Μετα από τόσο περπάτημα κατάφερε να βρει ένα μικρο χωριό οπου η άνθρωποι φύτευαν καλαμπόκια και τα πουλούσαν στην πόλη από την οποία είχε φύγει το περασμένο βράδυ. Εκεί θα κοιμόταν λίγο και μετα παλι θα έφευγε παλι θα καταζητούσε εκείνην την μάγισσα παλι θα σκότωνε το μυαλό της με δειλες και κουρασμενες λέξεις παλι....
Με το που μπήκε μέσα στο χωριό ένας δυνατός αέρας φύσηξε και απότομη βροχή έβρεξε τα ίσια της μαλλια ..Η άνθρωποι της έριχναν περίεργα βλέμματα ενω η γυναίκες αρχισαν να της πετούν οτι έβρισκαν μπροστά τους δίχως καν να τους πειράξει. Μη θέλοντας εκείνη να προκαλέσει φασαρία έφυγε νιώθοντας μια έντονη θλίψη.
<< δεν είμαι κακιά δεν ειμαι κακιά....
Μια φιγούρα σταθηκε πίσω της απο το πουθενά κοιτάζοντας την με ένα θλιμμένο επίσεις βλέμμα..
Εκείνη νιώθοντας μια έντονη παρουσία γύρισε πίσω της μα δεν ήταν κανείς έφταιγε η ταραχή της που έβλεπε η ένιωθε διάφορα..
Σηκώθηκε έτοιμη για αλλη μια φορά να φυγει όταν....
<< τελικά είναι αναγκαίο να συναντιομαστε συνέχεια ε.
<< μαξ;;;..
Ειπε εκείνη ξαφνιασμένη,
<< τι κανείς εσύ εδώ.
<< ας πούμε περιπλανιεμε όπως εσύ..
<<όχι εγώ δεν παίζω δεν κάνω ταξίδια εγώ έχω μια σημαντική αποστολή..
<< να λύσεις μια κατάρα;;,,
Η καρδιά της αρχισε να χτυπάει ανεξέλεγκτα..
<< ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΞΕΣ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ ΑΚΟΥΣ...
Ο μαξ την κοίταξε με ενα ήρεμο μα και μορφαστικο βλεμμα.
<< είμαι οτι εσύ είμαι οτι και εσύ αναστεζια..
<< μάγος;;;,
Ενα χαμογελο χαράχτηκε στα Χέιλι του..
<< η μάγισσα που σου έριξε την κατάρα μου έδωσε και εμένα μια οποτε αν πας σε εκείνη πρεπει να είμαι μαζι..
<< τι ? Όχι οχι δεν μπορω να σε πιστέψω πως ξαφνικα εχεις μια κατάρα πως έγινες μάγος?...
<< δεν είμαι όσο δυνατός είσαι εσύ μα είμαι αυτός που σου είπα..
Το βλεμμα της έδειχνε δυσπιστία..
<< και τι κατάρα σου έδωσε;.
Έβγαλε το γάντι απο το χερι του εμφανίζοντας το ίδιο σημάδι με εκείνην..
<< στα 23 μου θα πεθάνω όπως και εσύ και όπως καλα ξέρουμε αναστεζια δεν έχουμε καθόλου πολυ χρονο καθόλου...
Τα ματια της αστραψαν έντονα..
<< απόδειξε μου οτι είσαι μάγος Μαξ δείξε μου...
Της Χαμογελασε έντονα ενώ δίχως καν να σηκώσει το χερι δίχως να κανει κόπο ένας κορμός απο δέντρο έσπασε στα δύο μπροστά της κανοντας έναν δυνατό κρότο...
Η αναστεζια τον κοίταζε με αυτό το ξαφνιασμενο βλέμμα..
<< θέλω να σε ακολουθησω σαυτο το ταξίδι αναστεζια θέλω οτι και εσύ πρέπει να ενώσουμε της δυνάμεις μας..
<< θες να έρθεις μαζι μου γιατί είμαι ποιο δυνατή απο εσένα;ετσι; επειδή είμαι το φεγγάρι και εσύ απλα μάγος;
<< πες το και ετσι μικρή χρειάζομαι καλυψη.
Του έριξε ενα δολοφονικό βλέμμα και περπάτησε μπροστά του με γρήγορα βήματα ενω εκείνος περπατούσε ήρεμα δίχως να θελήσει να την προφτάσει. Αυτό την θύμωσε αλλά προσπάθησε να το κρύψει καλα..
Έφτασαν και η δυο σε εναν μεγαλο γκρεμό με τον ποταμό απο κάτω και εναν μεγαλο χωριό παραπέρα που έμοιαζε με ολόκληρη πόλη ..<< πως θα πάμε εκεί Μαξ;;
Το πονηρό του βλέμμα έπεσε φωτισμένο στα ματια της ενω για ενα δευτερόλεπτο η αναστεζια θα ορκιζόταν οτι τον ειδε να κοιτάζει τα Χέιλι της..
<< θα πέσουμε..
Τα ματια της άνοιξαν διάπλατα..
