., Η Αναστεζια καθόταν αγκαλιά με τον Σάββα,βλέποντας την θάλλασα και κρατώντας την κοιλιά της γλυκά,τα χέρια του είχαν περάσει γύρο της,
<< θα πάνε όλα καλα Σάββα; πες μου θα πάνε;
<< θα πάνε πρέπει να το πιστεψεις σε λίγο καιρό θα κρατας τον γιο μας στα χέρια σου,στην αγκαλιά μας,τέρμα το παρελθον, σε λίγο θα έχουμε το δικο μας παιδι Αναστεζια
Του Χαμογελασε και τον φίλησε γλυκά.
<< και πως θα τον λέμε τον γιο μας;
<< ο Μαξιμίλιαν έζησε καιρό μέσα μου για να γνωρίσω αρκετούς αγγέλους,αλλη φοράνε άσπρα σαν στολίδια σε κάνα μαγαζί και αλλη έχουν τόσο άσπροι ψυχή τόσο φως,γνώρισα έναν τέτοιο,στο όνομα αυτου του άντρα θα ζησει το παιδι μας,ο άντρας με τα χίλια ονόματα μα με μια χρυσή καρδιά,...τον γιο μας θα τον λένε ρεβ.
Τα ματια της ανεξήγητα αρχισαν να κλαίνε.
Τον αγκάλιασε δίχως να πει τίποτα,νιώθοντας μια περίεργη παρουσια, απο το πουθενά η θάλασσα μπροστά τους άνοιξε στα δυο και μια θολή φιγούρα ενφανηστικε μπροστά τους,
<< Ντέμπορα; Ειπε απαλά και φοβισμένα η Αναστεζια
Η Ντέμπορα δεν μίλησε άπλωσε το χερι της κρατώντας μια απόσταση
<< Ντέμπορα;
<< βοήθησε με.
Η φωνη της αντηχησε τόσο δυνατά και ας το είχε πει τόσο σιγά,,,η Αναστεζια έπεσε μεσα στο νερό κολυμπώντας για να την φτασει μα όσο προσπαθούσε τόσο χανόταν.
<< ΝΤΕΜΠΟΡΑ???
<< βοήθησε με,,
Ο Σάββας σηκώθηκε αργά πανω βλέποντας την Αναστεζια να μιλάει μονής της χτυπώντας το νερό.
<< ΑΝΑΣΤΕΖΙΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ.
εκείνη γύρισε δακρυσμένη στο μέρος του
<< δεν το βλέπεις;
<< ποιο; γυρνά πίσω.
Η Αναστεζια γύρισε μια ακόμη φορά στην μεριά της ντεμπορας όταν την βρήκε απότομα μπροστά της με δακρυσμενα μάτια.
<< δεν είμαι εδώ....δεν είμαι εδώ......δεν είμαι εδώ.....δεν είμαι εδώ.....
Η φράση επαναλαμβανόταν συνεχώς,
<< που είσαι; τι σου συνέβει.
<< σαγαπω μην το ξεχνάς,
Απότομα χάθηκε.... Αυτό έκανε την Αναστεζια να τρέξει προς το παλάτι όπου ήταν η ειζια.
Η Ντέμπορα έτρεχε όσο άντεχε, νιώθοντας τον λύκο να τρέχει πίσω της,η καρδιά της θα έσπαγε, ο φόβος όμως δεν υπήρχε, δεν φοβόταν τον θάνατο, σταμάτησε να τρέχει και σταθηκε μπροστά απο τον λύκο,σηκώνοντας την παλάμη του χεριού της,το τέρας έμεινε σε μια μικρή απόσταση απο εκείνη, τότε τα ματια της έγιναν γαλανά όπως η θάλασσα κανοντας τον λύκο να πνίγεται, να πνίγεται όλο και περισότερο,ώσπου η μεταμόρφωση του χάθηκε δείχνοντας μπροστά της ενα αντρικό κορμί,
Το οποίο δεν είχε το σημάδι της κατάρας δεν ήταν ο λύκος της,ξεκίνησε να τρέχει μια ακόμη φορά όταν έγινε κάτι που δεν είχε υπολογίσει....
