξιμίλιαν έγινες σκοτεινός άγγελος και κατατυχη δικός μου, τώρα εγώ έχω την τελευταία κουβέντα, περιμένω απο εσένα να υπακούσεις την προστατευόμενη σου.
<< θες να στην φέρω?..
<< ζωντανή τα υπολοιπα είναι δικά μου...
Η Αναστεζια έριξε το σωμα της μπροστά πέφτοντας κάτω,ενω άφησε τον εαυτό της να κλάψει σπασμωδικά,
Ήθελε να την πάρει σε εκείνην ηταν πλεον δικός της και όλα αυτά γιατί είχε χτυπήσει δυνατά την καρδιά του με εκείνο το στιλέτο, ακόμα το δηλητήριο του της ελουζε το αίμα, ένιωθε τόσο αδύναμη, ευθείς τον είδε μπροστά της,τα χέρια του ακουμπησαν το γονατο της κανοντας την πληγή να κλείσει και το δηλητήριο να χαθεί απο το αίμα της.
<< σήκω φευγουμε..
<<< που με πάς?..
<< σύντομα θα μάθεις..
Προτίμησε να μην πει πως ξέρει ,απλα προχώρησε μπροστά και περιμενε εστο και ενα βλέμμα του ενα κάτι για να την τραβήξει απο αυτον τον πόνο.
Προχωρούσαν ώρες και η πείνα έλουσε το κορμί της,ζητούσε απεγνωσμένα αίμα κάτι που εκείνος δεν ήταν πρόθυμος να της δώσει.............
<< χρειάζομαι το αίμα σου Μαξ.
Το δυνατό του γέλιο την έβγαλε απο της ήσυχες σκέψεις της..
<< τι περίεργο ετσι Αναστεζια; ζητάς αίμα απο της δικές μου φλέβες ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ;.
<< συγνωμη...
Το γεμάτο μετάνοια βλέμμα της μαλάκωσε την εκνευρισμένη του διάθεση.
......
Μια άμαξα με χρυσές ρόδες πέρασε απο μπροστά τους και η Αναστεζια ευθείς αναγνώρισε την βασιλική τους άμαξα.
Γύρισε προς τον Μαξ και τον είδε να χαμογελάει επικίνδυνα,
<< όχι!!! ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ Μαξ μη Μαξ!!!!!
σήκωσε το χερι του και τουμπαρε την άμαξα με ενα σκοτεινό φως που έβγαινε απο μέσα του!!
Υστερα τράβηξε της υπηρέτριες μέσα απο την άμαξα και της έριξε μπροστά της.
<< πιες...
Το γεμάτο έκπληξη βλέμμα της αναστεζιας μαρτυρούσε φόβο..
<< Μαξ άφησε τες να φύγουν τώρα, αυτή η έχθρα είναι μεταξύ μας μην της μπλεξεις .
Η γυναίκες την κοίταζαν στα ματια καθώς σπαραζαν απο πόνο.
<< Αναστεζια ,είπα πιες.
Το βλέμμα του την τρόμαζε έδειχνε πως η υπομονή του άρχιζε να χάνεται,
<< όχι!!! Δεν είμαι κακιά Μαξ.,
Τα ματια του στάθηκαν γεμάτο ερωτήματα πανω της.
<< Όχι! Όχι! Η μάγισσα του φεγγαριού δεν είναι δολοφόνος είναι μια αδικημένη είναι μονη της και χρειάζεται την βοήθεια του αγγέλου της ,όχι όχι η μάγισσα του φεγγαριού είναι τόσο καλη Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΊΣΤΑΣΕ ΝΑ ΜΕ ΚΑΡΦΏΣΕΙ ΣΤΟ ΠΟΙΟ ΙΕΡΌ ΜΟΥ ΣΗΜΕΊΟ.
<< ενώ εσύ? εσυ Μαξ? Πως περιμενες να αντιδρασω ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΒΟΛΕ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΑΩ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΑΝΤΡΑΣ Η Η ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ,ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΜΟΥ,
<< όχι σωστα το ειπες διάβολος αυτό είμαι αυτό είμαι πλεον.
Την πλησίασε περνώντας τα χέρια του στην μέση της ενω τα ματια του κοίταξαν επίμονα τα δικά της.
Ένας κόμπος στάθηκε στον Λεμό του,καθώς χαιδευε μια τούφα απο τα μαλλια της..
<< σκότωσε τους ολους ___ τώρα....
Εκείνη ένιωσε να χάνει τον έλεγχο του σωματος της ένιωσε μαριονέτα στο ίδιο της το κορμί, ευθείς η σκέψεις της χάθηκαν και μια μονο φωνη ηχούσε μέσα της , (σκότωσε).....
Η υπηρέτριες ούρλιαζαν καθώς τα δόντια της αναστεζιας έμπαιναν στα δέρματα τους..
Ο Μαξ γύρισε το βλέμμα του αλλου και έσφιξε τα χέρια του σε δυο γροθιές.
Εκείνη σταμάτησε να πίνει όταν η σαγηνεψη του πέρασε, και είδε τα χέρια της μεστό αίμα και της υπηρέτριες που την είχαν μεγαλώσει νεκρές, άλλες δίχως χέρια και αλλες δίχως κεφάλια, έπεσε κάτω και έσπασε σε δυνατούς λυγμούς, έμοιαζε με πληγωμένο ζώο.
Ο Μαξ γονάτισε μπροστά της και κοίταζε το αίμα στο λευκό της προσωπο.
<< τώρα είσαι δολοφόνος όπως και εγώ.
Η Αναστεζια δεν μπορούσε να μιλήσει δεν μπορούσε καν να τον κοιτάξει,,
<< την επόμενη φορά που θα με φοβάσαι θα σου θυμισω οτι είμαστε ακριβως το ίδιο..
Σήκωσε το βλέμμα της και αντίκρισε το δικο του, τα δάκρυα της τον εκαναν να αλλάξει έκφραση .
<< νικησες,Μαξ ...
Σηκώθηκε διαλυμένη και προχώρησε μπροστά δίχως να κοιτάξει ξανά πίσω..ο Μαξ έκατσε στο έδαφος και κοίταζε το κενό με ενα παράξενο βλέμμα..
Λίγη ωρα αργότερα εκείνη συνειδητοποίησε οτι περπατούσε τελείως μονη ετσι και αποφάσησε να ξαπλώσει κάτω και να κοιμηθει ,ήθελε να κοιμηθεί η και να πεθάνει, δεν την ένοιαζε, ο πόνος μέσα της ηταν διπλός σκότωσε αθώους ανθρώπους και το χειροτερο εκείνος την ανάγκασε να το κάνει, ήθελε να μην υπάρχει, ηταν τόσο βρώμικη τόσο ακάθαρτη βιβλικά,
Αγκάλιασε τα γόνατα της και αρχισε να κλαιει αφήνοντας τον εαυτό της να ξεσπάσει,
Δυο χέρια την αγκάλιασαν και αρχισαν να προχωρούν, σήκωσε το κεφάλι της και αντίκρισε τον Μαξ είχε ενα σοβαρό μα και παράξενο βλέμμα. Η κινήσεις τους ήταν αργές και παγερες,
Πέρασε το χερι της γύρο απο τον Λεμό του και κουρνιασε στο στήθος του, τον ένιωσε να αναπνέει βαριά, και αυτό την έκανε να κοιμηθεί εκεί μέσα του ,