"გზა შენამდე"(დასრულებულია)

თავი 28

მისი თითები ნაზად დაცურავდნენ მხრებზე, მოშიშვლებულ კანზე ყელისა და ლავიწების მიდამოებზე, სახის ყოველ ნაკვთსა და თმის მთელ სიგრძელზე. მისი ქმედება იმდენად წრფელი იყო, იმდენად ფაქიზი, თითქოს მონატრებას მასაც მოუღო ბოლო და ახლა ცდილობდა აენაზღაურებინა ის დრო, რაც ორივემ დავკარგეთ. ხელები შიშისგან ამიცახცახდა, რადგან იმდენად სუსტი აღმოვჩნდი , რომ ჩემს წინ მდგარ გამოწვევას მარტივად დავნებდი. ნუ თუ სიყვარული ასეთი სასირცხვილოა, ნუ თუ მონატრებას თავი არ უნდა დავუხარო და ეს სივრცე, რომელიც ახლა ავსებულია გრძნობებით უსიტყვოდ მივატოვო?

რატომ მქონდა ისეთი გრძნობა , რომ საკუთარ თავთან ბრძოლაში წავაგე? რატომ მეურჩება სხეულის ყოველი მილიმეტრი და მხოლოდ ქვეცნობიერი მკარნახობს, რომ მისგან თავი უნდა დავაღწიო ? მაგრამ გრძნობა მის მიმართ გაცილებით დიდი და ძლიერი აღმოჩნდა, ვიდრე ამის გაცნობიერება შემეძლო . ისეთი ძლიერი , როგორც მშვიდი ამინდისას ოკეანეში ამოვარდნილი ტორნადო ან მიწისძვრა, რომელთაც წინ ვერ აღუდგები ვერასდროს. ჯონინი სწორედაც რომ ჩემი სტიქიური უბედურება იყო.
მისი ყოველი შეხება და მთრთოლვარე თითების სიმხურვალე მაკრთობდა და სუნთქვის უნარს მაკარგვინებდა. მკავები ძლიერად შემომხვია და თითები ხერხემლის მალების ღრმულებში ჩააბღაუჭა. სახე აწეწილ თმას შეახო და ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქა, თითქოს სურდა დაემახსოვრებინა სურნელი, აღედგინა ყველა მოგონება , რაც წარსულთან ასოცირდებოდა.
თითები ზურგზე ნაზად გამისვა, ზოგჯერ მთელი ძალით მაჭერდა , თითქოს სურდა , რომ სწორედ მისი ჩახუტება ყოფილიყო ბოლო, რაც კი უნდა შემეგრძნო. მოშიშვლებულ ყელზე სველი ტუჩები დაადო და თავის ნელი მოძრაობით, დაჭიმული მყესის ხაზს აჰყვა ყურამდე, ჰაერი კიდევ ერთხელ ღრმად ჩაისუნთქა და ზურგზე მოჭერილი ხელები მოადულა. ელვას ხელი ჩაჰკიდა და ფრთხილად დაუწყო შეხსნა .
ელვა წელის ბოლომდე ჩააცურა , მჩატე კაბას ახლა მკლავებზე მსუბუქად მიდებული ზორტებიღა იჭერდა , რომლებიც მარტივად ჩამოცვივდებოდნენ მცირეოდენი მოძრაობითაც კი.
ჯონინმა თვალები დახუჭა და ხელები ახლა ჩემს თმას შეახო. მარტივი მოძრაობით ,მსუბუქად დამაგრებული თმის სამაგრი იატაკზე ჩამოაგდო და შავი გრძელი თმა ზურს ჩამოეფარა, თითქოს ფარდა იყო, რომელიც მიცავდა შიშიშვლისგან და სხვისი თვალისგან, თითქოს ის იქნებოდა ჩვენი შეშლილი სიყვარულის ნიღაბი.
თმის ოდნავ ტალღოვანმა მოძრაობამ კაბა უფრო ქვევით ჩაიტანა და თითქმის მკერდმოშიშვლებული მორცხვად ვცდილობდი მცირე მატერიის აფარებას. ჯონინმა ხელებზე ჩამკიდა და გვერდებზე, სხვადასხვა მხარეს გამაწევინა , რათა კაბაზე ჩაბღაუჭებული თითები გამეთავისუფლებინა. თავი დავხარე და მის მოძრაობას გავაყოლე თვალი , მასთან ერთად იატაკს ნელ-ნელა მეც მივუახლოვდი.
ხელები სიგრძეზე დამაწყობინა , თითქოს იატაკზე მიმაჯაჩვა მისივე ძლიერი ხელების რბილი თითებით და თვითონ კი ჩემი სხეული დაიმორჩილა.
