თავი რამდენიმეჯერ გავაქნიე, რათა დავრწმუნებოდი ფოტოს სინამდვილეში, :
– ნუ თუ უკვე მოლანდებები დამეწყო. ჩვენ ხომ ერთმანეთისთვის უცხო ადამიანები ვართ... ნუ თუ მან იცის ვინც ვარ ?! არა , არა ასე რომ მომხდარიყო ჯონინი სხვაგვარად მოიქცეოდა – გავიფიქრე და თავი დავიმშვიდე.
სეული საღამომ მოიცვა, თუმცა ალაგალაგ კვლავ მოსჩანდა მზის სუსტი სხივები. გოგონები და ბატონი ჩოი ვონინთან ერთად დარბაზთან ახლომდებარე კაფეში ისხდნენ :
– რა სამწუხაროა სუამ რომ ვერ მოახერხა მოსვლა – დაიკვნესა ჰარუმ , რომელსაც ჰანი დაითანმა და ჩაჯანმიონში უმისამართოდ გააქნია ჩხირები.
– ჭამეთ , ჭამეთ – მიუგო მოხუცმა და გაუღიმა.
– ომო, ჰანი, ინჰა, გაიონ ... ეს ჯუნ კია? თუ მეჩვენება ?
გოგოებმა მარცხნივ გაიხედეს და მზერა კუთხეში მიოკალათებულ , კაპიშონიან ბიჭს მიაპყრეს.
– ომომომო, არ მჯერა ..ჰუ –ჰაააა – ცდილობდა დაერეგულირებინა სუნთვა ინჰას
– ამ შანს ხელიდან ვერ გავუშვებთ.
– მართლაია, ვფიქრობ სურათზე უარს არ გვეტყვის.
გოგოები ფეხზე მშვიდად წამოდგნენ, რათა სამიზნე არ დაეფრთხოთ. ჰანი კვლავ მაგიდასთან მოტრიალდა :
– გაიონ ნუთუ შენ არ მოდიხარ ?
– არა, თქვენ წადით.
– აიგო, ასეთი შანსი იშვიათია. მერე ინანებ – ჩაიბუტბუტა და თითისწვერებზე მიუახლოვდნენ კუთხეში მდგარ პატარა მაგიდას.
– საყვარელი გოგოები არიან – ჩაიღიმა ჩოიმ – სუას, გავხარ, დარწმუნებული ვარ არც ის წავიდოდა, ჰაჰაჰ – განაგრძო მან და ვონინს თავზე ხელი გადაუსვა .
– ბატონო ჩოი , სუამ მითხრა , რომ... რომ ის თქვენი ნამდვილი შვილი არაა. ვიცი ეს თქვენთვის მტკივნეული თემაა, მაგრამ თქვენი ერთადერთი შვილი დიდიხანია გარდაიცვალა. გამოდის...
YOU ARE READING
"გზა შენამდე"(დასრულებულია)
Fanfiction„შენ ცის კიდეს უახლოვდები, მე კი რეალობით მოცულ დამძიმებულ დედამიწაზე ვრჩები, ჯონინ " (გთხოვთ, დატოვეთ კომენტარი თუ წაიკითხავთ)
