ყოველი დღე დამღლელი, თუმცა ნაყოფიერი იყო . ალბათ, აქ გატარებული ყოველი კვირა საუკეთესო საშუალებაა ტექნიკის დასახვეწად, საკუთარი სტილის შესაძენად და იმისთვის , რომ გავხდეთ საუკეთესოები.
სიცივე გაზაფხულის თბილმა დღებმა შეცვალეს. პიტერი უკვე 5 თვეა არ ჩამოსულა პარიზში და ჩემშიც ჩაწყნარდა ვნებათაღელვა, რომელიც მისი მზერით იყო გამოწვეული .
სიმშვიდემ დაისადგურა, ყველაფერი მიმავიწყდა, რაც წამოსვლის წინ მაღელვებდა ან მაშინებდა, სანამ კვლავ არ აღმოცენდა შიშის საფუძვლიანი გრძნობა.
– სუა, რაღაც წერილია შენთვის – მითხრა გაიონმა და კონვერტი მომაწოდა
– წერილი ? რომელი საუკუნეა , წერილებს ვინღა გზავნის – ვკითხე მას და წერილი გამოვართვი.
– აიჰ, როგორ ცხელა – დააყოლა გაიონმა და მე გადმომხედა
– თავი ჯოჯოხეთში მგონია.
– მართლა ? გინდა სამოთხეში მოხვდე? – მზაკვრულად დახედა ბოთლს და ცივი სითხე მკერდზე შემომასხა.
– აიშ, ჯანდაბა ! გგონია ეს შეგრჩება ?
გაიონს მე და ჰანი დავესხით თავს , ზოგჯერ ნამდვილად გრძნობ პრივილეგიას , როცა ჯგუფის ლიდერი ხარ.
– აჰ, ცივა , ცივა ! აღარ მინდა – ყვიროდა გაიონი, ალბათ მისი ხმა მთელ შენობაში ისმოდა.
კარზე კაკუნი გაისმა, ალბათ ზედმეტად მივიქციეთ ყურადღება. ნელი ნაბიჯები ჩვენკენ გადმოდგა და თავი გვერდზე გადახარა :
– როგორც ვხედავ აქ კარგად ერთობით – ჩაიცინა პიტერმა და კიდევ მოგვიახლოვდა.
გოგოებს სახე გაუბრწყინდათ, თითქოს წლების წინ დაკარგული უფროსი ძმა დაინახეს , სურდათ მისი ჩახუტება, მაგრამ დრომ მათ შორის რიდის ფართა ჩამოკიდა.
პიტერმა ჰანის თმა აუწეწა და გაიონს ხარხარით გადახედა :
– ამჯერად მსხვერპლი შენ აღმოჩნდი ?
YOU ARE READING
"გზა შენამდე"(დასრულებულია)
Fanfiction„შენ ცის კიდეს უახლოვდები, მე კი რეალობით მოცულ დამძიმებულ დედამიწაზე ვრჩები, ჯონინ " (გთხოვთ, დატოვეთ კომენტარი თუ წაიკითხავთ)