ემოციებისა და სხეულში დაგროვებული ძლიერი გრძნობებისგან ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და მთელი მკერდით იატაკს დავეხეთქე. მისი ნაზი ტუჩები დაუსრულებლად ეხებოდა თეთრ კანს და როდესაც მიხვდა, რომ მსხვერპლი გაქცევას ვეღარ შეძლებდა ხელი ქვევით, კიდურებისკენ გააცურა და მარჯვენა მხარეს , სიგრძეზე გაჭრილი მატერიის ქვეშ შეაცურა . ტანში ჟრუნტელმა კიდევ ერთხელ დამიარა,თითებს ნელ-ნელა მიაცურებდა მთელს ბარძაყზე და აიძულებდა სხეულს , რომ უჩვეულო მიხვრა- მოხვრები გაეკეთებინა.
ჯონინმა პერაგი შეიხსნა, გაათავისუფლა საყელოსთან მიბჯენილი ღილი და ახლა, როდესაც შეეძლო უფრო გამბედავად ჩაესუნთქა ჰაერის დიდი მოცულობა , სხეული კიდევ ერთხელ შეავსო ოთახში დატრიალებული ვნების სურნელით. კაბას უხეშად ჩაებღაუჭა და მარჯვენა ფეხთან ჩაყოლებული გაჭრილი მატერიის სიმეტრიულად ხელის ერთი გაქნევით აქცია გამოუსადეგარ ნივთად. კაბას ხელი კვლავ მოსჭიდა და სადღაც სიბნელეში გადააგდო.
მოშიშვლებულ სხეულს რამდენიმე წამი გაუშტერა თვალი და ნელ-ნელა მოიხარა. მისმა კოცნამ ჟრუანტელთან სინქრონულად დაიარა მთელს მუცელზე, რომელიც ტრაექტორიულად მიემართებოდა მკერდისკენ. ჯონინმა ხელი ზურგის ქვეშ შეაცურა და მთელი ძალით მიმიხუტა, მის მკლავებში აღმოვჩნდი კვლავ. თავი უკან გადავხარე, რომლის მცირე მანძლს ჯონინის სახეც გამოყვა და თითებთან ერთად ტუჩებით დამაცხრა. სახეზე თითები ჩავავლე და მთელი ძალით მივეკარი. მის სხეულს შევიგრძნობდი, ისევ ისე, როგორც მაშნ. როგორ მენატრებოდა მისი სურნელი, მისი სუნთქვის ხმა და ყოველი ამოოხრება , რომელიც ახლა მესმოდა დროდადრო, როცა კოცნით გამძღარი ჩაიკვნესებდა ხოლმე . შარვალში ჩატანებული პერანგი ამოვწიე და ბოლო ღილიდან დავიწყე შეხსნა , ის კი კვლავ განაგრძობდა კისრის არეზე ჟრუანტელით გამოწვეული სიამოვნების გრძნობის დატოვებას.
პერანგის ღილები ბოლომდე გავხსენი და მხრებიდან ნელა ჩამოვაცურე. მის კისერს გარბად დავეწაფე და გამოკვეთილიი ლავიწების გასწვრივ გავაყოლე სახე. ჯონინმა ხელებზე ძლიერ მომიჭირა და შავი საცვლებისკენ გააცურა ჩვენი ხელები, რომელიც ზურგის უკან მოექცა , თითქოს მან ბორკილები დამადო, თვითონ კი, გათავისუფლებულმა თავს უფლება მისცა , რომ წელს ზევით მთლიანად გავეშიშვლებინე, რომელსაც შავი თმა ეფარებოდა.
ცივი იატაკის შეხებისგან ჟრუანტელმა ისევ დამიარა. ჯონინმა ფეხებზე ხელი ფრთხილად გამისვა და მათ შორის მოექცა , მუცელზე ენის ნელი მოძრაობით შავ საცვლამდე ჩააღწია და ხელი ჩასჭიდა , თუმცა არ ჩქარობდა . ბარძახის შიდა მხარეს ნაზად მაკოცა , მენჯის გამოკვეთილ ძვალს გაუყვა და არათანაბარი სუნთქვით კვლავ წინა პოზას დაუბრუნდა.