<< τι?? Όχι!!!!! Με τίποτα..εκανε ενα νεύμα με το προσωπο του και κοίταξε προσηλωμένος το χωριό μπροστά τους.,
<< θα σου κρατούσα το χερι μικρή μα θα πονέσει πολυ..
Ένας κόμπος δέθηκε στον Λεμό της και προσπάθησε να μην τον κοιτάζει μα εκείνος δεν έδειξε πρόθυμος να πάρει τα ματια του απο πάνω της...
<< δεν δεν είναι αναγκη να μου κρατήσεις το χερι Μαξ.
Τα φρύδια του εσμιξαν κανοντας το βλέμμα του σκοτεινό.
<< ωραία πάμε?...
Δεν ήθελε να του πει πως φοβόταν να πέσει δεν ήθελε να το πει ουτε στον εαυτό της..
Στάθηκε πανω απο τον γκρεμό ενω η πέτρες έπεφταν κάτω απο τα πόδια της κανοντας την να χάσει την ισορροπία .τα χέρια του με μιάς την εσφιξαν πανω του κανοντας και τους δυο να παραδοθούν στον μεγαλο πόνο εκείνος έδειχνε να υποφέρει περισότερο μα το άντεχε και περισότερο ενω εκείνη λύγιζε .
<< τώρα αναστεζια πέσε!!!!!.
Έπεσαν και η δυο ενω ακόμα την κρατούσε πανω του η πλατη της ήταν ακουμπισμένη στο στέρνο του ενω τα χέρια του ήταν ακουμπισμενα γύρο της..
Το νερό θαρρείς και απάλυνε τον πόνο της ενω όταν το προσωπο της βγήκε εξω από το νερό απόλαυσε τον ήλιο με το παιχνιδιάρικο του φως, γύρισε όμως έντρομη οταν δεν είδε τον Μαξ δίπλα της* δεν είχε βγει απο το νερό.
<< ΜΑΞ.......
απότομα λίγα μετρα μακρια της τον είδε να ξεπροβάλει μέσα απο το νερό και να ουρλιάζει τόσο δυνατά που εκανε την καρδιά της να πονάει..
Κολύμπησε όσο ποιο γρήγορα μπορούσε κοντά του όταν θαρρείς για μια στιγμη είδε κάτι κόκκινο στα ματια του και υστερα ενα τελείως άσπρο..
Έκλεισε σφιχτά τα ματια του και πείρε απαλές ήσυχες ανάσες κοιτάζοντας την ξανά με τα μελαχρινά του ματια..
<< δεν πρεπει να σε ξανά αγγιξω τόσο δεν μπορω να σε αγγιζω...
Τα λογια του είχαν μια μεγάλη σημασία πολυ μεγάλη για εκείνην..
Βγήκαν μέσα απο το νερό και τον είδε να ανακατεύει να πλούσια μαλλιά του και να σκουπιζει με της παλάμες του το πρόσωπο του....
Σήκωσε το βλέμμα Του και την είδε να τινάζει τα μακριά μαλλια της ενω το φόρεμα της έδενε πάνω της υπέροχα, η καρδιά του έσφιξε παράξενα κανοντας τον να χασει την ισορροπία του και να πεσει κάτω κάνοντας την αναστεζια να γελάσει και το πρόβλημα μέσα του να μεγαλώνει περισότερο, σηκώθηκε πέρνοντας το βλέμμα του απο πάνω της κοιτάζοντας κάτι αλλο κάτι αλλο εκτώς απο εκείνην..
<< Μαξ εχεις κάτι στο προσωπο σου μοιάζει με λάσπη..
Εκείνος προσπάθησε να το βγάλει μα δεν έβρισκε το σωστο σημείο όσπου η αναστεζια ήρθε τόσο κοντά του που έκανε της κινήσεις του μηχανικές..
Άπλωσε το χερι της και προσπάθησε να του δείξει δίχως να τον αγγίξει μα τα Χέιλι τους άθελά της ήρθαν τόσο τόσο κοντά που εκείνος αναγκάστηκε να κανει ενα βήμα πίσω. Αυτό έκανε την αναστεζια να νιώσει ακόμα ποιο άσχημα.
<< συγνωμη εγώ απλώς ήθελα να ξεχνά το συγνωμη.
Ειπε και του γύρισε την πλατη της.
<< αν νομίζεις οτι γύρισα Όστε να μην με ακουμπήσουν τα Χέιλι σου είσαι γελασμενη δεν θα παραπονιομουν .
Η αναστεζια ανοιξε τα ματια της διάπλατα χαμογελοντας στο κενό μπροστά της...
Ύστερα όταν γύρισε στο μέρος του δεν Ειπε τίποτα απλως πέρασε μπροστά του και κατευθύνθηκε προς το χωριό.
Εκείνος την κοιτούσε και χαμογελούσε όταν ένας θόρυβος που μονο εκείνος άκουσε τον έκανε να κοιτάξει προς ενα μεγαλο δέντρο δεξιά του.
Το βλέμμα του σκοτείνιασε ενω περπατώντας αργά μίλησε σιγά Όστε να μην τον ακούσει εκείνη.
<< φύγε το ελέγχο...
