Κρατούσε το τριαντάφυλλο σφιχτά στα χέρια της και με αυτό έπαιρνε δύναμη για τον δρόμο καθώς ο προορισμός της ηταν το χωριό στο οποίο είχε μεγαλώσει ο άντρας που αγαπούσε,εκεί έπρεπε να γεννηθεί το πανέμορφο Μωρο της εκεί έπρεπε να μένει εκεί οπου σε κάθε μεριά σε κάθε στενό που είχε τρέξει ο Δημήτρης θα μύριζε το άρωμα του ενα άρωμα που κανείς ευγενής δεν ειχε πανω του ,κάθε φορά που τον αγκάλιαζε αυτό το άρωμα έμενε πανω της σαν Σημάδι ,ακόμα αν έσκυβε να μυρίσει τον εαυτό της ο Λεμός θα ήταν λουσμενος με το άρωμα του ...
Μετα από τόσες πολλές σκέψεις δεν είχε καταλάβει ουτε η ίδια ποσο είχε νυχτώσει ποσο το σκοτάδι την πλάκωνε ένιωθε τόσο αδύναμη μπροστά του, σταμάτησε το άλογο και το έδεσε σε εναν αποκομμένο κορμο δέντρου ύστερα μάζεψε όσα ξύλα μπορούσε και άναψε μια μικρή φωτιά οπου και θα την κρατούσε ος το πρωι ζεστή ..
Χάιδεψε την κοιλιά της νιώθοντας πως με το μωρο της αποκτούσε μια παρέα κάποιον να μιλήσει σε κάποιον να τα πει πρεπε κάπου να τα πει!!.,
<< θα μεγαλωσεις με όση αγάπη μπορω να δώσω θα είσαι η δυναμη μου θα σε κάνω εναν γενναίο άντρα όπως ήταν ο πατέρας σου θα σου μάθω πόσες θυσίες έκανε στο όνομα μιας αγάπης θα σου μάθω πόσες φορες έκλαψε και ποτε δεν το έμαθα θα σου πω πόσες φορες έσωσε την καρδιά μου παγώνοντας την δική του ,πρεπει να ξες ο πατέρας σου είχε δύναμη , αγάπη, θάρρος,, είχε την καρδιά του ήλιου την δική μου ,πρεπει να μάθεις πως δίχως του είμαι ενα τίποτα πρέπει να το ακουσεις απο τα Χέιλι μου νικηθηκα!!! Δεν έχω δυναμη να παλεψω όταν είμαι μακριά του θέλω να πάω εκεί που έχει μεταφερθεί μα δεν μπορω πλεον να σε αφήσω μονο σου τώρα ζω μονο για την ζωή σου...
Ενα απαλό αεράκι χάιδεψε τα ανακατεμένα της μαλιά κάνοντας την να τρέμει ενω ενα απαλό άγγιγμα στην κοιλιά της την έκανε να ανοίξει τα ματια της δακρυσμενα
<< γιατί δεν μπορείς να φύγεις Δημήτρη;; τι σε κρατάει πίσω.....