ფეხები მის სხეულს ედებოდა , მეგონა სხეულის ტემპერატურა მალე დუღილისას გაუსწორდებოდა , ის კი კვლავ ინარჩუნებდა სიმშვიდეს, თითქოს იცოდა, ნამდვილად იცოდა, როგორ შეიძლებოდა პარტნიორის ჭკუიდან შეშლა. კვლავ ჩემს სახეს მიუახლოვდა ოდნავ გამიღიმა და ერთმანეთის ტუჩებს დავაცხერით. თითები შავ მატერიას ჩააბღაუჭა და სხეული მისგან გაათავისუფლა. თავი უკან გადაიქნია და ფეხზე წამოდგა, მის ტალღას მეც ავყევი და ჩემდაუნებურად მისი შარვლის ქამარს ჩავკიდე ხელი. ქამარი გავხსენი და ნელი მოძრაობით მისი ფეხებიდან ჩამოვაცურე. ვგრძნობდი, რომმისი სხეულის ყოველი ნაწილი გამყარებული იყო და აწეული სიცხისგან იწვოდა, რასაც გახშირებული ქშენვა ერთვოდა. მას მივუახლოვდი , ჯონინმა სიამოვნებისგან დაიკვნესა და თავი უკან გადაწია, თუმცა კვლავ მყარად იდგა ფეხებზე. ხელები თავზე ფრთხილად მომკიდა და რადენიმეჯერ კიდევ დაიქშინა და როცა საბოლოოდ დაუძლურდა მუხლებზე, ჩემ პირისპირ დაეცა და მთელიი ძალით კისრის მყესზე ჩამაჭდოო კბილები , მის სხეულში ყველაფერი ფეთქავდა , ჩემს სხეულთან ერთად .
ჯონინმა განზე გაწეული ფეხებისკენ კვლავ ჩააცურა ხელი და მაგრად მომიჭირა . სიგიჟის სენით შეპყრობილებმა , მონატრების ტკივილით გავსებულებმა და ვნების თავზარდამცემი ძალის მოქმედების ქვეშ მყოფები სრულ სიგიჟეში აღმოვჩნდით, სადაც მმართველი ჩვენი სხეულები და გონება იყო.
ჯონინმა გამოკვეთილ წელზე გააყოლა თითი და ახლა უკვე თვითონ აღმოჩნდა იატაკის ცივ ზედაპირზე გაწოლილი. სხეულით მის მკერდს მსუბუქად დავაჯექი და ოდნავ გადავიხარე. ჩამოშლილი თმა ყურზე გადამიწია და მცირე მოძრაობის შემდეგ მაიძულა , რომ სუნთქვა ამეჩქარებინა . გახშირებული გულისცემა და აღმოხდენილი კვნესა თავბრუსგვიხვევდა, მის სხეულზე მსუბუქად დავვარდი, თითქოს ხელებში ძალა ერთიანად გამომეცალა და ღრმად ჩავისუნთქე.
ეს იყო მხოლოდ დასაწყისი , ახლადდაწყებული გრძნობის. ჯონინმა ხელები კვლავ მჭიდროდ შემომხვიდა მკერდზე მიიკრო. მას ვერტიკალურად ვეყრდნობოდი , კისერს ორივე უსასრულო სიამოვნებისგან ვატრიალებდით და დროდადრო ტკივილისა და ერთმანეთის განცდით სხეულზე შესამჩნევ ანაბეჭდებს ვტოვებდით.
იატაკი კვლავ ცივი იყო, თუმცა მისი თბილი სხეული მათბობდა. მათბობდა მისი ჩახუტება, გულისცემა და სუნთქვა. თავი ყველაზე ბედნიერი ადამიანი მეგონა, რადგან ის ჩემს გვერდზე იყო, თუმცა იმის გაფიქრებაც კი, რომ ჩემს ზურგზე შემოხვეული ადამიანისთვის თვალებში ჩახედვა მომიწევდა შიშს მგვრიდა. შიშს , რომელიც წლებია მსდევდა. მინდოდა ამჯერად მაინც ეს ღამე და ჩვენი გრძნობები ყოფილიყო ნამდვილი.
ვიგრძენი , რომ სითბომ ნელ-ნელა დამტოვა და ოთახში გაუჩინარდა, თუმცა არ შემეძლო ამ ყველაფრის მიმართ პრეტენზია გამომეცხადებნა, რადგან ეს გზა ჩემი არჩეული იყო.
ჯონინმა შარვალს ხელი ჩაავლო და ქამარი კვლავ შეიკრა, დარბაზის მარცხენა კუთხეში გაუჩინარდა და კაბის შავი მატერია შიშველ სხეულზე მომადო. პერანგის ჩაცმაში დამეხმარა და ღილები ნელ-ნელა შემიკრა. თავი დავხარე, თითქოს პატარა ბავშვმა , რომელსაც ჯერ დამოუკიდებლად არაფრის გაკეთება არ შეუძლია, ის კი კვლავ მიღიმოდა.
მეგონა ახლა ადგება , გაუჩინარდება ან კარს გააღებს და დამტოვებს სამუდამოდ . თუმცა წინ ჩამომიჯდა და აწეწილი თმა გამისწორა , ნიკაპზე ხელი ნაზად მომკიდა და თავი ამაწევინა.
არ ვიცოდი რა მეთქა, ან რით დამეწყო ყველაფერი. ამიტომ ჩემს პასუხად ხელები მის მხრებს შემოვხვიე და ძლიერად ჩავეხუტე. ცრემლების დენას ვუძალიანდებოდი , მაგრამ მირთულდებოდა. მინდოდა მეყვირა, რომ სიყვარული მანადგურებდა, მონატრებამ კი მგლოვიარედ აქცია ჩემი ცხოვრება . ჯონინმა ცრემლები ფრთხილად მომწმინდა და მის ფეხს დავაყრდენი თავი , თვითონ კი თლილი ხელების იდაყვებს მიეყრდნო ცივ იატაკზე, შემდეგ კი ბოლომდე გაწვა მათზე.
სიჩუმეს ვერც ის არღვევდა. მივხვდი , რომ კვლავ მე უნდა გავმქრალიყავი , დამეტოვებინა ეს სივრცე. მუხლებზე წამოვდექი და სანამ წელში გავიმართე ხელზე თითები ჩამაჭდა და ძლიერი დაკვრის შემდეგ ფარფატა სხეული ისევ იატაკზე დამახეთქებინა.
- აუჰ -დავიკვნესე , ტუჩზე ვიკბინე და მას გადავხედე.
- გინდა მარტო დამტოვო ? - მინდოდა ზედმეტი დამშვიდობების გარეშე გავცლოდი შავ ოთახს, მაგრამ არ დამანება.
მას შიშით გავხედე და ძლიერად მოჭერილი ხელი მოვადუნებინე.
- სხვა გამოსავალი მააქვს ?
- ჩემი პერანგი...- აღოხდა მას და თავი მაღლა ასწია - პერანგის ამარა აპირებ წასვლას ?
მას დავუბღვირე და მუხლებზე ნიკაპი ჩამოვდე.
ჯონინი ჩემკენ მოიწია და მანაც ნკაპი მუხლებს დაადო.
- მე არასდროს დამვიწყნიხარ.
მას ირონიულად გადავხედე, რადგამ ცინიკურმა სიტყვებმა ჩემში გაღიზიანება გამოიწვიეს.
- რთული დასაჯერებელია. მაშინაც კი, როცა დარბაზშ..- წინადადება არ დამასრულებინა
- აჰ, იმ კოცნას გულისხმობ ?
- კი - თავი მარჯვნივ გავატრიალე - იმდენთან გაქვს ურთიერთობა , რომ მათი გარჩევაც აღარ შეგიძლია ?
- მეგონა დაჭკვიანდებოდი ამ დროის განმავლობაში.
- რაააა ?
- შემეშინდა. - მის სიტყვებში სინანულიი იგრძნობოდა, თითქოს მართლაც ეშინოდა ჩემი და მისი ურთიერთობის.
- რა ?
- არ ვიყავი მზად . ამიტომ არ მოგეცი სინათლის ანთების უფლება, ამიტომ დავხუჭე თვალები . ამიტომ გაჩვენე , რომ ვერ გიცანი.
- ჯონინ.
- ჯონინ ? - გაიმეორა მან - ნუ თუ შენთვის ისევ ჯოინი ვარ ?! ისევ ის, ვისაც გულწრფელად უყვარდი, ვინც გიყვარდა ?!
- არ მესმის. - წარბები გაკვირვებისგან შევკარი და დავიბღვირე
- ახლა ჩემში ქაი ჭარბობს.. სუა, ის სულ ჩემთან იქნება, ის არ მომცეს უფლებას ვიყო ის , რაც ვარ.
- ე.ი ... ახლაც კაი იყავი ? რომლის გული გრძნობებისგან ცარიელია?
- არა, ახლა მე ჯონინი ვარ - მითხრა და თავი მხარზე დამადო.
რამდენიმე წამი გაუნძრევლად ვისხედით, მდუმარედ . ჯონინმა უცბათ თავი ასწია და მე შემომხედა.
- შენი უნარები გაუმჯობესებულა.
- რა?
- ბევრად გაუმჯობესდა - კვლავ ჩაიბურტყუნა - იმედია ეს ასაკმა მოიტანა და არა რაოდენობამ - ცალი წარბი ასწია და გადაიხარხარა , თითქოს დარწმუნებული იყო , რომ მთელი ეს დრო მისი ერთგული ვრჩებოდი მხოლოდ.